۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جامع التواریخ (تاریخ افرنج، پاپان و قیاصره) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۳۰
، ۳۱ اوت ۲۰۲۴جایگزینی متن - 'جامع التواریخ (ابهام زدایی)' به 'جامع التواریخ (ابهامزدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'جامع التواریخ (ابهام زدایی)' به 'جامع التواریخ (ابهامزدایی)') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| شابک =964-8700-03-6 | | شابک =964-8700-03-6 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =10060 | ||
| کتابخوان همراه نور =10060 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| جامع التواریخ (ابهامزدایی)}} | |||
'''جامع التواریخ (تاریخ افرنج، پاپان و قیاصره)''' نوشته [[رشیدالدین فضلالله|رشيدالدين فضلالله همدانى]]، تصحيح [[روشن، محمد|محمد روشن]]، نویسنده اين كتاب در دوره جانشين و برادر غازانخان؛ يعنى سلطان محمد اولجايتو (خوبنده / خدابنده)، فرمان يافت كه تاريخى عمومى بنويسد و او نوشتن جامع التواريخ را آغاز كرد و پس از پنجاه سال به پايانش رساند. تاريخ افرنج، بخشى از تاريخ عالَمِ اين كتاب به زبان فارسى است كه به سرگذشت «پاپان و قيصران» و زمان پادشاهى هر يك از آنان مىپردازد. پاره نخست اين بخش، از «ظهور آدم» آغاز مىشود و به «ولادت مسيح» پايان مىيابد و پاره دوم آن، رويدادهاى تاريخى را از ميلاد مسيح تا 705 هجرى قمرى پى مىگيرد و از اين رو، مىتوان گمان زد كه نوشتن كتاب در همين سال پايان يافته باشد. | '''جامع التواریخ (تاریخ افرنج، پاپان و قیاصره)''' نوشته [[رشیدالدین فضلالله|رشيدالدين فضلالله همدانى]]، تصحيح [[روشن، محمد|محمد روشن]]، نویسنده اين كتاب در دوره جانشين و برادر غازانخان؛ يعنى سلطان محمد اولجايتو (خوبنده / خدابنده)، فرمان يافت كه تاريخى عمومى بنويسد و او نوشتن جامع التواريخ را آغاز كرد و پس از پنجاه سال به پايانش رساند. تاريخ افرنج، بخشى از تاريخ عالَمِ اين كتاب به زبان فارسى است كه به سرگذشت «پاپان و قيصران» و زمان پادشاهى هر يك از آنان مىپردازد. پاره نخست اين بخش، از «ظهور آدم» آغاز مىشود و به «ولادت مسيح» پايان مىيابد و پاره دوم آن، رويدادهاى تاريخى را از ميلاد مسيح تا 705 هجرى قمرى پى مىگيرد و از اين رو، مىتوان گمان زد كه نوشتن كتاب در همين سال پايان يافته باشد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
اين كتاب دو بخش (قسم) دارد كه هر يك از آنها چهار فصل (باب) را در بر مىگيرد. نویسنده در قسم نخست، رويدادها را از ظهور آدم(ع) تا ولادت مسيح(ع) دنبال مىكند؛ يعنى در باب اول «در حصر طوايف پادشاهان گذشته» مىكوشد، در باب دوم درباره آفرينش آدم و شمار فرزندان وى سخن مىگويد، در باب سوم به «ذكر نوح و فرزندان و بيان اعمار ايشان» مىپردازد و در باب چهارم از ولادت | اين كتاب دو بخش (قسم) دارد كه هر يك از آنها چهار فصل (باب) را در بر مىگيرد. نویسنده در قسم نخست، رويدادها را از ظهور آدم(ع) تا ولادت مسيح(ع) دنبال مىكند؛ يعنى در باب اول «در حصر طوايف پادشاهان گذشته» مىكوشد، در باب دوم درباره آفرينش آدم و شمار فرزندان وى سخن مىگويد، در باب سوم به «ذكر نوح و فرزندان و بيان اعمار ايشان» مىپردازد و در باب چهارم از ولادت ابراهیم و فرزندان او از يوقيم و دخترش مريم (مادر عيسى) ياد مىكند. وى در قسم دوم، از دوره ميلاد مسيح تا 705 هجرى گزارش مىكند و در چهار باب به باور مسيحيان درباره عيسى(ع)، چند و چون مرزهاى ولايت ارمن از مداين و ضياع، شناخت ولايتهاى افرنج و درياها و جزيرهها و ويژگىهاى سرزمينى و پادشاهان آنجا و ولادت مسيح(ع) و پادشاهى قيصران مىپردازد. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۲: | ||
