رؤية الله جل و علا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ت' به 'ه‌ت') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رؤية الله (ابهام زدایی)' به 'رؤية الله (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[ابن نحاس، عبدالرحمن بن عمر]] (نویسنده) | [[ابن نحاس، عبدالرحمن بن عمر]] (نویسنده) | ||
[[ | [[مزیدی، احمد فرید]] (محقق) | ||
| زبان = | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 219 /د2ر9 | | کد کنگره =BP 219 /د2ر9 | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =21198 | ||
| کتابخوان همراه نور =21198 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|رؤية الله (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''رؤية الله جل و علا'''، [[دارقطنی، علی بن عمر|ابوالحسن علی بن عمر دارقطنی شافعی]] (متوفی 385ق)، از جمله آثار کلامی اسلامی پیرامون موضوع رؤیت خداوند در قیامت است. | '''رؤية الله جل و علا'''، [[دارقطنی، علی بن عمر|ابوالحسن علی بن عمر دارقطنی شافعی]] (متوفی 385ق)، از جمله آثار کلامی اسلامی پیرامون موضوع رؤیت خداوند در قیامت است. | ||
«رؤية الله تبارك و تعالی»، نوشته عبدالرحمن بن عمر بن نحاس (متوفی 416ق) و | «رؤية الله تبارك و تعالی»، نوشته [[ابن نحاس، عبدالرحمن بن عمر|عبدالرحمن بن عمر بن نحاس]] (متوفی 416ق) و «[[ضوء الساري إلی معرفة رؤية الباري]]»، [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|شهاب‌الدین ابوشامه مقدسی شافعی]] (متوفی 665ق)، دو رساله دیگری است که به کتاب ضمیمه شده است. | ||
احمد فرید | [[مزیدی، احمد فرید|احمد فرید المزیدی]]، تحقیق کتاب را به انجام رسانده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۴۸: | خط ۵۱: | ||
کتاب با شرح حال مختصر [[دارقطنی، علی بن عمر|دارقطنی]] آغاز شده است. ذکر نسب، تاریخ ولادت، توصیف ابن کثیر از وی، اشاره به تعدادی از آثار و تاریخ وفاتش، مطالبی است که با استناد به «سير أعلام النبلاء» و «تذكرة الحفاظ»، در یک صفحه مطرح شده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص3</ref>. | کتاب با شرح حال مختصر [[دارقطنی، علی بن عمر|دارقطنی]] آغاز شده است. ذکر نسب، تاریخ ولادت، توصیف ابن کثیر از وی، اشاره به تعدادی از آثار و تاریخ وفاتش، مطالبی است که با استناد به «سير أعلام النبلاء» و «تذكرة الحفاظ»، در یک صفحه مطرح شده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص3</ref>. | ||
مسئله رؤیت خداوند از موضوعات مهم کلامی است که پیرامون آن دو نظریه نفی و اثبات وجود دارد. گروهی دیدن او را در دنیا (بعضی در بیداری و بعضی در خواب و بیداری) و آخرت ممکن و گروهی دیگر چشم را در هر دو دنیا از دیدن او محروم می‌دانند. گروه دوم چون امکان رؤیت را | مسئله رؤیت خداوند از موضوعات مهم کلامی است که پیرامون آن دو نظریه نفی و اثبات وجود دارد. گروهی دیدن او را در دنیا (بعضی در بیداری و بعضی در خواب و بیداری) و آخرت ممکن و گروهی دیگر چشم را در هر دو دنیا از دیدن او محروم می‌دانند. گروه دوم چون امکان رؤیت را نفی می‌کنند، وقوع آن را که مبتنی بر امکان است نیز منتفی می‌دانند؛ ولی گروه اول که امکان اصل دیدن او را پذیرفته‌اند، در وقوع آن به بحث پرداخته‌اند. مجسّمه که خدا را جسم می‌دانند، می‌گویند: رؤیت هم در دنیا واقع شده و هم در آخرت برای همه واقع می‌شود. ولی اشاعره که خدا را از جسم بودن تنزیه می‌کنند، می‌گویند: رؤیت در دنیا واقع نشده، ولی در آخرت نه خود رؤیت، یعنی دیده شدن با چشم که مخصوص اجسام است، بلکه حاصل آن، یعنی علمی که در پی دیدن با چشم پدید می‌آید و از علم با قوای ادراکی دیگر روشنتر است، فقط برای مؤمنین اتفاق می‌افتد. آنها می‌گویند انسان مؤمن در آخرت خدا را با چشم نمی‌بیند، ولی برایش همان علم جلیّ و حضوری‌ای که با دیدن تحقق می‌یابد حاصل می‌شود<ref>ر.ک: حشمت‌پور، محمدحسین، ص40</ref>. | ||
