دیوان ترکی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)'
(لینک درون متنی)
جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۴۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۷: خط ۷:


[[حافظي کاشاني، محسن]] (اهتمام)
[[حافظي کاشاني، محسن]] (اهتمام)
| زبان =فارسي
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏‏‎‏PIR‎‏ ‎‏7658‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9  
| کد کنگره =‏‏‎‏PIR‎‏ ‎‏7658‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9  
| موضوع =شعر فارسي - قرن 14  
| موضوع =شعر فارسی - قرن 14  


شعر مذهبي - قرن 14  
شعر مذهبی  - قرن 14  


| ناشر =صائب
| ناشر =صائب
خط ۲۲: خط ۲۲:
| شابک =
| شابک =
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =28450
| کتابخوان همراه نور =28450
| کد پدیدآور =18456
| کد پدیدآور =18456
| پس از =
| پس از =
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
{{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}}
   
   
'''دیوان ترکی شیرازی'''، مجموعه سروده‎های عرفانی، ولایی و عاشورایی شاعر حوزه آئینی، محمدحسین آغولی، متخلص به «ترکی شیرازی» است که با تصحیح، مقدمه و اهتمام محسن حافظی کاشانی، به چاپ رسیده است.
'''دیوان ترکی شیرازی'''، مجموعه سروده‌های عرفانی، ولایی و عاشورایی شاعر حوزه آئینی، [[ترکی شیرازی، محمدحسین|محمدحسین آغولی]]، متخلص به «ترکی شیرازی» است که با تصحیح، مقدمه و اهتمام محسن حافظی کاشانی، به چاپ رسیده است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۴: خط ۳۸:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
در مقدمه اول، به این نکته اشاره شده است که در طول تاریخ سراسر ادب و فرهنگ مشرق‎زمین، شاعران شیرین‎سخن و ادیبانی پا به عرصه وجود نهادند که هریک حامل گنجینه‎ای سرشار از ذوق و استعداد نهفته ذاتی و خداوندی بودند و در این بین، شعرایی بودند و هستند که با ابراز ارادت به ساحت مقدس ائمه اطهار(ع) و در مدح و مراثی آن ذوات مقدسه خوش درخشیدند و در این سیر و سلوک عارفانه، چه بسیار که مورد عنایات ویژه قرار گرفتند که شاعر اثر حاضر نیز از جمله آنهاست<ref>ر.ک: مقدمه اول، صفحه الف - ‎ب</ref>.
در مقدمه اول، به این نکته اشاره شده است که در طول تاریخ سراسر ادب و فرهنگ مشرق‎زمین، شاعران شیرین‌سخن و ادیبانی پا به عرصه وجود نهادند که هریک حامل گنجینه‌ای سرشار از ذوق و استعداد نهفته ذاتی و خداوندی بودند و در این بین، شعرایی بودند و هستند که با ابراز ارادت به ساحت مقدس ائمه اطهار(ع) و در مدح و مراثی آن ذوات مقدسه خوش درخشیدند و در این سیر و سلوک عارفانه، چه بسیار که مورد عنایات ویژه قرار گرفتند که شاعر اثر حاضر نیز از جمله آنهاست.<ref>ر.ک: مقدمه اول، صفحه الف - ‎ب</ref>.
 
در مقدمه مصحح، به معرفی شاعر و برخی از ویژگی‎های شعر او پرداخته شده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه یک - ‎دوازده</ref>.
 
شعر این شاعر شورآفرین و شیرین‎کلام خطه ادب‎خیز شیراز خودجوش، عرفانی، اجتماعی، عاطفی، ولایی، عاشواریی و سلیس و روان است. بی‎شک زبان دل برای صاحبان دل است. طوطی شیرین‎گفتار طبع موزون سراینده خطه فارس در گلزار معانی آیینه‎دار شعر آیینی است. شور بیان و سوز درون و معرفت و اخلاص نسبت به ساحت قدس و مقام منیع ذوات مقدسه در ناب سروده‎هایش موج می‎زند. در اینجا بجاست ابیاتی از مقطع چند غزل مدیحه او، ارائه شود:
 
'''کلک «ترکی» را به جان دشمنان مرتضی(ع)    گوییا خون‎ریزتر از نوک خنجر آفرید'''
 
'''سرورا! باشد زبان «ترکی» از مدح تو لال            ای وجود تو پس از سوء القضاء حسن ‎القضاء'''
 
'''کسی که خالق عرض و سماست مداحش          زبان «ترکی» در مدح او بود الکن'''
 
'''«ترکی» ز راه صدق و صفا و ادب زده است      دست ولا به دامن احسان فاطمه(س) '''
 
'''هماره دفتر «ترکی» ز شعر خالی باد          به‎غیر مدح رسول(ص) و ائمه اطهار(ع) '''
 
'''«ترکیا» عشق از حسین(ع) آموز            که چنین عشق، عشق با اثر است'''<ref>ر.ک: همان، صفحه هشت - ‎نه</ref>.
 
