عروض: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR16730J1.jpg | عنوان = عروض | عنوان‌های دیگر = | پدیدآ...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'عروض (ابهام زدایی)' به 'عروض (ابهام‌زدایی)')
     
    (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱۱: خط ۱۱:
    | موضوع =عروض فارسی
    | موضوع =عروض فارسی
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر = دانشگاه تبریز. موسسه تحقیقاتی علوم اسلامی - انسانی
    | ناشر = دانشگاه تبریز. مؤسسه تحقیقاتی علوم اسلامی - انسانی
    | مکان نشر = ایران - تبریز
    | مکان نشر = ایران - تبریز
    | سال نشر = 1386ش
    | سال نشر = 1386ش
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    لطفا از اینجا شروع به نوشتن کنید.
    {{کاربردهای دیگر| عروض (ابهام‌زدایی)}}
    ==پانویس ==
     
    '''عروض'''، اثر [[اقبالی، ابراهیم|ابراهیم اقبالی]] (معاصر)، کتابی است در دانش عروض و شناخت اوزان اشعار.
     
    برای عروض در لغت، سیزده معنی نوشته‌اند که هریک از آنها، به‌نحوی با معنی اصطلاحی آن، یعنی «میزان و معیار شعر» ارتباط دارند. نویسنده در ابتدای کتاب ضمن اشاره به این سیزده معنی<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3</ref>، تاریخچه علم عروض را مورد مطالعه قرار داده و خلیل بن احمد عروضی (متوفی 170 یا 175ق) را اولین کسی دانسته است که این علم را از روی علم موسیقی و در پنج دایره، شامل پانزده بحر، تدوین کرد و بعدها [[اخفش، سعید بن مسعده|ابوالحسن سعید بلخی]]، ملقب به [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش اوسط]] (متوفی 215ق)، بحر متدارک را به بحور پانزده‌گانه خلیل، افزود و شعرای پارسی‌زبان، سه وزن (قریب، جدید و مشاکل) را ابداع و اضافه کردند تا تعداد بحرها، به نوزده عدد رسید. بعضی از عروض‌دانان یازده بحر دیگر پیدا کردند و بر آن نوزده بحر اصلی افزوده‌اند که چندان شهرتی نیافتند<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.
     
    در ادامه کتاب، به تعریف اصطلاحات این علم، مانند وزن، افاعیل (ارکان) عروضی، بحر، هجا (سیلاب)، زحافات، وزن دوری و بحور متفق الارکان و مختلف الارکان پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص8-28</ref> و سپس، طریقه نام‌گذاری اوزان<ref>ر.ک: همان، ص29</ref> و قواعد تقطیع توضیح داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref> و پس از آن، به معرفی اوزان معروف پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص49</ref>.
     
    در این کتاب، نوزده بحر مشهور و مجموعا پنجاه‌ونه وزن، مورد بررسی قرار گرفته است. برخی از بحور یادشده عبارتند از:
    # رمل: با تکرار رکن «فاعلاتن»، حاصل می‌شود.
    # هزج: با تکرار رکن «مفاعیلن»، حاصل می‌شود.
    # رجز: با تکرار رکن «مستفعلن»، حاصل می‌شود.
    # متقارب: با تکرار رکن «فعولن»، حاصل می‌شود.
    # متدارک: با تکرار رکن «فاعلن»، حاصل می‌شود.
    # کامل: با تکرار رکن «متفاعلن»، حاصل می‌شود.
    # وافر: با تکرار رکن «مفاعلتن»، حاصل می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص39-‌43</ref>.
     
    ==پانویس==
    <references/>
    <references/>
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    مقدمه و متن کتاب.
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:فاقد مقاله]]
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات شهریور 01 مکرمی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۸

    عروض
    عروض
    پدیدآوراناقبالی، ابراهیم (نويسنده)
    ناشردانشگاه تبریز. مؤسسه تحقیقاتی علوم اسلامی - انسانی
    مکان نشرایران - تبریز
    سال نشر1386ش
    چاپ1
    شابک978-964-04-0696-0
    موضوععروض فارسی
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏الف‎‏7‎‏ع‎‏4 3559 ‏PIR‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    عروض، اثر ابراهیم اقبالی (معاصر)، کتابی است در دانش عروض و شناخت اوزان اشعار.

    برای عروض در لغت، سیزده معنی نوشته‌اند که هریک از آنها، به‌نحوی با معنی اصطلاحی آن، یعنی «میزان و معیار شعر» ارتباط دارند. نویسنده در ابتدای کتاب ضمن اشاره به این سیزده معنی[۱]، تاریخچه علم عروض را مورد مطالعه قرار داده و خلیل بن احمد عروضی (متوفی 170 یا 175ق) را اولین کسی دانسته است که این علم را از روی علم موسیقی و در پنج دایره، شامل پانزده بحر، تدوین کرد و بعدها ابوالحسن سعید بلخی، ملقب به اخفش اوسط (متوفی 215ق)، بحر متدارک را به بحور پانزده‌گانه خلیل، افزود و شعرای پارسی‌زبان، سه وزن (قریب، جدید و مشاکل) را ابداع و اضافه کردند تا تعداد بحرها، به نوزده عدد رسید. بعضی از عروض‌دانان یازده بحر دیگر پیدا کردند و بر آن نوزده بحر اصلی افزوده‌اند که چندان شهرتی نیافتند[۲].

    در ادامه کتاب، به تعریف اصطلاحات این علم، مانند وزن، افاعیل (ارکان) عروضی، بحر، هجا (سیلاب)، زحافات، وزن دوری و بحور متفق الارکان و مختلف الارکان پرداخته شده[۳] و سپس، طریقه نام‌گذاری اوزان[۴] و قواعد تقطیع توضیح داده شده است[۵] و پس از آن، به معرفی اوزان معروف پرداخته شده است[۶].

    در این کتاب، نوزده بحر مشهور و مجموعا پنجاه‌ونه وزن، مورد بررسی قرار گرفته است. برخی از بحور یادشده عبارتند از:

    1. رمل: با تکرار رکن «فاعلاتن»، حاصل می‌شود.
    2. هزج: با تکرار رکن «مفاعیلن»، حاصل می‌شود.
    3. رجز: با تکرار رکن «مستفعلن»، حاصل می‌شود.
    4. متقارب: با تکرار رکن «فعولن»، حاصل می‌شود.
    5. متدارک: با تکرار رکن «فاعلن»، حاصل می‌شود.
    6. کامل: با تکرار رکن «متفاعلن»، حاصل می‌شود.
    7. وافر: با تکرار رکن «مفاعلتن»، حاصل می‌شود[۷].

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص3
    2. ر.ک: همان، ص6
    3. ر.ک: همان، ص8-28
    4. ر.ک: همان، ص29
    5. ر.ک: همان
    6. ر.ک: همان، ص49
    7. ر.ک: همان، ص39-‌43

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها