ولایت فقیه: ولایت فقاهت و عدالت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{کاربردهای دیگر|ولایت فقیه (ابهام‌ زدایی)}}

ظرافت موضوع ولایت فقیه از سویی و هجوم فکری و فرهنگی بیگانگان از سوی دیگر، باعث ایجاد تردید و تزلزل و طرح پرسش ها و شبهاتی در این زمینه گردیده.

5 فصل اول آن به موضوع حکومت اسلامی و ولایت فقیه می پردازد. فصل ششم به طور خاص به امام خمینی اختصاص دارد. این فصل به 4 بخش تقسیم می شود.

بخش اول نکاتی درباره شخصیت عرفانی امام، جامعیت ایشان در دین و برتری ایشان نسبت به سایر سالکان و عارفان بیان می کند. بخش دوم به بررسی مراحل تکامل تاریخی علم فقیه و ولایت فقیه می پردازد. در این فصل بیان می شود که نقطه اوج این تکامل توسط [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] صورت گرفته است. بخش سوم توضیحاتی درباره نهضت امام خمینی از ابتدای شکل گیری آن، الگوبرداری آن از نهضت عاشورا و خصوصیات امام و اهداف ایشان از این قیام را بیان می کند. و نهایتا بخش چهارم به چگونگی حفظ دستاورد مهم و ارزشمند امام(ره)  یعنی حکومت اسلامی می‌پردازد.

در زندگی 90 ساله و پربرکت امام دو دهه بسیار مهم وجود دارد که مخصوص ایشان است و دیگران ندارند. یکی دهه غیب و عرفان که مربوط به جوانی ایشان است( 38-27). در این سال ها حضرت امام کتاب های عمیق عرفانی را نوشتند .

دهه دوم دهه شهادت و اوج رهبری ایشان است که از سال 1357 آغاز تا 1368 ادامه می یابد. امام در این دهه جهان سیاسی معاصر را زیر و رو می کند .

[[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] هم تئوری پرداز مسائل متنوع فردی و اجتماعی اسلام بود و هم مجری آن. ایشان اعتقاد داشتند که عالمان، متولیان دین هستند و موظفند از دین خدا حفاظت کنند. امام بخاطر حفظ دین خدا و حق محوری قیام کردند نه برای ارضاء هوا و هوس خود. در نتیجه از صدر نهضت تا لحظه جان دادن هیچ گاه در دام دنیاپرستی گرفتار نشدند .

مسئله ولایت فقیه در زمان علمای متقدم نیز وجود داشت. تحولی که امام به وجود آورد این بود که آن را از ساحت فقه خارج و در زمره احکام الهی- سیاسی قرار داد. از نظر ایشان بر فقیه جامع الشرایط در عصر غیبت امام معصوم واجب است که نظام اسلامی را تاسیس کند و به مقابله با ظالم بپردازد .

یکی از تفاوت های امام با عالمان دیگر در باب شرایط ولی فقیه است .دیگران شرایط ولی فقیه را حصولی می دانستند. ولی امام بخشی از آن را حصولی و بخش مهم دیگر را تحصیلی می دانند. یعنی اینگونه نیست که تنها در صورتی که مردم حاضر باشند و شرایط بدون خطر فراهم باشد، باید به تأسیس حکومت اسلامی مبادرت کرد، بلکه باید این شرایط را به دست آورد .

تحول دیگر امام مربوط به رابطه فقیه با مردم بود. امام توانست این رابطه را از سطح «مرجع تقلید و مقلد» تا سطح «امام و امت» ارتقا دهد .

فرق امام راحل با عالمان دیگر این بود که آنان می گفتند: «مردم قیام کنید.» و می خواستند مردم را از پشت  سر سوق بدهند، اما امام امّت خود جلو افتاد .

بخش سوم: [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و عزّت مردم چهار رکن اساسی قیام 15خرداد: رکن اول رکن زمانی است که امام خمینی با سخنرانی خود در عصر عاشورا، زمینه قیام را فراهم نمود .

رکن دوم رکن مکانی است که آن سخنرانی تاریخ ساز امام در مدرسه فیضیه انجام شد. رکن سوم و چهارم مربوط به قیام کنندگان است که آنان چه کسانی بودند .

تأثیر نهضت عاشورا بر نهضت امام خمینی: مبدأ مهم شکل گیری انقلاب اسلامی روز 12محرم بود که 15خرداد نام گرفت. حضرت امام پیش از دیگران، هم مبدأ فاعلی این نهضت را و هم مبدأ غایی آن را بررسی کرد، لذا پس از پیروزی انقلاب اسلامی بطور مکرر توصیه می فرمود که نام کربلا و یاد امام حسین(ع)  را احیا کنید. بنابراین، شروع انقلاب اسلامی، دوام آن، محورهای اصلی پیام های رهبر انقلاب، وصیت ها و توصیه های ایشان پس از پیروزی انقلاب در جریان نهضت جهانی سالار شهیدان خلاصه می شد .

1.هدف و اهتمام امام: الف) هدف امام جز رضای خدا و احیای کلمه عُلیای الله نبود. ب) اهتمام به امور مسلمین ج) اهتمام به امور جامعه اسلامی د( حفظ استقلال و عزت در برابر دولت طغیانگر

3.خلوص نهضت و یاوران امام خمینی: امام خمینی همان گونه که اصل قیام برضد طاغوت را از سالار شهیدان، حضرت حسین بن علی آموخت ،نحوه خلوص مردمی آن را نیز از امام معصوم خود فراگرفت .

اگر کسی بخواهد خود را سالک کوی امام و پیرو خط آن حضرت بداند ،باید زمان و زمانه را کاملاً بشناسد، سیاست های داخل و خارج را به خوبی درک کند و در این درک، هوا و هوس او را همراهی نکند. بنابراین حتی معصوم بودن امام و رهبر نیز به  تنهایی برای حفظ نظام اسلامی کافی نیست، بلکه آنچه جامعه دینی را نگاه می دارد، حضور مردم است و آنچه مردم را در صحنه حاضر نگاه می دارد، رشد فرهنگی و فکری مردم می باشد .

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]