[[دارقطنی، علی بن عمر|دارقطنی]] در این اثر، دلایل نقلی پیرامون این موضوع را گردآوری کرده است. در ابتدای کتاب، در دو حدیث اول با ذکر سند تفسیر ابن عباس از آیه '''وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى''' ﴿النجم: 13﴾ (و قطعاً بار ديگرى هم او را ديده است) را ذکر کرده و مشاهده پروردگار توسط حضرت محمد(ص) را منظور آیه دانسته است. اما در چند روایت بعد، دیدن با قلب و فؤاد اضافه شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8-7</ref>. | [[دارقطنی، علی بن عمر|دارقطنی]] در این اثر، دلایل نقلی پیرامون این موضوع را گردآوری کرده است. در ابتدای کتاب، در دو حدیث اول با ذکر سند تفسیر ابن عباس از آیه '''وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى''' ﴿النجم: 13﴾ (و قطعاً بار ديگرى هم او را ديده است) را ذکر کرده و مشاهده پروردگار توسط حضرت محمد(ص) را منظور آیه دانسته است. اما در چند روایت بعد، دیدن با قلب و فؤاد اضافه شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8-7</ref>. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۷: | ||
پس از آن روایاتی از ابوسعید خدری، ابوهریره، ابوموسی اشعری، جابر بن عبدالله انصاری، انس بن مالک، جریر بن عبدالله بجلی و دیگران نقل شده است.<ref>ر.ک: همان، ص10 و 18 و...</ref>. | پس از آن روایاتی از ابوسعید خدری، ابوهریره، ابوموسی اشعری، جابر بن عبدالله انصاری، انس بن مالک، جریر بن عبدالله بجلی و دیگران نقل شده است.<ref>ر.ک: همان، ص10 و 18 و...</ref>. | ||
ادلّه | ادلّه امکان رؤیت دو گونه‌اند: یکی ادله‌ای که مستقیماً امکان رؤیت را ثابت می‌کنند و دیگری ادلّه‌ای که امکان را با ذکر وقوع رؤیت در قیامت نتیجه می‌دهند<ref>ر.ک: حشمت‌پور، محمدحسین، ص50</ref>؛ به‌عنوان مثال روایات فراوانی از جریر بن عبدالله بجلی در این رابطه نقل شده است؛ در روایت 102 چنین آمده است: «نزد پیامبر(ص) بودیم، پس آن حضرت به ماه شب چهارده نگاه کرد و فرمود: شما روز قیامت به‌عیان خداوند را خواهید دید؛ همان گونه که این ماه را می‌بینید و برای دیدن به یکدیگر فشار نمی‌آورید یا ستم نمی‌کنید [به‌طوری‌که بعضی ببینند و بعضی دیگر نبینند]<ref>ر.ک: متن کتاب، ص56</ref>. | ||
در رساله ابن نحاس، شرح حال وی به‌اختصار پیش از ورود به متن اثر ذکر شده است. از نسخه | در رساله ابن نحاس، شرح حال وی به‌اختصار پیش از ورود به متن اثر ذکر شده است. از نسخه چاپشده در هند، به‌عنوان اصل رساله استفاده شده است.<ref>ر.ک: همان، ص117</ref>. | ||
اولین روایت این اثر نیز همان روایت جریر بن عبدالله در رؤیت خداوند با اندکی اختلاف است.<ref>ر.ک: همان، ص118</ref>. در موارد بعدی نیز همین روایت جریر یا غیر آن با اسناد دیگری ذکر شده که ابن نحاس به جهت جلوگیری از تکرار با لفظ «نحوه» از ذکر متن روایت خودداری کرده است.<ref>ر.ک: همان، روایت 2 و 3 و 8</ref>. | اولین روایت این اثر نیز همان روایت جریر بن عبدالله در رؤیت خداوند با اندکی اختلاف است.<ref>ر.ک: همان، ص118</ref>. در موارد بعدی نیز همین روایت جریر یا غیر آن با اسناد دیگری ذکر شده که ابن نحاس به جهت جلوگیری از تکرار با لفظ «نحوه» از ذکر متن روایت خودداری کرده است.<ref>ر.ک: همان، روایت 2 و 3 و 8</ref>. | ||
