نجاة العباد (با حاشیه یزدی و صدر اصفهانی): تفاوت میان نسخهها
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'نجات (ابهام زدایی)' به 'نجات (ابهامزدایی)') |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| نجات ( | {{کاربردهای دیگر| نجات (ابهامزدایی)}} | ||
'''نجاة العباد''' تألیف [[صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر|محمدحسن بن باقر بن عبدالرحيم نجفى]] مشهور به صاحب جواهر. وى از علماى بزرگ شيعه و از فقهاى نامآور حوزه علميه نجف اشرف در قرن سيزدهم هجرى و متوفاى سال 1266 هجرى قمرى مىباشد. | '''نجاة العباد''' تألیف [[صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر|محمدحسن بن باقر بن عبدالرحيم نجفى]] مشهور به صاحب جواهر. وى از علماى بزرگ شيعه و از فقهاى نامآور حوزه علميه نجف اشرف در قرن سيزدهم هجرى و متوفاى سال 1266 هجرى قمرى مىباشد. |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۷
نجاة العباد (المحشی) | |
---|---|
پدیدآوران | صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر (نویسنده)
یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم (حاشيه نويس) صدر اصفهانی، اسماعیل بن صدرالدین (حاشيه نويس) |
ناشر | دار الطباعة آقا سيد مرتضی |
مکان نشر | تهران - ایران |
سال نشر | 1318 ق |
چاپ | 1 |
موضوع | فقه جعفری - رساله عملیه |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP 183/9 /ص2ن3 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نجاة العباد تألیف محمدحسن بن باقر بن عبدالرحيم نجفى مشهور به صاحب جواهر. وى از علماى بزرگ شيعه و از فقهاى نامآور حوزه علميه نجف اشرف در قرن سيزدهم هجرى و متوفاى سال 1266 هجرى قمرى مىباشد.
شيوه نگارش
اين كتاب به سبکیروان به بيان فتاواى مؤلف بزرگوار آن، صاحب جواهر پرداخته و به عنوان رساله عمليه ايشان بوده كه خود مؤلف از كتاب جواهر اقتباس نمودهاند.
ارزش و اعتبار كتاب
اين كتاب يكى از منابع مهم فتوايى علماى شيعه مىباشد و قبل از كتاب العروة الوثقی، اكثر علماى بعد از مؤلف بر آن حاشيه نوشتهاند. اين كتاب به عنوان رساله عمليه مورد استفاده مقلدين بوده است.
مباحث كتاب
اين كتاب شامل يك مقدمه و پنج بخش است. كتاب احكام اموات، زكات، خمس، حج و عمره، ارث.
اين كتاب در 225 صفحه آمده است.
ترجمههاى كتاب
ترجمههاى فراوانى نيز بر اين كتاب نوشته شده است مانند:
- ترجمه شيخ ابراهيم فرزند شعبان تنكابنى، تاريخ نگارش 1321.
- ترجمه سيد ابوطالب فرزند عبدالمطلب حسينى همدانى شاگرد صاحب جواهر تاريخ نگارش 1293
- ترجمه امير سيد حسن فرزند على حسين مدرس اصفهانى، شاگرد صاحب جواهر و متوفاى سال 1273 هجرى قمرى.
- ترجمه مولى صادق واعظ طبسى به نام منهج الصداد.
- ترجمه شيخ العراقين شيخ عبدالحسين فرزند على تهرانى متوفاى سال 1286 هجرى قمرى.
حواشى بر كتاب
بر اين كتاب حواشى فراوانى نيز نوشته شده است. اكثر علماى متأخر از ايشان بر اين كتاب حاشيه نوشتهاند مانند:
- شيخ انصارى
- ميرزاى بزرگ شيرازى
- ميرزا محمدتقى شيرازى
- آخوند خراسانى
- سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى صاحب العروة الوثقی.
شروح كتاب
به اين كتاب شرحهاى فراوانى نوشته شده است:
- شرح علامه سيد ابوتراب خوانسارى نجفى به نام سبيل الرشاد
- شرح حاج مولى ابوطالب كزازى فرزند مولى غفور آستانه سلطان آبادى از شاگردان شيخ انصارى به نام شرح نجات العباد
- شرح حاج سيد اسماعيل عقيلى نورى به نام وسيلة المعاد
- شرح سيد جعفر فرزند سيد محمدباقرفرزند سيد على صاحب برهان قاطع به نام شرح نجات العباد.
- شرح علامه حجتالاسلام مولى محمدحسین قمشهاى نجفى به نام أدلّة الرشاد.
آقا بزرگ تهرانى مؤلف كتاب ارزشمند الذريعة إلى تصانيف الشيعة ج 24، ص 59 و 60 درباره اين كتاب مىفرمايد: «نجاة العباد في يوم المعاد رسالة عملية فتوائية، للعلامة محمدحسن بن باقر الأصفهاني انتزعه من كتابه جواهر الكلام لعمل المقلدين. اعتمد عليه العلامة الأنصاري فوقعه لعمل مقلديه و علق على موارد اختلاف نظره في الحاشية.
فحذا حذوه العلماء بعده، فكثرت الحواشي على نجاة العباد و شرحه أيضا كثيرون و مرّ مختصراته و تراجمه».
كتاب نجات العباد في يوم المعاد رساله عمليه فتوائى، نوشته علامه محمدحسن فرزند باقر اصفهانى مىباشد. وى اين كتاب را با توجه به كتاب خود جواهر الكلام براى عمل مقلدين خود به رشته تحرير درآورده است. شيخ انصارى نيز بر اين كتاب اعتماد كرده و بر آن حواشى خود را نوشته و در اختيار مقلدين خود قرار داده است. بعد از شيخ انصارى ديگر علما نيز بر اين كتاب حاشيه زدهاند. حواشى، شرح، مختصر و ترجمههاى فراوانى بر اين كتاب نوشته شده است.
نسخه حاضر
نسخه حاضر در برنامه به همراه حواشى سيد محمد كاظم طباطبائى يزدى صاحب عروه و سيد اسماعيل صدر موسوى به چاپ رسيده است. تحقيق و تصحيح آنرا ميرزا محمدرضا رضوى، سيد احمد سليل، سيد صدرالدين و شيخ على يزدى انجام دادهاند.
اين چاپ به زبان عربى، در قطع وزيرى و در يك جلد به چاپ رسيده است. تاريخ نشر آن سال 1318 هجرى قمرى مىباشد.