فارس‌نامه (تعريب): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک')
    جز (جایگزینی متن - 'فارسنامه (ابهام زدایی)' به 'فارسنامه (ابهام‌زدایی)')
     
    (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | شابک =977-5875-16-1
    | شابک =977-5875-16-1
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =25776
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =16534
    | کتابخوان همراه نور =16534
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}  
    }}  
    {{کاربردهای دیگر|فارسنامه (ابهام‌زدایی)}}


    '''فارس‎نامه'''، اثر [[ابن ‎بلخی]]، کتابی است که جزء تاریخ و جغرافیاى محلى عمومى منطقه فارس و مربوط به اوایل قرن ششم هجرى قمرى، محسوب مى‎شود. اصل کتاب به زبان فارسی بوده و توسط [[هادي، يوسف|یوسف الهادی]]، به عربی فصیح و سلیس، ترجمه شده است.
    '''فارس‎نامه'''، اثر [[ابن ‎بلخی]]، کتابی است که جزء تاریخ و جغرافیاى محلى عمومى منطقه فارس و مربوط به اوایل قرن ششم هجرى قمرى، محسوب می‌شود. اصل کتاب به زبان فارسی بوده و توسط [[هادي، يوسف|یوسف الهادی]]، به عربی فصیح و سلیس، ترجمه شده است.


    این کتاب، از قدیمی‎ترین کتبى است که اطلاعات جامع و منحصربه‎فردى را درباره فارس، به زبان فارسى و با انشایى سلیس و روان و در شیوه‌اى موجز و دل‎نشین به اهل فضل و ادب عرضه داشته است و از زمان تألیف، به‎عنوان منبعى معتبر در شناخت فارس، مورد قبول و استفاده پژوهشگران و صاحب‎نظران قرار گرفته است. این اثر، از معدود آثارى است که مطالب حشو و زائد ندارد و مشحون از اطلاعات جالب و بدیع اجتماعى، اقتصادى و تاریخى است، ولى بیشتر مبتنى بر مباحث جغرافیایى و فرهنگى است تا تاریخى<ref>ر.ک: ابن‎ بلخی، صفحه الف</ref>.
    این کتاب، از قدیمی‌ترین کتبى است که اطلاعات جامع و منحصربه‎فردى را درباره فارس، به زبان فارسى و با انشایى سلیس و روان و در شیوه‌اى موجز و دل‌نشین به اهل فضل و ادب عرضه داشته است و از زمان تألیف، به‌عنوان منبعى معتبر در شناخت فارس، مورد قبول و استفاده پژوهشگران و صاحب‌نظران قرار گرفته است. این اثر، از معدود آثارى است که مطالب حشو و زائد ندارد و مشحون از اطلاعات جالب و بدیع اجتماعى، اقتصادى و تاریخى است، ولى بیشتر مبتنى بر مباحث جغرافیایى و فرهنگى است تا تاریخى<ref>ر.ک: ابن‎ بلخی، صفحه الف</ref>.


    در مقدمه‎ای که مترجم به ابتدای کتاب افزوده، علاوه بر ارائه توضیحاتی پیرامون مطالب کتاب، به ذکر اطلاعات مختصری که از مؤلف در دست است، پرداخته شده و به مصادر کتاب، اشاره شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/3 ر.ک: مقدمه مترجم، ص3-‎15]</ref>.
    در مقدمه‌ای که مترجم به ابتدای کتاب افزوده، علاوه بر ارائه توضیحاتی پیرامون مطالب کتاب، به ذکر اطلاعات مختصری که از مؤلف در دست است، پرداخته شده و به مصادر کتاب، اشاره شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/3 ر.ک: مقدمه مترجم، ص3-‎15]</ref>.