ارادت و اخلاص زلال‎گونه این شاعر حوزه ادبیات عاشورایی، نسبت به ساحت مقدس امام حسین(ع) را می‎توان در ترکیب‎بندهای بلند وی و دیگر سوگ‎سروده‎هایش به‎خوبی مشاهده کرد. در اینجا به مقطع چند غزل مرثیه او اشاره می‎شود:
 
'''زین نظم جان‎گداز که «ترکی» سروده است      لوح و مداد و خامه و دفتر گریسته'''
 
'''ترکی به یاد غربت مظلوم کربلا          خون جای اشک، از مژه، صبح و مسا گریست'''
 
'''نظم چون آتش «ترکی» که دل عالم سوخت      عجب اینجاست که با خامه و دفتر چه کند'''
 
'''اگر نه شور حسینی(ع) است بر سر «ترکی»          ز نظم او شده گیتی پرانقلاب چرا'''
 
'''«ترکی» چو این مصیبت جان‎سوز می‎سرود          در سینه داشت آتش و چشمش پرآب بود'''
 
'''«ترکی» به یاد قتل شهیدان نینوا                  هر بندبند اوست چو نی در نوا هنوز'''
 
'''ز خون دیده «ترکی» در این مصیبت عظمی            ز باغ دفتر نظمش هزار لاله دمیده'''
 
'''از این شوری که «ترکی» راست ترسم            که پیش از وعده شور محشر آید'''<ref>ر.ک: همان، صفحه نه - ‎ده</ref>.
 
اشعار این شاعر حوزه آیینی اثری است زلال که بدون هیچ‎گونه تکلف و تصنع، از مشرب طبع و ذوق سلیم او تراوش کرده و محصول سوز درون اوست و ازاین‎رو بر شنونده تأثیر خاص می‎گذارد. شاعر از نظر اعتقادی و التزام به شرع و آیین و ارادت به حضرات معصومین(ع) نیز دارای مقامی بس ارجمند و تحسین‎برانگیز است. در جای‎جای آثار وی، اظهار ارادت او را نسبت به بزرگان دین، می‎توان مشاهده کرد و از آن، حظ و بهره معنوی برد<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده</ref>.
 
فصل نخست کتاب، به لطیفه‎نگاری‎های شاعر اختصاص یافته است که به‎عنوان نمونه، به قسمتی از اشعار آن، اشاره می‎شود:
 
'''نمی‎دانم چه می ‎بود اینکه ساقی داشت در مینا        که از یک جرعه‎اش آتش به جانم ریخت سرتاپا'''


'''همین می ‎بود که مجنون خورد و شد دیوانه لیلی          همین می ‎بد که وامق خورد و شد شوریده عذرا'''
در مقدمه مصحح، به معرفی شاعر و برخی از ویژگی‌های شعر او پرداخته شده است.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه یک - ‎دوازده</ref>.


'''بود رنگ همین می‎ از ازل در سرخ گل پنهان            که از عشقش کشد بلبل به حسن بوستان آوا'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3</ref>.
شعر این شاعر شورآفرین و شیرین‌کلام خطه ادب‎خیز شیراز خودجوش، عرفانی، اجتماعی، عاطفی، ولایی، عاشواریی و سلیس و روان است. بی‌شک زبان دل برای صاحبان دل است. طوطی شیرین‌گفتار طبع موزون سراینده خطه فارس در گلزار معانی آیینه‌دار شعر آیینی است. شور بیان و سوز درون و معرفت و اخلاص نسبت به ساحت قدس و مقام منیع ذوات مقدسه در ناب سروده‌هایش موج می‌زند. در اینجا بجاست ابیاتی از مقطع چند غزل مدیحه او، ارائه شود:


در فصل دوم، به مدیحه‎سرایی‎های شاعر اشاره شده است که از جمله آنها، مدیحه‎ای است با عنوان «اقتدار محمد(ص)» در ستایش آن حضرت که با این ابیات آغاز می‎شود:
{{شعر}}
{{ب|''کلک «ترکی» را به جان دشمنان مرتضی(ع)''|2=''گوییا خون‌ریزتر از نوک خنجر آفرید''}}
{{ب|''سرورا! باشد زبان «ترکی» از مدح تو لال''|2=''ای وجود تو پس از سوء القضاء حسن ‎القضاء''}}
{{ب|''کسی که خالق عرض و سماست مداحش''|2=''زبان «ترکی» در مدح او بود الکن''}}
{{ب|''«ترکی» ز راه صدق و صفا و ادب زده است ''|2=''دست ولا به دامن احسان فاطمه(س)''}}
{{ب|''هماره دفتر «ترکی» ز شعر خالی باد''|2='' به‌غیر مدح رسول(ص) و ائمه اطهار(ع)''}}
{{ب|''«ترکیا» عشق از حسین(ع) آموز''|2='' که چنین عشق، عشق با اثر است''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، صفحه هشت - ‎نه</ref>.


