مفردات ألفاظ القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '،آ' به '، آ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مفردات قرآن (ابهام زدایی)' به 'مفردات قرآن (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۴۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR02088J1.jpg | |||
| عنوان =مفردات ألفاظ القرآن | |||
| | | عنوان‌های دیگر =المفردات فی غریب القرآن | ||
| پدیدآوران = | |||
[[راغب اصفهانی، حسین بن محمد]] (نویسنده) | |||
| | |||
| | |||
[[داوودی، صفوان عدنان]] (مصحح) | [[داوودی، صفوان عدنان]] (مصحح) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 82/3 /ر2م7 | ||
| موضوع = | |||
قرآن - واژه‌نامه‌ها | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
دار الشامیة | |||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | |||
|موضوع | | سال نشر = 1412 ق یا 1992 م | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02088AUTOMATIONCODE، AUTOMATIONCODE31649AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
|ناشر | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =02088 | |||
| کتابخوان همراه نور =02088 | |||
|مکان نشر | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
|سال نشر | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| مفردات قرآن (ابهام‌زدایی)}} | |||
| | '''مفردات الفاظ القرآن''' نام ديگر آن '''المفردات فى غريب القرآن''' تأليف [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|حسين بن محمد راغب اصفهانى]] (حدود، 502ق) است كه حاوى واژه نامۀ بديع قرآنى در يك جلد و به زبان عربى مى‌باشد. | ||
| | |||
| | |||
| | |||
مفردات الفاظ القرآن نام ديگر آن | |||
== روش تفسيرى == | == روش تفسيرى == | ||
در اين واژه‌نامه كه بر بنياد موادّ اصلى كلمه سامان داده شده، مسلك راغب چنين است كه نخست ماده را با معناى حقيقى‌اش مى‌آورد، آنگاه مشتقات آن را ياد مى‌كند، سپس معانى مجازى را با تبيين علاقۀ حقيقت و مجاز عرضه مى‌دارد.وى بر اين همه، اولاّ از قرآن،ثانيا از حديث و ثالثا از سروده‌ها و اقوال عرب گواه مى‌جويد.او همچنين به ياد كرد قراآت وارده، اقوال صحابه و تابعين و حكماء و نيز تفسير قرآن به | در اين واژه‌نامه كه بر بنياد موادّ اصلى كلمه سامان داده شده، مسلك راغب چنين است كه نخست ماده را با معناى حقيقى‌اش مى‌آورد، آنگاه مشتقات آن را ياد مى‌كند، سپس معانى مجازى را با تبيين علاقۀ حقيقت و مجاز عرضه مى‌دارد.وى بر اين همه، اولاّ از قرآن،ثانيا از حديث و ثالثا از سروده‌ها و اقوال عرب گواه مى‌جويد.او همچنين به ياد كرد قراآت وارده، اقوال صحابه و تابعين و حكماء و نيز تفسير قرآن به قرآن، دست مى‌يازد.به عنوان نمونه در مادۀ «خبث»، ابتدا معناى حقيقى آن را ذكر مى‌كند،«الخبت»:المطمئن من الارض، و...سپس معناى مجازى را متعرض مى‌شود،«ثم استعمل الاخبات استعمال اللين و التواضع».بعد از آن علاقۀ حقيقت و مجاز را بازگو مى‌كند: «و العلاقة بينهما المشابهة»، پس از آن تفسير قرآن به قرآن را نمايان مى‌دارد، «قال الله تعالى:'''«و أخبتوا الى ربهم»'''، و قال:'''«بشّر المخبتين»'''اى المتواضعين، نحو'''«لا يستكبرون عن عبادته»'''.در ادامه جلوه‌اى ديگر از تفسير قرآن به قرآن را نشان مى‌دهد و مى‌نويسد:و قوله تعالى '''«فتخبت له قلوبهم»'''اى:تلين و تخشع.و الاخبات هنا قريب من الهبوط فى قوله تعالى:'''«و إنّ منها لما يهبط من خشية الله»'''با اين مثال مى‌توان بيان داشت كه مفردات راغب خود تفسيرى پر بار و عميق و مختصر است و فوائد و فرائد گوناگونى را داراست. | ||
