ثلاث رسائل اسماعيلية: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ثلاث رسائل (ابهام زدایی)' به 'ثلاث رسائل (ابهام‌زدایی)'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ثلاث رسائل (ابهام زدایی)' به 'ثلاث رسائل (ابهام‌زدایی)')
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۷: خط ۷:
[[تامر، عارف]] (گردآورنده)
[[تامر، عارف]] (گردآورنده)


[[مويد في‌الدين، هبةالله بن موسي]] (نویسنده)
[[مويد في‌ الدين، هبةالله بن موسي]] (نویسنده)


[[ابو یعقوب سجستانی، اسحاق بن احمد]] (نویسنده)
[[ابو یعقوب سجستانی، اسحاق بن احمد]] (نویسنده)
خط ۳۲: خط ۳۲:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
{{کاربردهای دیگر| ثلاث رسائل (ابهام زدایی)}}   
{{کاربردهای دیگر| ثلاث رسائل (ابهام‌زدایی)}}   
{{کاربردهای دیگر|اسماعیلیان (ابهام زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|اسماعیلیان (ابهام‌زدایی)}}


'''ثلاث رسائل اسماعيلية''' مجموعه سه رساله کوتاه و مختصر از اسماعیلیه است که توسط [[تامر، عارف|عارف تامر]] گردآوری و تحقیق شده است.
'''ثلاث رسائل اسماعيلية''' مجموعه سه رساله کوتاه و مختصر از اسماعیلیه است که توسط [[تامر، عارف|عارف تامر]] گردآوری و تحقیق شده است.
خط ۵۹: خط ۵۹:
منظور از والدین که در آیه شریفه به لفظ «بِوالِدَيْهِ» آمده است، چنین است: ابداع اول عقل و ابداع دوم نفس است نفس همان چیزی است که از آن حدود روحانی افاضه شده است و آسمان‌ها و زمین و هر آنچه در این دو است، به وجود آمده است و..<ref>ر.ک: همان، ص25-26</ref>.
منظور از والدین که در آیه شریفه به لفظ «بِوالِدَيْهِ» آمده است، چنین است: ابداع اول عقل و ابداع دوم نفس است نفس همان چیزی است که از آن حدود روحانی افاضه شده است و آسمان‌ها و زمین و هر آنچه در این دو است، به وجود آمده است و..<ref>ر.ک: همان، ص25-26</ref>.


رساله سوم با نام «الدوحة» نوشته [[مويد في‌الدين، هبةالله بن موسي|ابونصر عمران هبةالله بن موسی بن داود شیرازی]] است که در کتب ادب، به «المؤید فی‌الدین» یا «داعی الدعاه الفاطمیین» معروف است. در ابتدای این رساله، اطلاعات مختصری پیرامون نویسنده آن ارائه گردیده و سپس متن رساله که قصیده‌ای است دو قسمتی، آورده شده است. قسمت اول این قصیده، در رد بعضی از فرق بوده و قسمت دوم، تأویل بعضی از نظریات فلسفی و اعتقادی فاطمیه است.<ref>همان، ص37- 40</ref>.
رساله سوم با نام «الدوحة» نوشته [[مويد في‌ الدين، هبةالله بن موسي|ابونصر عمران هبةالله بن موسی بن داود شیرازی]] است که در کتب ادب، به «المؤید فی‌الدین» یا «داعی الدعاه الفاطمیین» معروف است. در ابتدای این رساله، اطلاعات مختصری پیرامون نویسنده آن ارائه گردیده و سپس متن رساله که قصیده‌ای است دو قسمتی، آورده شده است. قسمت اول این قصیده، در رد بعضی از فرق بوده و قسمت دوم، تأویل بعضی از نظریات فلسفی و اعتقادی فاطمیه است.<ref>همان، ص37- 40</ref>.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==