'''شمس و قمر عکسی از عذار محمد(ص)           گردش گردون به اختیار محمد(ص) '''
ارادت و اخلاص زلال‌گونه این شاعر حوزه ادبیات عاشورایی، نسبت به ساحت مقدس امام حسین(ع) را می‌توان در ترکیب‌بندهای بلند وی و دیگر سوگ‎سروده‌هایش به‌خوبی مشاهده کرد. در اینجا به مقطع چند غزل مرثیه او اشاره می‌شود:


'''نافه مشک خطا و عنبر سارا                  نکهتی از موی مشکبار محمد(ص) '''
{{شعر}}
{{ب|''زین نظم جان‌گداز که «ترکی» سروده است''|2=''لوح و مداد و خامه و دفتر گریسته''}}
{{ب|''ترکی به یاد غربت مظلوم کربلا''|2=''خون جای اشک، از مژه، صبح و مسا گریست''}}
{{ب|''نظم چون آتش «ترکی» که دل عالم سوخت''|2=''عجب اینجاست که با خامه و دفتر چه کند''}}
{{ب|''اگر نه شور حسینی(ع) است بر سر «ترکی»''|2=''ز نظم او شده گیتی پرانقلاب چرا''}}
{{ب|''«ترکی» چو این مصیبت جان‌سوز می‌سرود ''|2=''در سینه داشت آتش و چشمش پرآب بود''}}
{{ب|''«ترکی» به یاد قتل شهیدان نینوا''|2='' هر بندبند اوست چو نی در نوا هنوز''}}
{{ب|''ز خون دیده «ترکی» در این مصیبت عظمی''|2='' ز باغ دفتر نظمش هزار لاله دمیده''}}
{{ب|''از این شوری که «ترکی» راست ترسم''|2=''که پیش از وعده شور محشر آید''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، صفحه نه - ‎ده</ref>.


'''چشمه حیوان مجال دم زدنش نیست              پیش لب لعل آبدار محمد(ص)''' <ref>ر.ک: همان، ص127</ref>.
اشعار این شاعر حوزه آیینی اثری است زلال که بدون هیچ‎گونه تکلف و تصنع، از مشرب طبع و ذوق سلیم او تراوش کرده و محصول سوز درون اوست و ازاین‌رو بر شنونده تأثیر خاص می‌گذارد. شاعر از نظر اعتقادی و التزام به شرع و آیین و ارادت به حضرات معصومین(ع) نیز دارای مقامی بس ارجمند و تحسین‌برانگیز است. در جای‌جای آثار وی، اظهار ارادت او را نسبت به بزرگان دین، می‌توان مشاهده کرد و از آن، حظ و بهره معنوی برد<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده</ref>.


در فصل سوم، سوگواری‎ها جای گرفته است. اولین شعر این فصل، مثنوی زیبایی است با عنوان «طبل الرحيل» در رثای سلمان فارسی و چگونگی وفات و غسل وی توسط حضرت علی(ع) که بخشی از آن چنین است:
فصل نخست کتاب، به لطیفه‌نگاری‌های شاعر اختصاص یافته است که به‌عنوان نمونه، به قسمتی از اشعار آن، اشاره می‌شود:


'''چون به حکم پادشاه انس و جان            در مداین گشت سلمان حکمران'''
{{شعر}}
{{ب|''نمی‌دانم چه می‌‎بود اینکه ساقی داشت در مینا''|2=''که از یک جرعه‌اش آتش به جانم ریخت سرتاپا''}}
{{ب|''همین می‌‎بود که مجنون خورد و شد دیوانه لیلی ''|2='' همین می‌‎بد که وامق خورد و شد شوریده عذرا''}}
{{ب|''بود رنگ همین می‎ از ازل در سرخ گل پنهان''|2='' که از عشقش کشد بلبل به حسن بوستان آوا''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3</ref>.