گاه به نقد و ردّ آراء ديگران(با ابراز نظرات و آراء خود)به نيكى مى‌پردازد و در اين حوزه از | گاه به نقد و ردّ آراء ديگران(با ابراز نظرات و آراء خود) به نيكى مى‌پردازد و در اين حوزه از علوم، صاحب مرتبۀ اجتهاد است. | ||
== مصادر == | == مصادر == | ||
راغب در مفردات به مؤلفات پيشينيان عنايت ويژه‌اى نشان داده و از كتبى چون «المجمل فى اللغة(ابن فارس)، الشامل فى اللغة(ابومنصور جبان)، تهذيب الالفاظ(ابن سكيت)، معانى القرآن(فرّاء)، المسائل الحلبيات(ابوعلى فارسى)، معانى القرآن(زجاج)، [[العين]]([[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]])، تفسير ابومسلم اصفهانى، تفسير غريب القرآن(ابن قتيبة) | راغب در مفردات به مؤلفات پيشينيان عنايت ويژه‌اى نشان داده و از كتبى چون «المجمل فى اللغة(ابن فارس)، الشامل فى اللغة(ابومنصور جبان)، تهذيب الالفاظ(ابن سكيت)، معانى القرآن(فرّاء)، المسائل الحلبيات(ابوعلى فارسى)، معانى القرآن(زجاج)، [[العين]]([[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]])، تفسير ابومسلم اصفهانى، تفسير غريب القرآن(ابن قتيبة)، كتاب [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]]، معانى القرآن(اخفش)، مجاز القرآن(ابوعبيدة)، الحجة للقراءات السبعه(فارسى)، غريب الحديث(ابن قتيبة)، غريب الحديث(ابوعبيدة)، الغريب المصنف(ابوعبيد) و...استفاده نموده است. | ||
در تفسير از على بن ابيطالب(ع)،[[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، ابن | در تفسير از على بن ابيطالب(ع)، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، ابن مسعود، عمر بن الخطاب، مجاهد، قتاده، حسن بصرى، شعبى، سفيان و برخى ديگر، نقل اقوال مى‌نمايد. | ||
از لغويين مانند:[[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] | از لغويين مانند:[[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، كسائى، [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]]، يونس، ابوزيد، توزى، اصمعى و [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] مطالبى مى‌آورد.و در قرائت از حمزه، يعقوب و نقاش، نقل مى‌كند.اقوال جبائى، ابوالقاسم بلخى و ابوبكر علاف را از متكلمين بازگو مى‌نمايد.و سخنان حكما را بدون ذكر افراد يادآور مى‌شود. | ||
== تاثير آن == | == تاثير آن == | ||
پس از راغب، علماى زيادى از وى متأثر | پس از راغب، علماى زيادى از وى متأثر شد، كلام او را نقل نموده‌اند، از آن جمله‌اند فيروزآبادى در «بصائر ذوى التمييز» که بسيارى از عبارات راغب را در آنجا مى‌آورد.سمين حلبى در «عمدة الحفاظ فى اشرف الالفاظ» که مفردات راغب پايه و اساس كتاب اوست.زركشى در «البرهان»، [[سيوطى]] در «المزهر»،«الاتقان» و «معترك الاقرآن»، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در تفسيرش، بغدادى در «خزانة الادب»، زبيدى در «[[تاج العروس من جواهر القاموس|تاج العروس]]»، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] در «فتح البارى»، [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] در «روح المعانى» [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قيم]] در «بدائع الفوائد»، بروسوى در «تفسير روح البيان» و [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] نيز در «اساس البلاغة» از روش راغب در بيان معناى حقيقى، سپس مجازى و شواهد آنها، بسيار از وى متأثر شده است. | ||
