۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
بررسی ریشههای تاریخی تشیع در ایران (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۸
، ۴ سپتامبر ۲۰۲۴جایگزینی متن - 'شیعه (ابهام زدایی)' به 'شیعه (ابهامزدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'هگ' به '') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شیعه (ابهام زدایی)' به 'شیعه (ابهامزدایی)') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =12279 | ||
| کتابخوان همراه نور =12279 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| تاریخ تشیع در ایران (ابهامزدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر| شیعه (ابهامزدایی)}} | |||
'''بررسى ريشههاى تاريخى تشيع در ایران'''، اثر [[محمدعلى حاجيلو]] است كه به زبان فارسی در عصر حاضر نوشته شده است. به گفتهى مؤلف كتاب، هدف وى از اين تأليف نشان دادن بخشى از حيات مذهبى و دينى تاريخ ایران، نشان دادن ماهيت تشيع در ایران و بررسى وضعيت نفوذ تشيع در ایران در طى ده قرن تا دوران صفويه مىباشد. | '''بررسى ريشههاى تاريخى تشيع در ایران'''، اثر [[محمدعلى حاجيلو]] است كه به زبان فارسی در عصر حاضر نوشته شده است. به گفتهى مؤلف كتاب، هدف وى از اين تأليف نشان دادن بخشى از حيات مذهبى و دينى تاريخ ایران، نشان دادن ماهيت تشيع در ایران و بررسى وضعيت نفوذ تشيع در ایران در طى ده قرن تا دوران صفويه مىباشد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب حاضر شامل يك مقدمه، ديباچهاى از مدير مسئول مجمع جهانى شيعهشناسى، ديباچهاى از آقاى محمد زارع، پيشگفتار مؤلف، سه بخش اصلى و | كتاب حاضر شامل يك مقدمه، ديباچهاى از مدير مسئول مجمع جهانى شيعهشناسى، ديباچهاى از آقاى محمد زارع، پيشگفتار مؤلف، سه بخش اصلى و نتيجهگيرى و پيشنهادات است. سه بخش اصلى، به ترتيب مشتمل بر دو، پنج و دو فصل مىباشد. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
استاد محمدعلى حاجيلو، با بررسى عالمانه نظرات موجود درباره حيات مذهبى و دينى تاريخ ایران، ماهيت تشيع در ایران و بررسى وضعيت نفوذ تشيع در ایران در طى ده قرن تا دوران صفويه، به نقد آنها پرداخته است. علاوه بر ارائه اجمالى مباحث نظرى در مورد خاستگاه تشيّع، سعى كرده است، حقيقت موضوع را از لابهلاى مستندات تاريخى آشكار نمايد. نویسنده كتاب تقريبا عمده عوامل گرايش | استاد محمدعلى حاجيلو، با بررسى عالمانه نظرات موجود درباره حيات مذهبى و دينى تاريخ ایران، ماهيت تشيع در ایران و بررسى وضعيت نفوذ تشيع در ایران در طى ده قرن تا دوران صفويه، به نقد آنها پرداخته است. علاوه بر ارائه اجمالى مباحث نظرى در مورد خاستگاه تشيّع، سعى كرده است، حقيقت موضوع را از لابهلاى مستندات تاريخى آشكار نمايد. نویسنده كتاب تقريبا عمده عوامل گرايش ایرانیان به مكتب اهلبيت(ع) را بهصورت مختصر بررسى نموده و هركدام را در سير تاريخى آن ارائه كرده است. | ||
در بخش اول كه موضوع آن خاستگاه تشيع است، از «تشيع و پيشينه آن»، «نقد آراى نويسندگان و مورخان درباره علل پيدايش تشيع»، «تشيع در بين | در بخش اول كه موضوع آن خاستگاه تشيع است، از «تشيع و پيشينه آن»، «نقد آراى نويسندگان و مورخان درباره علل پيدايش تشيع»، «تشيع در بين ایرانیان در قرن اول هجرى»، «كوفه و مدائن، پايگاه موالى و تشيع» و... سخن به ميان آمده است. | ||
بخشى از كلمات نویسنده در اين بخش چنين است: | بخشى از كلمات نویسنده در اين بخش چنين است: | ||
| خط ۴۹: | خط ۵۱: | ||