'''گشت چون در حکمرانی مستقل          بنده‎اش گشتند خلق از جان و دل'''
در فصل دوم، به مدیحه‌سرایی‌های شاعر اشاره شده است که از جمله آنها، مدیحه‌ای است با عنوان «اقتدار محمد(ص)» در ستایش آن حضرت که با این ابیات آغاز می‌شود:


'''چون زمان زندگیش آمد به سر                  پیک مرگش آمد و کوبید در'''<ref>ر.ک: همان، ص205</ref>.
{{شعر}}
{{ب|''شمس و قمر عکسی از عذار محمد(ص)''|2=''گردش گردون به اختیار محمد(ص)''}}
{{ب|''نافه مشک خطا و عنبر سارا''|2=''نکهتی از موی مشکبار محمد(ص)''}}
{{ب|''چشمه حیوان مجال دم زدنش نیست''|2='' پیش لب لعل آبدار محمد(ص)''}}
{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص127</ref>.


فصل چهارم،به ترکیب‎بندها اختصاص یافته است. اولین ترکیب‎بند این مجموعه، شانزده بند پیرامون واقعه کربلاست که ابیاتی از آن، بدین قرار می‎باشد:
در فصل سوم، سوگواری‌ها جای گرفته است. اولین شعر این فصل، مثنوی زیبایی است با عنوان «طبل الرحيل» در رثای سلمان فارسی و چگونگی وفات و غسل وی توسط حضرت علی(ع) که بخشی از آن چنین است:


'''سرزد ز چرخ، باز هلال محرما            پیر شد جهان، ز ولوله و شور ماتما'''
{{شعر}}
{{ب|''چون به حکم پادشاه انس و جان''|2=''در مداین گشت سلمان حکمران''}}
{{ب|''گشت چون در حکمرانی مستقل ''|2=''بنده‌اش گشتند خلق از جان و دل''}}
{{ب|''چون زمان زندگیش آمد به سر''|2=''پیک مرگش آمد و کوبید در''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص205</ref>.


'''هر گوشه گشت باز لوای عزا به‎پا              شد سینه‎ها پر انده و دل‎ها پر از غما'''
فصل چهارم، به ترکیب‌بندها اختصاص یافته است. اولین ترکیب‌بند این مجموعه، شانزده بند پیرامون واقعه کربلاست که ابیاتی از آن، بدین قرار می‌باشد:


'''شد شورشی چو روز قیامت به‎پا به دهر             شور و نشور گشت هویدا به عالما'''<ref>ر.ک: همان، ص385</ref>.
{{شعر}}
{{ب|''سرزد ز چرخ، باز هلال محرما ''|2=''پیر شد جهان، ز ولوله و شور ماتما''}}
{{ب|''هر گوشه گشت باز لوای عزا به‌پا ''|2=''شد سینه‌ها پر انده و دل‎ها پر از غما''}}
{{ب|''شد شورشی چو روز قیامت به‌پا به دهر ''|2=''شور و نشور گشت هویدا به عالما''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص385</ref>.


در آخرین فصل، قطعه‎ها و تک‎بیتی‎های شاعر آمده است که به‎عنوان نمونه، به چند بیت از آن، اشاره می‎شود:
در آخرین فصل، قطعه‌ها و تک‌‌بیتی‌های شاعر آمده است که به‌عنوان نمونه، به چند بیت از آن، اشاره می‌شود:


'''آه‎آه از جور چرخ چنبری             داد‎داد از دست ظلم روزگار'''
{{شعر}}
 
{{ب|''آه‌آه از جور چرخ چنبری''|2=''داد‎داد از دست ظلم روزگار''}}
'''از جفای این سپهر نیلگون           جای دارد گر بگریم زارزار'''
{{ب|''از جفای این سپهر نیلگون''|2=''جای دارد گر بگریم زارزار''}}
 
{{ب|''روز و شب چون شخص مسلولم بود''|2=''دل غمین و رنگ زرد و تن نزار''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص439</ref>.
'''روز و شب چون شخص مسلولم بود             دل غمین و رنگ زرد و تن نزار'''<ref>ر.ک: همان، ص439</ref>.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
فهرست مطالب در ابتدای کتاب آمده و در پاورقی‎ها، به اختلاف نسخ اشاره شده است<ref>ر.ک: پاورقی، ص127</ref>.
فهرست مطالب در ابتدای کتاب آمده و در پاورقی‌ها، به اختلاف نسخ اشاره شده است.<ref>ر.ک: پاورقی، ص127</ref>.


==پانویس ==
==پانویس==
<references />
<references />


خط ۱۲۱: خط ۱۱۱:
مقدمه و متن کتاب.
مقدمه و متن کتاب.
   
   
== وابسته‌ها ==
{{شعر و شاعری}}
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
 
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
   
   
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
   
   
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
   
   
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
   
   
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
[[رده:قربانی-باقی زاده]]
[[رده:سال97-25مرداد الی24 شهریور]]