== ستايش مفردات == | == ستايش مفردات == | ||
بسيار از انديشمندان نيز زبان به ثناى مفردات راغب | بسيار از انديشمندان نيز زبان به ثناى مفردات راغب گشوده‌اند، فيروزآبادى گفته: «لا نظير له فى معناه» و حاجى خليفه آن را در هر علمى از علوم شرع نافع شمرده است.اين اوصاف دربارۀ دانشنامه‌اى كه با محدوديت موضوعى‌اش، از نحو و صرف و لغت و تفسير و قراآت و فقه و منطق و حكمت و اصول فقه و توحيد و ادب و نوادر سخن مى‌گويد، چندان مبالغت آميز نمى‌نمايد. | ||
== روش تحقيق == | == روش تحقيق == | ||
مفردات راغب در اين چاپ با تحقيق، تصحيح و | مفردات راغب در اين چاپ با تحقيق، تصحيح و مقدمه‌نويسى، صفوان عدنان داودى انجام گرفته است.محقق ضمن مقدمۀ كوتاه خود شيوه و مراحل كار خود را به اين شرح بيان داشته است: | ||
4 | #ضبط متن كتاب و مقابله با 4 نسخۀ خطى و چند نسخۀ طبع شده. | ||
#تعيين شكل كلمات | |||
#مشخص نمودن شمارۀ آيات و سور | |||
#مشخص نمودن قراآت قرآنى و نسبت آن به قارى و جداسازى قراآت صحيح از شاذ. | |||
#مشخص نمودن احاديث و آثار از كتب حديث. | |||
#مشخص نمودن قائل ابيات شعرى، بيان مصادر و ضبط صحيح آنها. | |||
#ضبط امثال و اقوال و بيان مصادر آنها از كتب لغت. | |||
#ذكر شرح حال مختصر از اعلام وارده. | |||
#تهيۀ فهرست‌هاى 24 گانه در زمينۀ:آيات، قراآت شاذ، احاديث، آثار روايت شده، ابيات شعرى و انصاف آنها أعلام، كتب، اقوال حكماء، قواعد كلى در تفسير، مسائل لغوى، مسائل كلامى، مسائل اصولى، مسائل منطقى، حيوانات، اصنام، آراء راغب در تفسير و لغت، قبايل، مذاهب، مراجع و مصادر، مواد و موضوعات، فهرست منسوب، امثال عرب و اقوال آنها. | |||
در بخش دوم به شرح حال مؤلف در ابعاد مختلف شخصيتى، تأليفات و كتاب مورد بحث(مفردات) پرداخته است.بخش سوم را مقاله‌اى به نام «الشريعة و علم الحكمة» تشكيل مى‌دهد كه دربارۀ حكمت، اقسام آن، تبيين موارد باطل، جمع بين شريعت و حكمت و نمونه‌هايى از موارد جمع راغب بين شريعت و حكمت، مى‌باشد.بخش چهارم نيز معرفى نسخه‌هاى خطى چهارگانه و نسخه‌هاى مطبوع مفردات به همراه تصويرى از صفحات مختلف نسخه‌هاى خطى را در بر دارد. | |||
در بخش دوم به شرح حال مؤلف در ابعاد مختلف شخصيتى، تأليفات و كتاب مورد بحث(مفردات) پرداخته است.بخش سوم را مقاله‌اى به | |||
== چاپها == | == چاپها == | ||
محقق محترم چاپ حاضر را با امداد از چهار نسخۀ خطى فراهم و تحقيق نموده است.قبل از اين چهار چاپ مختلف داشته كه مشخصات آنها در صفحۀ 40 مقدمه آمده است.هر يك از نسخه‌ها، به تحقيق انديشمندى توانا انجام گرفته است، از جمله، محمد سيد گيلانى، محمد الزهرى | محقق محترم چاپ حاضر را با امداد از چهار نسخۀ خطى فراهم و تحقيق نموده است.قبل از اين چهار چاپ مختلف داشته كه مشخصات آنها در صفحۀ 40 مقدمه آمده است.هر يك از نسخه‌ها، به تحقيق انديشمندى توانا انجام گرفته است، از جمله، محمد سيد گيلانى، محمد الزهرى الغمراوى، دكتر [[خلف‌الله، محمد احمد|محمد احمد خلف‌الله]]، نديم مدعشيلى، كه اين خود گوياى اهميت اين كتاب مى‌باشد. | ||
