الأربعون حدیثاً (مجلسی): تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر =NUR19241J1.jpg

| عنوان =‏الاربعون حدیثا

| عنوان‌های دیگر =

| پدیدآوران =  

[[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی]] (نویسنده)

| زبان =عربی

| کد کنگره =

| موضوع =

| ناشر =

باقيات

| مکان نشر =قم - ایران

| سال نشر = 1430 ‌‎ق

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE19241AUTOMATIONCODE

| چاپ =1

| شابک =978-600-5126-42-6

| تعداد جلد =2

| کتابخانۀ دیجیتال نور =19241

| کتابخوان همراه نور =19241

| کد پدیدآور =

| پس از =

| پیش از =

{{کاربردهای دیگر|شرح حدیث (ابهام‌زدایی)}}

'''الأربعون حديثا'''، اثر [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|علامه شيخ محمدباقر مجلسى]]، با تحقيق فارس حسون كريم، دربردارنده چهل حديثى است كه مؤلف از كتاب‌هاى حديثى شيعه، انتخاب و با سند و شرح و توضيح، نقل نموده است.

نویسنده در توضيح روايات، از آيات قرآن، روايات ديگر و فرهنگ‌نامه‌ها و كتب معتبر روايى، استفاده كرده است.

==گزارش محتوا==

روايات اول تا بيست و یکم، در جلد اول جاى گرفته است. اولین حديثى كه نویسنده ذكر نموده و به توضيح آن پرداخته است، حديث معروفى از پيامبر(ص) مى‌باشد كه در آن، آن حضرت به اميرالمؤمنين پيرامون حفظ حديث سفارش نموده و فرموده است كه اگر كسى به‌خاطر رضاى خداوند، چهل حديث را حفظ كرده و به آن عمل نمايد، خداوند او را در روز قيامت، با انبيا، صديقين، شهدا و صالحان، محشور خواهد نمود.<ref>متن كتاب، ج 1، ص50</ref>

در توضيح محتواى این احاديث، به این نكته اشاره شده است كه این احاديث، پيرامون موارد زير مى‌باشد: ايمان به خدا و شریک قائل نشدن برای او؛ پرستيدن او و نپرستيدن غير او؛ اقامه نماز در وقت آن و بدون عذر، آن را به‌تأخير نينداختن؛ اداى زكات؛ روزه ماه رمضان؛ حج خانه خدا در صورت استطاعت؛ عاق والدين نشدن؛ نخوردن ظالمانه مال يتيم؛ نگرفتن ربا؛ اجتناب از شرب مسكرات؛ اجتناب از زنا و لواط؛ مغرورانه راه نرفتن؛ قسم دروغ به خدا نخوردن؛ سرقت نكردن؛ شهادت زور ندادن و.<ref>همان</ref>

دومين حديث ذكرشده، پيرامون خلقت عقل و خصوصيات آن بوده كه به گفته نویسنده، با اسانيد بسيار و الفاظ مختلفى وارد شده و بسيارى از محدثين، آن را در كتب خود ذكر كرده‌اند. به اعتقاد نویسنده، درك و فهم صحيح این روايت، متوقف است بر بيان ماهيت عقل، اختلاف آرا و اصطلاحات آن و لذا به تبيين و توضيح این امور پرداخته است.<ref>همان، ص55</ref>

روايت پانزدهم، پاسخى از [[امام رضا(ع)]] به سؤال مأمون مبنى بر عصمت انبيا مى‌باشد. مأمون، آياتى را كه ظهور در عصيان كردن برخى از انبيا دارند، مطرح كرد و از حضرت پرسيد: اگر انبيا معصومند، پس این آيات چه معنايى دارند؟ و آن حضرت با استفاده از آيات ديگرى از قرآن مجيد، به این سؤال وى، پاسخ داد.<ref>همان، ص191</ref>

نویسنده، مباحث مربوط به این روايت را در سيزده فصل، آورده است؛ مباحثى همچون: عصمت انبيا؛ بيان و توضيح خطاى آدم(ع) در تناول از درخت ممنوعه (كه به نظر نویسنده، مهم‌ترين شبهه در این رابطه مى‌باشد)؛ تأويل آيات:''' «جعلا له شركاء»'''،''' «هذا ربي»'''،''' «أ لم يجدك يتيما فآوى»'''،''' «و لقد همت به و همّ بها»'''،''' «حتى إذا استيأس الرّسل و ظنّوا أنهم قد كذبوا»'''،''' «ليغفر لك الله ما تقدّم من ذنبك و ما تأخّر»'''،''' «عفا الله عنك لم أذنت لهم»''' و''' «و إذ تقول للذي أنعم الله عليه و أنعمت عليه أمسك علیک زوجك»'''؛ توضيح مطالب مربوط به سؤال حضرت ابراهیم(ع) پيرامون زنده كردن مردگان و ماجراى حضرت موسى(ع) و يونس(ع) و.<ref>همان، ص204 - 306</ref>

روايات بيست و دوم تا چهلم، در جلد دوم آمده است. روايت سى و پنجم، پيرامون نفى سهو از امام بوده و نویسنده تحقيقات و توضيحات مربوط به این راويت را در چهار مقصد و مقصد چهارم را در چهار فصل، سامان داده است.<ref>همان، ج 2، ص331</ref>

<references/>

 

==منابع مقاله==