    به‎منظور آشنایی با نوع و سبک ترجمه، به قسمت‎هایی از ترجمه و متن اصلی، اشاره می‎شود:
    به‌منظور آشنایی با نوع و سبک ترجمه، به قسمت‎هایی از ترجمه و متن اصلی، اشاره می‌شود:
    «طبقه اول پیشدادیان.
    «طبقه اول پیشدادیان.
    گیومرث گل‎شاه، اول ملوک فارس:
    گیومرث گل‎شاه، اول ملوک فارس:


    اول پادشاهی است کی ملک جهان، یکسره داشته است و پارسیان گفته‎اند کی دارالملک او اصطخر بوده است و دیگر اصحاب تواریخ گفته‎اند کی مقام او به دباوند بوده است و به قول ایشان بعد از آن، اصطخر بنا کرد و دارالملک ساخت و گبرگان دعوی می‌کنند کی این گیومرث، آدم بوده است – عليه‎السلام - و فرزند او، کی مسلمانان، «شیث بن آدم» خوانند، گبران او را «بیشی بن گیومرث» خوانند»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/90 ابن‎ بلخی، ص90]</ref>.
    اول پادشاهی است کی ملک جهان، یکسره داشته است و پارسیان گفته‌اند کی دارالملک او اصطخر بوده است و دیگر اصحاب تواریخ گفته‌اند کی مقام او به دباوند بوده است و به قول ایشان بعد از آن، اصطخر بنا کرد و دارالملک ساخت و گبرگان دعوی می‌کنند کی این گیومرث، آدم بوده است – عليه‌السلام - و فرزند او، کی مسلمانان، «شیث بن آدم» خوانند، گبران او را «بیشی بن گیومرث» خوانند»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/90 ابن‎ بلخی، ص90]</ref>.


    «الطبقة الأولی البيشداديون. كيومرث كل‎شاه:
    «الطبقة الأولی البيشداديون. كيومرث كل‎شاه:
    أول ملوك الفرس و هو أول حاكم ملك العالم بأسره. يقول الفرس إن إصطخر كانت عاصمة ملكه، بينما قال بعض المؤرخين إن مقره كان بدماوند و إنه بنی إصطخر في ما بعد و اتخدها مقرا لملكه و يدعي المجوس أن كيومرث هذا هو آدم(ع) و أن ابنه الذي يسميه المجوس شيث بن آدم، يدعونه بيشی بن كيومرث»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/36 متن کتاب، ص36]</ref>.
    أول ملوك الفرس و هو أول حاكم ملك العالم بأسره. يقول الفرس إن إصطخر كانت عاصمة ملكه، بينما قال بعض المؤرخين إن مقره كان بدماوند و إنه بنی إصطخر في ما بعد و اتخدها مقرا لملكه و يدعي المجوس أن كيومرث هذا هو آدم(ع) و أن ابنه الذي يسميه المجوس شيث بن آدم، يدعونه بيشی بن كيومرث»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/36 متن کتاب، ص36]</ref>.


    فهارس کتاب در انتهای آن جای گرفته است که عبارتند از فهارس: مکان‎ها و شهرها؛ پادشاهان؛ اقوام و موضوعات کتاب. در پاورقی‎ها علاوه بر ذکر منابع<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/176 ر.ک: پاورقی، ص176]</ref>، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/43 ر.ک: همان، ص43]</ref>.
    فهارس کتاب در انتهای آن جای گرفته است که عبارتند از فهارس: مکان‌ها و شهرها؛ پادشاهان؛ اقوام و موضوعات کتاب. در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/176 ر.ک: پاورقی، ص176]</ref>، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/25776/1/43 ر.ک: همان، ص43]</ref>.


    ==پانویس ==
    ==پانویس ==
    <references />
    <references/>


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    خط ۵۴: خط ۵۶:
    # ابن‎ بلخی، «فارس‎نامه ابن ‎بلخی»، بنیاد فارس‎شناسی، شیراز، چاپ اول، 1374.
    # ابن‎ بلخی، «فارس‎نامه ابن ‎بلخی»، بنیاد فارس‎شناسی، شیراز، چاپ اول، 1374.
       