== نسخه حاضر == | == نسخه حاضر == | ||
نسخۀ حاضر كه در يك مجلد قطور به قطع وزيرى توسط محقق گرانقدر صفوان عدنان داودى انجام | نسخۀ حاضر كه در يك مجلد قطور به قطع وزيرى توسط محقق گرانقدر صفوان عدنان داودى انجام گرفته، چاپ اول خود را در سال 1412 ه 1992 م، در انتشارات دار القلم دمشق و دار الشاميّة بيروت پشت سر نهاده است. | ||
اين اثر به فارسى هم ترجمه شده، و ترجمۀ جديدى از آن به قلم جويا جهانبخش در دست آماده‌سازى بوده است. | اين اثر به فارسى هم ترجمه شده، و ترجمۀ جديدى از آن به قلم جويا جهانبخش در دست آماده‌سازى بوده است. | ||
| خط ۱۱۳: | خط ۸۹: | ||
#مقدمۀ تحقيق كتاب مفردات الفاظ قرآن از صفوان عدنان داودى | |||
#مقدمۀ مؤلف و كتاب مفردات الفاظ قرآن. | |||
#دانشنامۀ قرآن و قرآن پژوهى ج 1 ص 1093 و ج 2 ص 1579 و 2129 | |||
#طبقات مفسران شيعه [[عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم|دكتر عقيقى بخشايشى]] ج 5 ص 390 | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[هدایة الطالب الی مفردات الراغب]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۲۴
| مفردات ألفاظ القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | راغب اصفهانی، حسین بن محمد (نویسنده) داوودی، صفوان عدنان (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | المفردات فی غریب القرآن |
| ناشر | دار الشامیة |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1412 ق یا 1992 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | قرآن - واژه‌نامه‌ها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 82/3 /ر2م7 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مفردات الفاظ القرآن نام ديگر آن المفردات فى غريب القرآن تأليف حسين بن محمد راغب اصفهانى (حدود، 502ق) است كه حاوى واژه نامۀ بديع قرآنى در يك جلد و به زبان عربى مى‌باشد.
روش تفسيرى
در اين واژه‌نامه كه بر بنياد موادّ اصلى كلمه سامان داده شده، مسلك راغب چنين است كه نخست ماده را با معناى حقيقى‌اش مى‌آورد، آنگاه مشتقات آن را ياد مى‌كند، سپس معانى مجازى را با تبيين علاقۀ حقيقت و مجاز عرضه مى‌دارد.وى بر اين همه، اولاّ از قرآن،ثانيا از حديث و ثالثا از سروده‌ها و اقوال عرب گواه مى‌جويد.او همچنين به ياد كرد قراآت وارده، اقوال صحابه و تابعين و حكماء و نيز تفسير قرآن به قرآن، دست مى‌يازد.به عنوان نمونه در مادۀ «خبث»، ابتدا معناى حقيقى آن را ذكر مى‌كند،«الخبت»:المطمئن من الارض، و...سپس معناى مجازى را متعرض مى‌شود،«ثم استعمل الاخبات استعمال اللين و التواضع».بعد از آن علاقۀ حقيقت و مجاز را بازگو مى‌كند: «و العلاقة بينهما المشابهة»، پس از آن تفسير قرآن به قرآن را نمايان مى‌دارد، «قال الله تعالى:«و أخبتوا الى ربهم»، و قال:«بشّر المخبتين»اى المتواضعين، نحو«لا يستكبرون عن عبادته».در ادامه جلوه‌اى ديگر از تفسير قرآن به قرآن را نشان مى‌دهد و مى‌نويسد:و قوله تعالى «فتخبت له قلوبهم»اى:تلين و تخشع.و الاخبات هنا قريب من الهبوط فى قوله تعالى:«و إنّ منها لما يهبط من خشية الله»با اين مثال مى‌توان بيان داشت كه مفردات راغب خود تفسيرى پر بار و عميق و مختصر است و فوائد و فرائد گوناگونى را داراست.
