تيسير الکريم الرحمن في تفسير کلام المنان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر' به 'ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'تيسير الکريم (ابهام زدایی)' به 'تيسير الکريم (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[مرعشلی، محمد عبدالرحمن]] (مصحح) | [[مرعشلی، محمد عبدالرحمن]] (مصحح) | ||
[[ابن عقیل، عبدالله بن عبدالعزیز]] ( | [[ابن عقیل، عبدالله بن عبدالعزیز]] (مقدمه‌نويس) | ||
[[سعدی، عبدالرحمن]] (نویسنده) | [[سعدی، عبدالرحمن]] (نویسنده) | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|تيسير الکريم (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''تيسير الکريم الرحمن في تفسير کلام المنان''' معروف به '''تفسير السعدى''' اثر [[سعدی، عبدالرحمن|عبدالرحمن سعدى]]، تفسيرى مختصر با نثرى روان به زبان عربى مى‌باشد. | |||
مؤلف در اين تفسير به حل الفاظ لغوى و تبيين معناى مراد و نيز به اقوال علماى سلف در حل الفاظ قرآنى و تفسير آن اكتفا كرده است. روش وى بر مبناى علماى سلف اهل سنت و اصحاب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمية]]، [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قيم]] و محمد بن عبدالوهاب مى‌باشد. | |||
مؤلف در اين تفسير به حل الفاظ لغوى و تبيين معناى مراد و نيز به اقوال علماى سلف در حل الفاظ قرآنى و تفسير آن اكتفا كرده است. روش وى بر مبناى علماى سلف اهل سنت و اصحاب ابن | |||
== انگيزۀ تأليف تفسير == | == انگيزۀ تأليف تفسير == | ||
مؤلف در مقدمه آورده كه هدف او از نگارش اين تفسير اين بوده كه برخى تفاسير اطناب گرايى را پيش گرفته كه به رغم ارزش علمى براى خواص، براى عموم ملال آور است، و برخى چنان مختصرند كه فقط به حل مسائل لغوى پرداخته، و از معنى غفلت كرده‌اند، بدون توجه به اين نكته كه لفظ وسيله‌اى است براى در نظر گرفتن و بررسى معنا و اصل همان معناى مقصود است. سعى من در اين تفسير بررسى معنا است و از اشتغال به الفاظ لغوى و حل معضل آنها دورى گزيدم زيرا مفسرين ديگر به آن پرداخته‌اند. | مؤلف در مقدمه آورده كه هدف او از نگارش اين تفسير اين بوده كه برخى تفاسير اطناب گرايى را پيش گرفته كه به رغم ارزش علمى براى خواص، براى عموم ملال آور است، و برخى چنان مختصرند كه فقط به حل مسائل لغوى پرداخته، و از معنى غفلت كرده‌اند، بدون توجه به اين نكته كه لفظ وسيله‌اى است براى در نظر گرفتن و بررسى معنا و اصل همان معناى مقصود است. سعى من در اين تفسير بررسى معنا است و از اشتغال به الفاظ لغوى و حل معضل آنها دورى گزيدم زيرا مفسرين ديگر به آن پرداخته‌اند. | ||
== مقدمۀ تفسير == | == مقدمۀ تفسير == | ||
مفسر پيش از آغاز تفسير سورۀ حمد، مقدمه‌اى در چند بخش ارائه داده است. در بخش اول هدف از نگارش و شيوۀ خود را توضيح مى‌دهد، در بخش دوم اصول و كلياتى دربارۀ تفسير، توضيحاتى در فضل قرآن و فوائد مهمى مربوط به تفسير قرآن از كتاب «بدائع الفوائد» ابى قيم، مطرح نموده و در بخش سوم، به شرح اسماء حسناى الهى كه به تكرار در قرآن آمده‌اند، پرداخته است. | مفسر پيش از آغاز تفسير سورۀ حمد، مقدمه‌اى در چند بخش ارائه داده است. در بخش اول هدف از نگارش و شيوۀ خود را توضيح مى‌دهد، در بخش دوم اصول و كلياتى دربارۀ تفسير، توضيحاتى در فضل قرآن و فوائد مهمى مربوط به تفسير قرآن از كتاب «بدائع الفوائد» ابى قيم، مطرح نموده و در بخش سوم، به شرح اسماء حسناى الهى كه به تكرار در قرآن آمده‌اند، پرداخته است. | ||
== روش تفسير == | == روش تفسير == | ||