       
    == وابسته‌ها ==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
     
    [[فارسنامه ابن بلخی]]
    [[فارسنامه ابن بلخی]]
       
       
    خط ۶۱: خط ۶۵:
    [[رده:تاریخ]]
    [[رده:تاریخ]]
       
       
    [[رده:تاریخ ایران]]
    [[رده:تاریخ ایران]]
     
    [[رده: 25 مهر الی 24 آبان(97)]]
     
    [[رده:سال97-25شهریور الی24 مهر]]
     
    [[رده: خرداد(98)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۳

    ‏فارس‎نامه
    فارس‌نامه (تعريب)
    پدیدآورانابن بلخی (نویسنده) هادي، يوسف (مترجم و محقق)
    عنوان‌های دیگرفارس نامه
    ناشرالدار الثقافية للنشر
    مکان نشرمصر - قاهره
    سال نشرمجلد1: 2001م , 1421ق,
    شابک977-5875-16-1
    موضوعايران - تاريخ - پيش از اسلام

    ايران - شاهان و فرمانروايان

    نثر فارسی - قرن 6ق.
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏DSR‎‏ ‎‏140‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ ‎‏ف‎‏2041
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    فارس‎نامه، اثر ابن ‎بلخی، کتابی است که جزء تاریخ و جغرافیاى محلى عمومى منطقه فارس و مربوط به اوایل قرن ششم هجرى قمرى، محسوب می‌شود. اصل کتاب به زبان فارسی بوده و توسط یوسف الهادی، به عربی فصیح و سلیس، ترجمه شده است.

    این کتاب، از قدیمی‌ترین کتبى است که اطلاعات جامع و منحصربه‎فردى را درباره فارس، به زبان فارسى و با انشایى سلیس و روان و در شیوه‌اى موجز و دل‌نشین به اهل فضل و ادب عرضه داشته است و از زمان تألیف، به‌عنوان منبعى معتبر در شناخت فارس، مورد قبول و استفاده پژوهشگران و صاحب‌نظران قرار گرفته است. این اثر، از معدود آثارى است که مطالب حشو و زائد ندارد و مشحون از اطلاعات جالب و بدیع اجتماعى، اقتصادى و تاریخى است، ولى بیشتر مبتنى بر مباحث جغرافیایى و فرهنگى است تا تاریخى[۱].

    در مقدمه‌ای که مترجم به ابتدای کتاب افزوده، علاوه بر ارائه توضیحاتی پیرامون مطالب کتاب، به ذکر اطلاعات مختصری که از مؤلف در دست است، پرداخته شده و به مصادر کتاب، اشاره شده است[۲].

    به‌منظور آشنایی با نوع و سبک ترجمه، به قسمت‎هایی از ترجمه و متن اصلی، اشاره می‌شود: «طبقه اول پیشدادیان. گیومرث گل‎شاه، اول ملوک فارس:

    اول پادشاهی است کی ملک جهان، یکسره داشته است و پارسیان گفته‌اند کی دارالملک او اصطخر بوده است و دیگر اصحاب تواریخ گفته‌اند کی مقام او به دباوند بوده است و به قول ایشان بعد از آن، اصطخر بنا کرد و دارالملک ساخت و گبرگان دعوی می‌کنند کی این گیومرث، آدم بوده است – عليه‌السلام - و فرزند او، کی مسلمانان، «شیث بن آدم» خوانند، گبران او را «بیشی بن گیومرث» خوانند»[۳].

    «الطبقة الأولی البيشداديون. كيومرث كل‎شاه: أول ملوك الفرس و هو أول حاكم ملك العالم بأسره. يقول الفرس إن إصطخر كانت عاصمة ملكه، بينما قال بعض المؤرخين إن مقره كان بدماوند و إنه بنی إصطخر في ما بعد و اتخدها مقرا لملكه و يدعي المجوس أن كيومرث هذا هو آدم(ع) و أن ابنه الذي يسميه المجوس شيث بن آدم، يدعونه بيشی بن كيومرث»[۴].

    فهارس کتاب در انتهای آن جای گرفته است که عبارتند از فهارس: مکان‌ها و شهرها؛ پادشاهان؛ اقوام و موضوعات کتاب. در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع[۵]، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است[۶].

    پانویس

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. ابن‎ بلخی، «فارس‎نامه ابن ‎بلخی»، بنیاد فارس‎شناسی، شیراز، چاپ اول، 1374.

    وابسته‌ها