خودسازی یا تزکیه و تهذیب نفس: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'خودسازی (ابهام زدایی)' به 'خودسازی (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
جز (جایگزینی متن - 'خودسازی (ابهام زدایی)' به 'خودسازی (ابهام‌زدایی)')
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۹: خط ۱۹:
| چاپ =8
| چاپ =8
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =17012
| کتابخانۀ دیجیتال نور =17894
| کتابخوان همراه نور =17894
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
 
{{کاربردهای دیگر|خودسازی (ابهام‌زدایی)}}
'''خودسازى يا تزكيه و تهذيب نفس'''، اثر [[آيت‌الله ابراهيم امينى]] در عصر حاضر است كه به زبان فارسى پيرامون خودسازى و تزكيه نفس نوشته شده است.
{{کاربردهای دیگر|تهذیب نفس (ابهام‌زدایی)}}
'''خودسازى يا تزكيه و تهذيب نفس'''، اثر [[امینی، ابراهیم|آيت‌الله ابراهیم امينى]] در عصر حاضر است كه به زبان فارسى پيرامون خودسازى و تزكيه نفس نوشته شده است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۷: خط ۳۹:
ايشان پس از اتمام پيشگفتار و پيش از آغاز بخش اول، بيان مى‌كنند كه موضوع تعليم و تربيت، آن‌قدر مهم بوده كه هدف ارسال پيامبران قرار گرفته و خداى متعال در اين باره بر بندگانش منت نهاده است. شخصيت فردى و اجتماعى، سعادت يا شقاوت دنيوى و اخروى انسان به اين موضوع بستگى دارد كه چگونه خويشتن را ساخته و مى‌سازد.
ايشان پس از اتمام پيشگفتار و پيش از آغاز بخش اول، بيان مى‌كنند كه موضوع تعليم و تربيت، آن‌قدر مهم بوده كه هدف ارسال پيامبران قرار گرفته و خداى متعال در اين باره بر بندگانش منت نهاده است. شخصيت فردى و اجتماعى، سعادت يا شقاوت دنيوى و اخروى انسان به اين موضوع بستگى دارد كه چگونه خويشتن را ساخته و مى‌سازد.


به همين جهت، خودسازى براى انسان يك امر حياتى و سرنوشت‌ساز محسوب مى‌شود. پيامبران آمدند تا راه خودسازى و پرورش و تكميل نفس را به انسان‌ها بياموزند و در اين امر حياتى و سرنوشت‌ساز رهنما و مددكارشان باشند. پيامبران آمدند تا نفوس انسان‌ها را از رذائل و اخلاق زشت و صفات حيوانيت پاك و منزه سازند و فضائل و مكارم اخلاق را پرورش دهند.
به همين جهت، خودسازى براى انسان يك امر حياتى و سرنوشت‌ساز محسوب مى‌شود. پيامبران آمدند تا راه خودسازى و پرورش و تكميل نفس را به انسان‌ها بياموزند و در اين امر حياتى و سرنوشت‌ساز رهنما و مددكارشان باشند. پيامبران آمدند تا نفوس انسان‌ها را از رذائل و اخلاق زشت و صفات حيوانيت پاک و منزه سازند و فضائل و مكارم اخلاق را پرورش دهند.


در ادامه، مى‌نويسند: انسان، دو «خود» دارد: خود حيوانى و خود انسانى. ارزش انسان به خود انسانى اوست، نه خود حيوانى. خود حيوانى، طفيلى و در واقع ناخود است. انسان گرچه حيوان است و بايد به لوازم زندگى حيوانى خويش عنايت داشته باشد، ليكن در اين جهان، نيامده تا حيوان زندگى كند، بلكه آمده تا از زندگى حيوانى خويش براى تكميل زندگى انسانى بهره بگيرد و استفاده كند.
در ادامه، مى‌نويسند: انسان، دو «خود» دارد: خود حيوانى و خود انسانى. ارزش انسان به خود انسانى اوست، نه خود حيوانى. خود حيوانى، طفيلى و در واقع ناخود است. انسان گرچه حيوان است و بايد به لوازم زندگى حيوانى خويش عنايت داشته باشد، ليكن در اين جهان، نيامده تا حيوان زندگى كند، بلكه آمده تا از زندگى حيوانى خويش براى تكميل زندگى انسانى بهره بگيرد و استفاده كند.
خط ۶۱: خط ۶۳:
در بخش دوم (تحليه يا پرورش و تكميل نفس)، اسباب تكامل و تقرب، به‌طور جامع و مستدل بيان شده است و دستورالعمل‌هايى از حضرت اميرالمؤمنين، [[امام صادق]]، [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|مرحوم مجلسى]]، آخوند ملا حسينقلى همدانى، ميرزا جوادآقا تبريزى و... بيان گرديده است.
در بخش دوم (تحليه يا پرورش و تكميل نفس)، اسباب تكامل و تقرب، به‌طور جامع و مستدل بيان شده است و دستورالعمل‌هايى از حضرت اميرالمؤمنين، [[امام صادق]]، [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|مرحوم مجلسى]]، آخوند ملا حسينقلى همدانى، ميرزا جوادآقا تبريزى و... بيان گرديده است.