رساله سوم نیز با شرح حال [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|ابوشامه]] و اشاره به برخی از عناوین آثارش آغاز شده است. [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|ابوشامه]] سپس در مقدمه‌اش به خوابی از [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] اشاره می‌کند با این مضمون که پیامبر(ص) را در خواب | رساله سوم نیز با شرح حال [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|ابوشامه]] و اشاره به برخی از عناوین آثارش آغاز شده است. [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|ابوشامه]] سپس در مقدمه‌اش به خوابی از [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] اشاره می‌کند با این مضمون که پیامبر(ص) را در خواب می‌بیند و آن حضرت از او می‌پرسد: آیا نه این است که در حدیث نوشته‌ای خداوند تعالی در آخرت دیده می‌شود؟ او پاسخ می‌دهد: بله یا رسول‌الله. حضرت می‌پرسد: پس چه چیز تو را از قائل شدن به آن بازمی‌دارد؟ او پاسخ می‌دهد: ادله عقلی من را بازمی‌دارد؛ لذا اخبار را تأویل میبرم و.... این حکایت را به‌تفصیل ابن عساکر (متوفی 571ق) در «تبيين كذب المفتري في ما نسب إلى الإمام أبي‌الحسن الأشعري» که در دفاع از عقاید اشعریان نوشته شده، نقل کرده است. اکثر مفسرین، محدثین و متکلمین اهل سنت به تقریر این مسئله پرداخته و در حد علم و فهم خود آن را تبیین کرده‌اند؛ لذا نویسنده تصمیم گرفته که از هر گروه بهترین سخنانشان را گرد آورده و به‌اختصار ارائه کند<ref>ر.ک: همان، ص131</ref>. | ||
در اولین فصل از این رساله به ادله قرآنی وقوع «رؤیت خداوند» در آخرت به نقل از منابع اهل سنت اشاره شده است. در فصل دوم به اخبار نبوی که تصریح به این موضوع دارند به نقل گروهی از صحابه چون ابوموسی اشعری اشاره شده است.<ref>ر.ک: همان، ص154</ref>. | در اولین فصل از این رساله به ادله قرآنی وقوع «رؤیت خداوند» در آخرت به نقل از منابع اهل سنت اشاره شده است. در فصل دوم به اخبار نبوی که تصریح به این موضوع دارند به نقل گروهی از صحابه چون ابوموسی اشعری اشاره شده است.<ref>ر.ک: همان، ص154</ref>. | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۲: | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
فهرست مختصر مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است. آدرس روایات و ارجاع به منابع در | فهرست مختصر مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است. آدرس روایات و ارجاع به منابع در پاورقی‌های کتاب ذکر شده است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
#[[:noormags:449822| | #[[:noormags:449822|حشمت‌پور، محمدحسین، «رؤیت خدا»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: پژوهش‌های فلسفی - کلامی، زمستان 1385، شماره 30، صفحه 39 تا 66]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
| خط ۹۱: | خط ۹۴: | ||
[[رده:الهیات (توحید)]] | [[رده:الهیات (توحید)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۹
| رؤية الله جل و علا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دارقطنی، علی بن عمر(نویسنده)
ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل(نویسنده) ابن نحاس، عبدالرحمن بن عمر (نویسنده) مزیدی، احمد فرید (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | رويه الله تبارک و تعالي ضوء الساري الي معرفه رويه الباري |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| چاپ | 1 |
| موضوع | احاديث اهل سنت - قرن 4ق.