باب دوم، به داستان آفرينش آدم و حوا و فرزندانشان مىپردازد. فرنگيان مىپندارند كه خداوند آدم را در دمشق آفريد و او را به بهشت برد كه از آن رودهاى نيل، فرات، جيحون و فرون بيرون مىآيند. آدم در آنجا تنها بود و خداوند از استخوان پهلویش حوّا را پديد آورد. ماجراى خوردن آنان از ميوه ممنوع، رانده شدنشان از بهشت و آمدنشان به زمين، پيدايى هابيل و قابيل، كشته شدن هابيل و زاده شدن شيث و نام و ويژگى نسل او تا نوح(ع) نيز در همين باب جاى گرفته است. | باب دوم، به داستان آفرينش آدم و حوا و فرزندانشان مىپردازد. فرنگيان مىپندارند كه خداوند آدم را در دمشق آفريد و او را به بهشت برد كه از آن رودهاى نيل، فرات، جيحون و فرون بيرون مىآيند. آدم در آنجا تنها بود و خداوند از استخوان پهلویش حوّا را پديد آورد. ماجراى خوردن آنان از ميوه ممنوع، رانده شدنشان از بهشت و آمدنشان به زمين، پيدايى هابيل و قابيل، كشته شدن هابيل و زاده شدن شيث و نام و ويژگى نسل او تا نوح(ع) نيز در همين باب جاى گرفته است. | ||
باب سوم، به پيدايى نوح(ع) و پسرانش، سام و حام و يافث در زمين شام و اندازه عمر آنان مىپردازد و داستان كشتى او و طوفان جهان گيرش را روايت مىكند و سرانجام از نسل وى تا | باب سوم، به پيدايى نوح(ع) و پسرانش، سام و حام و يافث در زمين شام و اندازه عمر آنان مىپردازد و داستان كشتى او و طوفان جهان گيرش را روايت مىكند و سرانجام از نسل وى تا ابراهیم نام مىبرد، از بخش شدن زبان مردم زمين به سه قسم و جاى گير شدن فرزندان نوح در سرزمينهاى گوناگون و آغاز شدن دوره تاريخى تازهاى پس از نوح(ع) گزارش مىدهد و از برچيده شدن اختلاف تاريخ يهود و نصارا ياد مىكند. | ||
باب چهارم، از ماجراى ولادت | باب چهارم، از ماجراى ولادت ابراهیم(ع) آغاز مىشود و به داستان مريم، مادر مسيح(ع) پايان مىيابد. ابراهیم، فرزند تارخ بن ناخور بود كه با زن و فرزندش به مصر رفت و در آنجا فرعون كنيزكى به نام هاجر به وى هديه داد كه مادر اسماعيل شد و ساره، نخستين همسر ابراهیم، او را به دليل تكبر ورزيدنش به بطايح عرب راند و خودش در صد سالگى ابراهیم (شوهرش)، اسحاق را زاييد. نویسنده به رغم ديدگاه شیعیان، بر اين است كه ابراهیم، فرزند ساره را در نوزده سالگى به كوه برد تا براى خداوند قربانى كند و خدا برهاى فرستاد تا به جاى او ذبح كند. | ||
ساره و | ساره و ابراهیم را پس از وفاتشان، در جايى نزدیک به بيتالمقدس نهادند كه اكنون خليلالله خوانده مىشود. يعقوب، پدر بنى اسرائيل و عيص، جدّ اقوام فرنگ، از فرزندان اسحاق بودند و ايوب از نسل عيص شمرده مىشد. يعقوب پيامبر شد و نزد لاوان، برادر مادرش رفت و هفت سال براى او كار كرد تا دختر كوچكش را به زنى گرفت و با دوازده پسرش به سرزمين خود بازگشت. داود، از نسل يهودا يكى از ده پسر يعقوب بود و مريم از نسل داود به شمار مىرفت كه به فرمان خدا و بدون شوهر، به عيسى(ع) بار دار شد. سليمان نيز فرزند داود بود كه بزرگترين پادشاه مصر و شام و بنى اسرائيل شمرده مىشد و بيتالمقدس (يروشالاييم) را بنياد نهاد. مسيح (كِرِسطوس) در دوران اَغُسطُوس (قيصر) زاده شد. | ||
باب نخست از قسم دوم اين كتاب، ديدگاه نصرانيان را درباره عيسى(ع) در بر دارد و از باور آنان به «اَب و ابن و روح القدس» سخن مىگويد. | باب نخست از قسم دوم اين كتاب، ديدگاه نصرانيان را درباره عيسى(ع) در بر دارد و از باور آنان به «اَب و ابن و روح القدس» سخن مىگويد. | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۵: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:تاریخ (عمومی)]] | |||