مؤلف، در اين بخش توضيح مى‌دهد كه بعد از تهذيب و پاك‌سازى نفس، نوبت به پرورش و تكميل نفس مى‌رسد كه در اصطلاح «تحليه» ناميده مى‌شود. در علوم عقليه به اثبات رسيده كه نفس انسان، پيوسته در حال حركت و شدن است. فعليت او آميخته به قوه و استعداد است، تدريجاً استعدادهاى خود را به فعليت تبديل مى‌كند. در آغاز، ساخته‌شده و كامل نيست، بلكه تدريجاً خود را مى‌سازد و گوهر ذات خود را پرورش مى‌دهد. اگر در صراط مستقيم، حركت كرد، تدريجاً كامل و كامل‌تر مى‌شود تا به كمال نهايى نائل گردد و اگر به انحراف كشيده شد و در طريق ضلال قدم نهاد، تدريجاً از كمال نهايى انسان دور مى‌شود و در وادى‌هاى هولناك حيوانيت سقوط مى‌كند.
مؤلف، در اين بخش توضيح مى‌دهد كه بعد از تهذيب و پاک‌سازى نفس، نوبت به پرورش و تكميل نفس مى‌رسد كه در اصطلاح «تحليه» ناميده مى‌شود. در علوم عقليه به اثبات رسيده كه نفس انسان، پيوسته در حال حركت و شدن است. فعليت او آميخته به قوه و استعداد است، تدريجاً استعدادهاى خود را به فعليت تبديل مى‌كند. در آغاز، ساخته‌شده و كامل نيست، بلكه تدريجاً خود را مى‌سازد و گوهر ذات خود را پرورش مى‌دهد. اگر در صراط مستقيم، حركت كرد، تدريجاً كامل و كامل‌تر مى‌شود تا به كمال نهايى نائل گردد و اگر به انحراف كشيده شد و در طريق ضلال قدم نهاد، تدريجاً از كمال نهايى انسان دور مى‌شود و در وادى‌هاى هولناك حيوانيت سقوط مى‌كند.


در ادامه، مى‌گويد: براى تكميل نفس و تقرب به خدا از چند وسيله مى‌توان استفاده كرد كه مهم‌ترين آنها عبارت است از: ذكر خدا، پرورش فضائل و مكارم اخلاق، عمل صالح، جهاد و شهادت، احسان و خدمت به خلق خدا، دعا و روزه.
در ادامه، مى‌گويد: براى تكميل نفس و تقرب به خدا از چند وسيله مى‌توان استفاده كرد كه مهم‌ترين آنها عبارت است از: ذكر خدا، پرورش فضائل و مكارم اخلاق، عمل صالح، جهاد و شهادت، احسان و خدمت به خلق خدا، دعا و روزه.
خط ۷۷: خط ۷۹:


==پانويس ==
==پانويس ==
<references />
<references/>
== منابع مقاله ==
== منابع مقاله ==


خط ۸۳: خط ۸۵:


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
[[خودشناسی برای خودسازی]]
[[خودشناسی برای خودسازی]]


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
خط ۹۰: خط ۹۳:
[[رده:اخلاق اسلامی]]
[[رده:اخلاق اسلامی]]
[[رده:مباحث خاص اخلاق اسلامی]]
[[رده:مباحث خاص اخلاق اسلامی]]
[[رده: 25 آبان الی 24 آذر]]