۱۱۸٬۶۹۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شیعه (ابهام زدایی)' به 'شیعه (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'علامه طباطبایی' به 'علامه طباطبایی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شیعه (ابهام زدایی)' به 'شیعه (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR37456J1.jpg | |||
| عنوان =علم امامان شیعه(ع) | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[سبحاني، محمدجعفر]] (نویسنده) | |||
| | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =BP 223/34 /س2م8* | |||
| | | موضوع = | ||
امامت - احاديث | |||
|زبان | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
امامت - دفاعيه‌ها و رديه‌ها | امامت - دفاعيه‌ها و رديه‌ها | ||
شيعه - عقايد | شيعه - عقايد | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | مشعر | ||
| مکان نشر = ايران - تهران | |||
| سال نشر =مجلد1: 1393ش | |||
|مکان نشر | |||
|کد اتوماسیون | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37456AUTOMATIONCODE | ||
| | | چاپ =1 | ||
| | | شابک =978-964-540-542-5 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
== | | کتابخانۀ دیجیتال نور =37456 | ||
'''منابع علم امامان شیعه(ع)'''، اثر سید محمدجعفر | | کتابخوان همراه نور =37456 | ||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|امامت (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر| شیعه (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''منابع علم امامان شیعه(ع)'''، اثر [[سید محمدجعفر سبحانی]]، کتابی کلامی در موضوع علم اهل‌بیت(ع) و منابع آن است. | |||
اصل این اثر، رساله پایان‌نامه مؤلف در مقطع کارشناسی ارشد بوده که در 1386ش، از آن دفاع کرده، سپس آن را به‌صورت کتاب تدوین نموده است<ref>ر.ک: مجمع عالی حکمت اسلامی</ref> | اصل این اثر، رساله پایان‌نامه مؤلف در مقطع کارشناسی ارشد بوده که در 1386ش، از آن دفاع کرده، سپس آن را به‌صورت کتاب تدوین نموده است<ref>ر.ک: مجمع عالی حکمت اسلامی</ref> | ||
| خط ۶۶: | خط ۵۶: | ||
مؤلف در فصل دوم، دیدگاه علمای شیعه را درباره حدود علم امام متذکر می‌شود. او می‌گوید: در این‌باره سه نظریه وجود دارد: | مؤلف در فصل دوم، دیدگاه علمای شیعه را درباره حدود علم امام متذکر می‌شود. او می‌گوید: در این‌باره سه نظریه وجود دارد: | ||
# گستردگی علم امام که همان اعتقاد نوبختی‌ها، علامه مظفر، آیت‌الله مرعشی، آیت‌الله قاضی و [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] | # گستردگی علم امام که همان اعتقاد نوبختی‌ها، علامه مظفر، آیت‌الله مرعشی، آیت‌الله قاضی و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] است<ref>ر.ک: همان، ص43 تا 47</ref> | ||
# محدود بودن علم امام، که از اعتقادات [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]] ، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، کراجکی و شیخ علی قزوینی است<ref>ر.ک: همان، ص47 تا 49</ref> | # محدود بودن علم امام، که از اعتقادات [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، کراجکی و شیخ علی قزوینی است<ref>ر.ک: همان، ص47 تا 49</ref> | ||
# توقف در علم امام؛ بدین معنا که دلیل روشن و قانع‌کننده‌ای درباره حدود علم امام در دست نیست. کسانی چون شیخ انصاری و آیت‌الله مشکینی بر این اعقتادند<ref>ر.ک: همان، ص49 و 50</ref> | # توقف در علم امام؛ بدین معنا که دلیل روشن و قانع‌کننده‌ای درباره حدود علم امام در دست نیست. کسانی چون شیخ انصاری و آیت‌الله مشکینی بر این اعقتادند<ref>ر.ک: همان، ص49 و 50</ref> | ||
فصل سوم به مرجعیت علمی امامان اختصاص یافته است. نویسنده در این‌باره می‌گوید: مرجعیت علمی، یکی از شئون اهل‌بیت(ع) است؛ نه اینکه موقعیت آن بزرگواران تنها در همین خلاصه گردد؛ از‌این‌رو پیامبر اسلام(ص) بر اساس دستور پروردگار، بارها | فصل سوم به مرجعیت علمی امامان اختصاص یافته است. نویسنده در این‌باره می‌گوید: مرجعیت علمی، یکی از شئون اهل‌بیت(ع) است؛ نه اینکه موقعیت آن بزرگواران تنها در همین خلاصه گردد؛ از‌این‌رو پیامبر اسلام(ص) بر اساس دستور پروردگار، بارها اهل‌بیت خود را مرجع دینی و علمی مسلمانان معرفی کرد و آنان را هم‌سنگ قرآن قرار داد؛ چنان‌که در حدیث ثقلین به‌وضوح این مطلب دیده می‌شود<ref>ر.ک همان، ص53</ref> مؤلف بدین منظور از منابعی چون عقل، قرآن، روایات و واقعیات خارجی بهره برده و در پایان می‌گوید: با رحلت خاتم پیغمبران، تنها ولایت تشریعی آن حضرت پایان پذیرفت، اما بقیه شئون پیامبر(ص)، از جمله «ولایت تفسیری» آن حضرت باقی ماند. این ولایت همان مرجعیت علمی امامان معصوم(ع) است که نه‌تنها با ختم نبوت ناسازگار نیست، بلکه لازمه و متمم نبوت پیامبر اکرم(ص) است<ref>همان، ص75</ref> | ||
فصل چهارم این بخش، درباره آگاهی از غیب است. مؤلف در ابتدای این فصل، مخاطب را با ترجمه واژه «غیب» آشنا می‌کند، سپس درباره علم غیب غیر خداوند سخن به میان می‌آورد. آن‌گاه بین آیات و روایاتی که علم غیب را برای غیر خدا ثابت می‌کند و بین آیات و روایاتی که علم غیب را از غیر خداوند نفی می‌کند، جمع می‌نماید<ref>ر.ک: همان، ص77 تا 82</ref> | فصل چهارم این بخش، درباره آگاهی از غیب است. مؤلف در ابتدای این فصل، مخاطب را با ترجمه واژه «غیب» آشنا می‌کند، سپس درباره علم غیب غیر خداوند سخن به میان می‌آورد. آن‌گاه بین آیات و روایاتی که علم غیب را برای غیر خدا ثابت می‌کند و بین آیات و روایاتی که علم غیب را از غیر خداوند نفی می‌کند، جمع می‌نماید<ref>ر.ک: همان، ص77 تا 82</ref> | ||
| خط ۹۲: | خط ۸۲: | ||
فهرست محتویات در ابتدا و کتابنامه در انتهای کتاب آمده است. | فهرست محتویات در ابتدا و کتابنامه در انتهای کتاب آمده است. | ||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۱۰۰: | خط ۹۰: | ||
http://89.165.72.201:1930/Home/Details/?id=657 | http://89.165.72.201:1930/Home/Details/?id=657 | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||