در فاصله قرن پنجم تا قرن نهم هجرى، ایران در معرض يورشهاى پىدرپى بيگانگان قرار داشت. هجوم سلجوقيان در قرن پنجم، غزان بلخ در قرن ششم، مغولان در سده هفتم و تيمور در پايان سده هشتم و آغاز قرن نهم، كشور ایران را به ويرانهاى تبديل كرد و مردم را به فقر و فلاكت كشاند. هجوم مغولان نقطه اوج اين يورشها بود. آنان تمام شهرهاى ایران را با خاک يكسان كردند و انسانهاى بىشمارى را از دم تيغ خود گذراندند و شهر و فرهنگ شهرى را نابود كردند.<ref>همان، ص177</ref> | در فاصله قرن پنجم تا قرن نهم هجرى، ایران در معرض يورشهاى پىدرپى بيگانگان قرار داشت. هجوم سلجوقيان در قرن پنجم، غزان بلخ در قرن ششم، مغولان در سده هفتم و تيمور در پايان سده هشتم و آغاز قرن نهم، كشور ایران را به ويرانهاى تبديل كرد و مردم را به فقر و فلاكت كشاند. هجوم مغولان نقطه اوج اين يورشها بود. آنان تمام شهرهاى ایران را با خاک يكسان كردند و انسانهاى بىشمارى را از دم تيغ خود گذراندند و شهر و فرهنگ شهرى را نابود كردند.<ref>همان، ص177</ref> | ||
قسمت پايانى كتاب در مورد | قسمت پايانى كتاب در مورد نتيجهگيرى و پيشنهادات است. مؤلف در اين قسمت خاطرنشان مىكند كه «فرايند شكلگيرى تشيع در ایران برخلاف تصور عدهاى كه آن را به دوره صفويه نسبت مىدهند، يك فرايند طولانىمدت و تكاملى است و در طول ساليان متمادى عوامل متعددى موجب رونق و رشد تشيع در ایران شده است».<ref>همان، ص189</ref> | ||
وى اشاره مىكند كه در چند زمينه امر تحقيق ضرورى به نظر مىرسد، از جمله: | وى اشاره مىكند كه در چند زمينه امر تحقيق ضرورى به نظر مىرسد، از جمله: | ||
| خط ۵۹: | خط ۶۱: | ||
در انتهاى كتاب، چكيدهاى از مطالب به شكل زير بيان شده است: | در انتهاى كتاب، چكيدهاى از مطالب به شكل زير بيان شده است: | ||
«يكى از مباحث مهم و اساسى در تاريخ مذهبى ایران، چگونگى و علل گرايش | «يكى از مباحث مهم و اساسى در تاريخ مذهبى ایران، چگونگى و علل گرايش ایرانیان به تشيع است. مؤلف در چكيده كتاب، سؤالى را بدين قرار مطرح مىنمايند: سؤالى كه در اينجا مطرح است اين است كه بااينكه مسئله فتوحات در دوره خليفه دوم و سوم و پس از آن در دوره امويان در ایران دنبال شد و آنها نيز مبلغان تسنن بودند، چه تغيير و تحولاتى در ایران اتفاق افتاد كه ایرانیان را از مكتب خلفا به مكتب اهلبيت(ع) كشاند؟ در بررسى اين موضوع به علل و عوامل متعددى برمىخوريم. در قرون اوليه اسلامى عملكرد تبعيضآميز و قومگرايانه خلفا و عاملين آنها با مسلمانان عجم (موالى) كه ایرانیان هم جزئى از آنها بودند، ایرانیان را بهسوى مكتب اهلبيت(ع) كه اسلام راستين و عارى از هرگونه تعصب غير اسلامى و غير انسانى بود، كشاند. | ||
در قرون بعدى نيز سيل مهاجرت علويانى كه مورد تعرض حكام اموى و عباسى قرار گرفته بودند به ایران، نقش مهمى در گرايش | در قرون بعدى نيز سيل مهاجرت علويانى كه مورد تعرض حكام اموى و عباسى قرار گرفته بودند به ایران، نقش مهمى در گرايش ایرانیان به تشيع داشت. همچنين تشكيل حكومتهاى شيعىمذهب در محدوده سرزمين ایران نيز از عوامل مؤثر در ترويج افكار اين فرقه در ایران بود. علاوه بر آن مىتوان به نقش تصوف در ترويج اعتقاداتى نزدیک به اعتقادات شيعه اشاره كرد. پس از هجوم مغولان به ایران و بروز ويرانى و ادبارى كه مردم ایران به آن گرفتار شدند، گرايش به تصوف و دورى از دنيا در ایران رونق بسزايى گرفت. فرقههاى صوفيانه كه مذهب رسمى آنان تسنن بود در قرون بعدى رنگوبوى شيعى به خود گرفتند و با پذيرش ولايت امامان دوازدهگانه به تشيع نزدیک شدند. صفويان بهعنوان كسانى كه مذهب تشيع را در ایران به رسميت شناختند خود از ميان يكى از همين فرقههاى صوفيانه ظهور كرده بودند كه آرامآرام از طريقت به سياست گرايش پيدا كردند، بلكه با مهاجرت علماى شيعه عرب به ایران، تشيع متمايل به تصوف آنها به رنگ تشيع علمى و مبتنى بر تعاليم اهلبيت تبديل شد. باتوجه به فضاى فكرى مناسبى كه در قرون نهم و دهم براى تشيع در ایران به وجود آمده بود، مذهب تشيع را در ایران رسميت بخشيدند و از آن زمان به بعد، بهجز چند دوره كوتاهمدت نظير دوران نادر، تشيع بهعنوان مكتب اكثريت قريب به اتفاق جامعه ایران قديم قرار گرفته كه علاوه بر ایران كنونى، شامل مناطقى نظير آذربايجان، بحرين، بخشهایى از عراق، پاکستان و افغانستان مىشد».<ref>متن كتاب، ص193</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۸: | ||
مقدمه و متن كتاب. | مقدمه و متن كتاب. | ||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||