گاه به نقد و ردّ آراء ديگران(با ابراز نظرات و آراء خود) به نيكى مى‌پردازد و در اين حوزه از علوم، صاحب مرتبۀ اجتهاد است.
مصادر
راغب در مفردات به مؤلفات پيشينيان عنايت ويژه‌اى نشان داده و از كتبى چون «المجمل فى اللغة(ابن فارس)، الشامل فى اللغة(ابومنصور جبان)، تهذيب الالفاظ(ابن سكيت)، معانى القرآن(فرّاء)، المسائل الحلبيات(ابوعلى فارسى)، معانى القرآن(زجاج)، العين(خليل بن احمد)، تفسير ابومسلم اصفهانى، تفسير غريب القرآن(ابن قتيبة)، كتاب سيبويه، معانى القرآن(اخفش)، مجاز القرآن(ابوعبيدة)، الحجة للقراءات السبعه(فارسى)، غريب الحديث(ابن قتيبة)، غريب الحديث(ابوعبيدة)، الغريب المصنف(ابوعبيد) و...استفاده نموده است.
در تفسير از على بن ابيطالب(ع)، امام صادق(ع)، ابن عباس، ابن مسعود، عمر بن الخطاب، مجاهد، قتاده، حسن بصرى، شعبى، سفيان و برخى ديگر، نقل اقوال مى‌نمايد.
از لغويين مانند:مبرد، كسائى، سيبويه، يونس، ابوزيد، توزى، اصمعى و ابن عربى مطالبى مى‌آورد.و در قرائت از حمزه، يعقوب و نقاش، نقل مى‌كند.اقوال جبائى، ابوالقاسم بلخى و ابوبكر علاف را از متكلمين بازگو مى‌نمايد.و سخنان حكما را بدون ذكر افراد يادآور مى‌شود.
تاثير آن
پس از راغب، علماى زيادى از وى متأثر شد، كلام او را نقل نموده‌اند، از آن جمله‌اند فيروزآبادى در «بصائر ذوى التمييز» که بسيارى از عبارات راغب را در آنجا مى‌آورد.سمين حلبى در «عمدة الحفاظ فى اشرف الالفاظ» که مفردات راغب پايه و اساس كتاب اوست.زركشى در «البرهان»، سيوطى در «المزهر»،«الاتقان» و «معترك الاقرآن»، فخر رازى در تفسيرش، بغدادى در «خزانة الادب»، زبيدى در «تاج العروس»، ابن حجر در «فتح البارى»، آلوسى در «روح المعانى» ابن قيم در «بدائع الفوائد»، بروسوى در «تفسير روح البيان» و زمخشرى نيز در «اساس البلاغة» از روش راغب در بيان معناى حقيقى، سپس مجازى و شواهد آنها، بسيار از وى متأثر شده است.
ستايش مفردات
بسيار از انديشمندان نيز زبان به ثناى مفردات راغب گشوده‌اند، فيروزآبادى گفته: «لا نظير له فى معناه» و حاجى خليفه آن را در هر علمى از علوم شرع نافع شمرده است.اين اوصاف دربارۀ دانشنامه‌اى كه با محدوديت موضوعى‌اش، از نحو و صرف و لغت و تفسير و قراآت و فقه و منطق و حكمت و اصول فقه و توحيد و ادب و نوادر سخن مى‌گويد، چندان مبالغت آميز نمى‌نمايد.