رويت الهي کلام اهل سنت - قرن4ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 219 /د2ر9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رؤية الله جل و علا، ابوالحسن علی بن عمر دارقطنی شافعی (متوفی 385ق)، از جمله آثار کلامی اسلامی پیرامون موضوع رؤیت خداوند در قیامت است.
«رؤية الله تبارك و تعالی»، نوشته عبدالرحمن بن عمر بن نحاس (متوفی 416ق) و «ضوء الساري إلی معرفة رؤية الباري»، شهاب‌الدین ابوشامه مقدسی شافعی (متوفی 665ق)، دو رساله دیگری است که به کتاب ضمیمه شده است.
احمد فرید المزیدی، تحقیق کتاب را به انجام رسانده است.
ساختار
کتاب اول، مشتمل بر شرح حال مختصر دارقطنی، مقدمه نویسنده و 317 روایت است که با ذکر راویان ارائه شده است. رساله ابن نحاس، مشتمل بر شرح حال وی و 18 روایت است. رساله ابوشامه مقدسی نیز مشتمل بر شرح حال وی، مقدمه نویسنده و هشت فصل است.
گزارش محتوا
کتاب با شرح حال مختصر دارقطنی آغاز شده است. ذکر نسب، تاریخ ولادت، توصیف ابن کثیر از وی، اشاره به تعدادی از آثار و تاریخ وفاتش، مطالبی است که با استناد به «سير أعلام النبلاء» و «تذكرة الحفاظ»، در یک صفحه مطرح شده است.[۱].
مسئله رؤیت خداوند از موضوعات مهم کلامی است که پیرامون آن دو نظریه نفی و اثبات وجود دارد. گروهی دیدن او را در دنیا (بعضی در بیداری و بعضی در خواب و بیداری) و آخرت ممکن و گروهی دیگر چشم را در هر دو دنیا از دیدن او محروم می‌دانند. گروه دوم چون امکان رؤیت را نفی می‌کنند، وقوع آن را که مبتنی بر امکان است نیز منتفی می‌دانند؛ ولی گروه اول که امکان اصل دیدن او را پذیرفته‌اند، در وقوع آن به بحث پرداخته‌اند. مجسّمه که خدا را جسم می‌دانند، می‌گویند: رؤیت هم در دنیا واقع شده و هم در آخرت برای همه واقع می‌شود. ولی اشاعره که خدا را از جسم بودن تنزیه می‌کنند، می‌گویند: رؤیت در دنیا واقع نشده، ولی در آخرت نه خود رؤیت، یعنی دیده شدن با چشم که مخصوص اجسام است، بلکه حاصل آن، یعنی علمی که در پی دیدن با چشم پدید می‌آید و از علم با قوای ادراکی دیگر روشنتر است، فقط برای مؤمنین اتفاق می‌افتد. آنها می‌گویند انسان مؤمن در آخرت خدا را با چشم نمی‌بیند، ولی برایش همان علم جلیّ و حضوری‌ای که با دیدن تحقق می‌یابد حاصل می‌شود[۲].
دارقطنی در این اثر، دلایل نقلی پیرامون این موضوع را گردآوری کرده است. در ابتدای کتاب، در دو حدیث اول با ذکر سند تفسیر ابن عباس از آیه وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿النجم: 13﴾ (و قطعاً بار ديگرى هم او را ديده است) را ذکر کرده و مشاهده پروردگار توسط حضرت محمد(ص) را منظور آیه دانسته است. اما در چند روایت بعد، دیدن با قلب و فؤاد اضافه شده است.[۳].
پس از آن روایاتی از ابوسعید خدری، ابوهریره، ابوموسی اشعری، جابر بن عبدالله انصاری، انس بن مالک، جریر بن عبدالله بجلی و دیگران نقل شده است.[۴].