روش كلى وى در ارائه مطالب اين است كه بدون هيچ مقدمه‌اى و حتى بدون اطلاعاتى كلى دربارۀ سوره‌ها، از آيه شروع مى‌كند، بخشى از آيه را برمى‌گزيند و پيرامون معناى آن توضيحاتى مفيد و مختصر آورده است، لغات آن را بطور اجمال بيان مى‌دارد، تركيبات عبارات قرآنى را شرح مى‌دهد، بحث نحوى، اعرابى، اختلاف قرائات و ديگر مباحث علمى در آن ديده نمى‌شود. و زمينه را با عبارتى مناسب (نه طولانى و نه كاملا مختصر) و روشن-ادا مى‌نمايد. در نقل روايات و آثار مأثور و آراى تفسيرى نيز اختصار را رعايت مى‌نمايد امّا به منابع هيچ يك از آنها اشاره‌اى نشده است، كما اينكه در مباحث تفسيرى و لغوى نيز مصادر را متعرض نمى‌شود. | روش كلى وى در ارائه مطالب اين است كه بدون هيچ مقدمه‌اى و حتى بدون اطلاعاتى كلى دربارۀ سوره‌ها، از آيه شروع مى‌كند، بخشى از آيه را برمى‌گزيند و پيرامون معناى آن توضيحاتى مفيد و مختصر آورده است، لغات آن را بطور اجمال بيان مى‌دارد، تركيبات عبارات قرآنى را شرح مى‌دهد، بحث نحوى، اعرابى، اختلاف قرائات و ديگر مباحث علمى در آن ديده نمى‌شود. و زمينه را با عبارتى مناسب (نه طولانى و نه كاملا مختصر) و روشن-ادا مى‌نمايد. در نقل روايات و آثار مأثور و آراى تفسيرى نيز اختصار را رعايت مى‌نمايد امّا به منابع هيچ يك از آنها اشاره‌اى نشده است، كما اينكه در مباحث تفسيرى و لغوى نيز مصادر را متعرض نمى‌شود. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۶: | ||
در مباحث كلامى، به تناسب آيه، وارد مى‌شود، و مخالفان را نيز رد مى‌نمايد. و در اين موارد بر مذهب سلفى اهل سنت رفتار نموده است. در اختلافات فقهى تعصبى از خود نشان نمى‌دهد و به تفصيل به مسائل فقهى نمى‌پردازد و هيچ نظرى را مستدل نمى‌سازد. بلكه بر اساس مذهب اهل سنت و جماعت تا آنجا كه براى فهم آيات لازم بوده به آنها پرداخته است. | در مباحث كلامى، به تناسب آيه، وارد مى‌شود، و مخالفان را نيز رد مى‌نمايد. و در اين موارد بر مذهب سلفى اهل سنت رفتار نموده است. در اختلافات فقهى تعصبى از خود نشان نمى‌دهد و به تفصيل به مسائل فقهى نمى‌پردازد و هيچ نظرى را مستدل نمى‌سازد. بلكه بر اساس مذهب اهل سنت و جماعت تا آنجا كه براى فهم آيات لازم بوده به آنها پرداخته است. | ||
اين نسخه به اشراف دكتر محمد عبدالرحمن مرعشلى و تقريظ سه تن از علماى عربستان سعودى، توسط دار احياء التراث العربى و مؤسسة التاريخ العربى به طور مشترك در بيروت، به چاپ رسيد كه نوبت سوم آن به سال 1421 ق، 2001م در يك مجلد به قطع وزيرى در 1135 صفحه، انجام گرفته است. | اين نسخه به اشراف دكتر [[محمد عبدالرحمن مرعشلى]] و تقريظ سه تن از علماى عربستان سعودى، توسط دار احياء التراث العربى و مؤسسة التاريخ العربى به طور مشترك در بيروت، به چاپ رسيد كه نوبت سوم آن به سال 1421 ق، 2001م در يك مجلد به قطع وزيرى در 1135 صفحه، انجام گرفته است. | ||
در اين نسخه مصحف شريف در وسط صفحه و تفسير متناسب با آن هماهنگ شده است. مقدمه‌اى از طرف ناشر به همراه تفريظهاى سه گانه و مقدمه‌اى نيز در شرح حال مصنف، آثار و جايگاه علمى و اخلاقى وى توسط يكى از شاگردان ايشان، ابتداى نسخۀ حاضر آورده شده است. در پايان آن نيز فهرستى از موضوعات تفسير بر اساس سوره‌هاى قرآن راهنماى محققان خواهد بود. | در اين نسخه مصحف شريف در وسط صفحه و تفسير متناسب با آن هماهنگ شده است. مقدمه‌اى از طرف ناشر به همراه تفريظهاى سه گانه و مقدمه‌اى نيز در شرح حال مصنف، آثار و جايگاه علمى و اخلاقى وى توسط يكى از شاگردان ايشان، ابتداى نسخۀ حاضر آورده شده است. در پايان آن نيز فهرستى از موضوعات تفسير بر اساس سوره‌هاى قرآن راهنماى محققان خواهد بود. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۳
| تیسیر الکریم الرحمن في تفسیر کلام المنان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مرعشلی، محمد عبدالرحمن (مصحح)
ابن عقیل، عبدالله بن عبدالعزیز (مقدمه‌نويس) سعدی، عبدالرحمن (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | تفسیر السعدی: تیسیر الکریم الرحمن فی تفیسر کلام المنان |
| ناشر | دار إحياء التراث العربي |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1421 ق یا 2001 م |
| چاپ | 2 |
| موضوع | تفاسیر اهل سنت - قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 98 /س7ت9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تيسير الکريم الرحمن في تفسير کلام المنان معروف به تفسير السعدى اثر عبدالرحمن سعدى، تفسيرى مختصر با نثرى روان به زبان عربى مى‌باشد.