روش تحقيق
مفردات راغب در اين چاپ با تحقيق، تصحيح و مقدمه‌نويسى، صفوان عدنان داودى انجام گرفته است.محقق ضمن مقدمۀ كوتاه خود شيوه و مراحل كار خود را به اين شرح بيان داشته است:
- ضبط متن كتاب و مقابله با 4 نسخۀ خطى و چند نسخۀ طبع شده.
- تعيين شكل كلمات
- مشخص نمودن شمارۀ آيات و سور
- مشخص نمودن قراآت قرآنى و نسبت آن به قارى و جداسازى قراآت صحيح از شاذ.
- مشخص نمودن احاديث و آثار از كتب حديث.
- مشخص نمودن قائل ابيات شعرى، بيان مصادر و ضبط صحيح آنها.
- ضبط امثال و اقوال و بيان مصادر آنها از كتب لغت.
- ذكر شرح حال مختصر از اعلام وارده.
- تهيۀ فهرست‌هاى 24 گانه در زمينۀ:آيات، قراآت شاذ، احاديث، آثار روايت شده، ابيات شعرى و انصاف آنها أعلام، كتب، اقوال حكماء، قواعد كلى در تفسير، مسائل لغوى، مسائل كلامى، مسائل اصولى، مسائل منطقى، حيوانات، اصنام، آراء راغب در تفسير و لغت، قبايل، مذاهب، مراجع و مصادر، مواد و موضوعات، فهرست منسوب، امثال عرب و اقوال آنها.
در بخش دوم به شرح حال مؤلف در ابعاد مختلف شخصيتى، تأليفات و كتاب مورد بحث(مفردات) پرداخته است.بخش سوم را مقاله‌اى به نام «الشريعة و علم الحكمة» تشكيل مى‌دهد كه دربارۀ حكمت، اقسام آن، تبيين موارد باطل، جمع بين شريعت و حكمت و نمونه‌هايى از موارد جمع راغب بين شريعت و حكمت، مى‌باشد.بخش چهارم نيز معرفى نسخه‌هاى خطى چهارگانه و نسخه‌هاى مطبوع مفردات به همراه تصويرى از صفحات مختلف نسخه‌هاى خطى را در بر دارد.
چاپها
محقق محترم چاپ حاضر را با امداد از چهار نسخۀ خطى فراهم و تحقيق نموده است.قبل از اين چهار چاپ مختلف داشته كه مشخصات آنها در صفحۀ 40 مقدمه آمده است.هر يك از نسخه‌ها، به تحقيق انديشمندى توانا انجام گرفته است، از جمله، محمد سيد گيلانى، محمد الزهرى الغمراوى، دكتر محمد احمد خلف‌الله، نديم مدعشيلى، كه اين خود گوياى اهميت اين كتاب مى‌باشد.
نسخه حاضر
نسخۀ حاضر كه در يك مجلد قطور به قطع وزيرى توسط محقق گرانقدر صفوان عدنان داودى انجام گرفته، چاپ اول خود را در سال 1412 ه 1992 م، در انتشارات دار القلم دمشق و دار الشاميّة بيروت پشت سر نهاده است.
اين اثر به فارسى هم ترجمه شده، و ترجمۀ جديدى از آن به قلم جويا جهانبخش در دست آماده‌سازى بوده است.
محمد سيد گيلانى متوفى 502 هجرى ترجمه‌اى بر مفردات راغب داشته كه در سال 1381 توسط كتابخانۀ مرتضوى تهران چاپ و انتشار يافته است.
البته برخى معاجم تفسير مفردات الفاظ قرآن هم قسمت عمدۀ مطالب خود را از مفردات راغب اخذ نموده ولى اشاره‌اى به آن نداشته‌اند.
منابع مقاله
- مقدمۀ تحقيق كتاب مفردات الفاظ قرآن از صفوان عدنان داودى
- مقدمۀ مؤلف و كتاب مفردات الفاظ قرآن.
- دانشنامۀ قرآن و قرآن پژوهى ج 1 ص 1093 و ج 2 ص 1579 و 2129
- طبقات مفسران شيعه دكتر عقيقى بخشايشى ج 5 ص 390