درآمدی بر عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' (ره)' به '(ره)')
    جز (جایگزینی متن - 'عرفان اسلامی (ابهام زدایی)' به 'عرفان اسلامی (ابهام‌زدایی)')
     
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|عرفان اسلامی (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|عرفان اسلامی (ابهام‌زدایی)}}
       
       
    '''درآمدی بر عرفان اسلامی،''' برگرفته از سلسله سخنرانی‌های [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] است که در بین سال‌های 1376 تا 1380ش در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده است.<ref>ر.ک: سخن ناشر، ص7</ref>
    '''درآمدی بر عرفان اسلامی،''' برگرفته از سلسله سخنرانی‌های [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] است که در بین سال‌های 1376 تا 1380ش در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده است.<ref>ر.ک: سخن ناشر، ص7</ref>

    نسخهٔ کنونی تا ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۳

    درآمدی بر عرفان اسلامی
    درآمدی بر عرفان اسلامی
    پدیدآورانعراقی، محسن (نویسنده)
    ناشرمؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره). مرکز انتشارات
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1390ش.
    چاپچاپ یکم
    شابک978-964-411-689-6
    موضوععرفان اسلامی
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره

    درآمدی بر عرفان اسلامی، برگرفته از سلسله سخنرانی‌های آیت‌الله محسن اراکی است که در بین سال‌های 1376 تا 1380ش در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده است.[۱]

    درآمدی بر عرفان اسلامی، همان طور که از عنوان آن پیداست یک کتاب تخصصی در باب عرفان نظری نیست، بلکه کتابی است در حد آشنایی اولیه با مباحث عرفانی و بیان کلیات و شاکله مباحث آن.

    علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا مولوی را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته شده، می‌خوانیم: «آفتاب است که عالم را روشنی می‌دهد، روشنی می‌بیند که از دهانم برون می‌رود و از گفتارم در زیر حرف سیاه می‌تابد. خود این آفتاب را پشت به ایشان است، رو به آسمان‌هاست. نور آسمان‌ها و زمین از اوست. روی آفتاب به مولاناست؛ زیرا روی مولانا به آفتاب است. لنهدینهم سبلنا، این مقلوب است جهت نظر اول، بدان که غرض از این سؤال چیست؟ آنگاه جواب بگو...» در این متن، شمس خود را آفتاب معرفی می‌کند که به جهان روشنی می‌دهد و چه‌بسا ملای رومی به همین جهت نام شمس را بر مراد خود گذاشته و او را شمس‌الدین خوانده است.[۲]

    پانویس

    1. ر.ک: سخن ناشر، ص7
    2. ر.ک: متن کتاب، ص174

    منابع مقاله

    سخن ناشر و متن کتاب.

    وابسته‌ها