مؤلف در اين تفسير به حل الفاظ لغوى و تبيين معناى مراد و نيز به اقوال علماى سلف در حل الفاظ قرآنى و تفسير آن اكتفا كرده است. روش وى بر مبناى علماى سلف اهل سنت و اصحاب ابن تيمية، ابن قيم و محمد بن عبدالوهاب مى‌باشد.
انگيزۀ تأليف تفسير
مؤلف در مقدمه آورده كه هدف او از نگارش اين تفسير اين بوده كه برخى تفاسير اطناب گرايى را پيش گرفته كه به رغم ارزش علمى براى خواص، براى عموم ملال آور است، و برخى چنان مختصرند كه فقط به حل مسائل لغوى پرداخته، و از معنى غفلت كرده‌اند، بدون توجه به اين نكته كه لفظ وسيله‌اى است براى در نظر گرفتن و بررسى معنا و اصل همان معناى مقصود است. سعى من در اين تفسير بررسى معنا است و از اشتغال به الفاظ لغوى و حل معضل آنها دورى گزيدم زيرا مفسرين ديگر به آن پرداخته‌اند.
مقدمۀ تفسير
مفسر پيش از آغاز تفسير سورۀ حمد، مقدمه‌اى در چند بخش ارائه داده است. در بخش اول هدف از نگارش و شيوۀ خود را توضيح مى‌دهد، در بخش دوم اصول و كلياتى دربارۀ تفسير، توضيحاتى در فضل قرآن و فوائد مهمى مربوط به تفسير قرآن از كتاب «بدائع الفوائد» ابى قيم، مطرح نموده و در بخش سوم، به شرح اسماء حسناى الهى كه به تكرار در قرآن آمده‌اند، پرداخته است.
روش تفسير
روش كلى وى در ارائه مطالب اين است كه بدون هيچ مقدمه‌اى و حتى بدون اطلاعاتى كلى دربارۀ سوره‌ها، از آيه شروع مى‌كند، بخشى از آيه را برمى‌گزيند و پيرامون معناى آن توضيحاتى مفيد و مختصر آورده است، لغات آن را بطور اجمال بيان مى‌دارد، تركيبات عبارات قرآنى را شرح مى‌دهد، بحث نحوى، اعرابى، اختلاف قرائات و ديگر مباحث علمى در آن ديده نمى‌شود. و زمينه را با عبارتى مناسب (نه طولانى و نه كاملا مختصر) و روشن-ادا مى‌نمايد. در نقل روايات و آثار مأثور و آراى تفسيرى نيز اختصار را رعايت مى‌نمايد امّا به منابع هيچ يك از آنها اشاره‌اى نشده است، كما اينكه در مباحث تفسيرى و لغوى نيز مصادر را متعرض نمى‌شود.
در مباحث كلامى، به تناسب آيه، وارد مى‌شود، و مخالفان را نيز رد مى‌نمايد. و در اين موارد بر مذهب سلفى اهل سنت رفتار نموده است. در اختلافات فقهى تعصبى از خود نشان نمى‌دهد و به تفصيل به مسائل فقهى نمى‌پردازد و هيچ نظرى را مستدل نمى‌سازد. بلكه بر اساس مذهب اهل سنت و جماعت تا آنجا كه براى فهم آيات لازم بوده به آنها پرداخته است.
اين نسخه به اشراف دكتر محمد عبدالرحمن مرعشلى و تقريظ سه تن از علماى عربستان سعودى، توسط دار احياء التراث العربى و مؤسسة التاريخ العربى به طور مشترك در بيروت، به چاپ رسيد كه نوبت سوم آن به سال 1421 ق، 2001م در يك مجلد به قطع وزيرى در 1135 صفحه، انجام گرفته است.
در اين نسخه مصحف شريف در وسط صفحه و تفسير متناسب با آن هماهنگ شده است. مقدمه‌اى از طرف ناشر به همراه تفريظهاى سه گانه و مقدمه‌اى نيز در شرح حال مصنف، آثار و جايگاه علمى و اخلاقى وى توسط يكى از شاگردان ايشان، ابتداى نسخۀ حاضر آورده شده است. در پايان آن نيز فهرستى از موضوعات تفسير بر اساس سوره‌هاى قرآن راهنماى محققان خواهد بود.
منابع مقاله
- مقدمات تفسير «تيسير الكريم الرحمان» و خود تفسير
- دانشنامۀ قرآن و قرآن پژوهى به كوشش بهاء‌الدين خرمشاهى ج1 ص689 و ص46
- المفسرون حياتهم و منهجهم سيد محمد على ايازى ص395
- تفسير و تفاسير جديد بهاء‌الدين خرمشاهى ص199