ادلّه امکان رؤیت دو گونه‌اند: یکی ادله‌ای که مستقیماً امکان رؤیت را ثابت می‌کنند و دیگری ادلّه‌ای که امکان را با ذکر وقوع رؤیت در قیامت نتیجه می‌دهند[۵]؛ به‌عنوان مثال روایات فراوانی از جریر بن عبدالله بجلی در این رابطه نقل شده است؛ در روایت 102 چنین آمده است: «نزد پیامبر(ص) بودیم، پس آن حضرت به ماه شب چهارده نگاه کرد و فرمود: شما روز قیامت به‌عیان خداوند را خواهید دید؛ همان گونه که این ماه را می‌بینید و برای دیدن به یکدیگر فشار نمی‌آورید یا ستم نمی‌کنید [به‌طوری‌که بعضی ببینند و بعضی دیگر نبینند][۶].
در رساله ابن نحاس، شرح حال وی به‌اختصار پیش از ورود به متن اثر ذکر شده است. از نسخه چاپشده در هند، به‌عنوان اصل رساله استفاده شده است.[۷].
اولین روایت این اثر نیز همان روایت جریر بن عبدالله در رؤیت خداوند با اندکی اختلاف است.[۸]. در موارد بعدی نیز همین روایت جریر یا غیر آن با اسناد دیگری ذکر شده که ابن نحاس به جهت جلوگیری از تکرار با لفظ «نحوه» از ذکر متن روایت خودداری کرده است.[۹].
رساله سوم نیز با شرح حال ابوشامه و اشاره به برخی از عناوین آثارش آغاز شده است. ابوشامه سپس در مقدمه‌اش به خوابی از ابوالحسن اشعری اشاره می‌کند با این مضمون که پیامبر(ص) را در خواب می‌بیند و آن حضرت از او می‌پرسد: آیا نه این است که در حدیث نوشته‌ای خداوند تعالی در آخرت دیده می‌شود؟ او پاسخ می‌دهد: بله یا رسول‌الله. حضرت می‌پرسد: پس چه چیز تو را از قائل شدن به آن بازمی‌دارد؟ او پاسخ می‌دهد: ادله عقلی من را بازمی‌دارد؛ لذا اخبار را تأویل میبرم و.... این حکایت را به‌تفصیل ابن عساکر (متوفی 571ق) در «تبيين كذب المفتري في ما نسب إلى الإمام أبي‌الحسن الأشعري» که در دفاع از عقاید اشعریان نوشته شده، نقل کرده است. اکثر مفسرین، محدثین و متکلمین اهل سنت به تقریر این مسئله پرداخته و در حد علم و فهم خود آن را تبیین کرده‌اند؛ لذا نویسنده تصمیم گرفته که از هر گروه بهترین سخنانشان را گرد آورده و به‌اختصار ارائه کند[۱۰].
در اولین فصل از این رساله به ادله قرآنی وقوع «رؤیت خداوند» در آخرت به نقل از منابع اهل سنت اشاره شده است. در فصل دوم به اخبار نبوی که تصریح به این موضوع دارند به نقل گروهی از صحابه چون ابوموسی اشعری اشاره شده است.[۱۱].
در فصول دیگر ادله منکرین رؤیت مانند استناد به قول خداوند در پاسخ به موسی که فرمود: «هرگز مرا نخواهی دید» (الاعراف: 143) اشاره و نقد و بررسی شده است.[۱۲].
نویسنده در فصل دیگری از این رساله به موضوع امکان دیدن خداوند در دنیا با چشم اشاره کرده و به نقل از ابوالقاسم قشیری در رساله‌اش در باب اثبات کرامات اولیاء می‌نویسد: اگر گفته شود که آیا ممکن است که خداوند را با چشم طبیعی در دنیا به جهت کرامت ببینیم؟ پاسخ آن است که به قول قوی‌تر امکان ندارد؛ چراکه علما بر این موضوع اجماع دارند[۱۳].
وضعیت کتاب
فهرست مختصر مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است. آدرس روایات و ارجاع به منابع در پاورقی‌های کتاب ذکر شده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- حشمت‌پور، محمدحسین، «رؤیت خدا»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: پژوهش‌های فلسفی - کلامی، زمستان 1385، شماره 30، صفحه 39 تا 66.