رساله تشويق السالکين: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' الدین' به 'الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'تشويق (ابهام زدایی)' به 'تشويق (ابهامزدایی)') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
شعر | شعر فارسی - قرن 9ق. | ||
نثر | نثر فارسی - قرن 9ق. | ||
عشق (عرفان) | عشق (عرفان) | ||
شعر | شعر فارسی - قرن 7ق. | ||
نثر | نثر فارسی - قرن 7ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| تشويق ( | {{کاربردهای دیگر| تشويق (ابهامزدایی)}} | ||
'''رسالة تشویق السالکین''' تألیف [[مجلسی، محمدتقی|ملا محمدتقی مجلسی]] (درگذشته 1070ق) مشهور به [[مجلسی، محمدتقی|مجلسی اول]]، رسالهای فارسی در موضوع عرفان و تصوف و شرح مبانی سلوک الی الله. این اثر به انضمام دو رساله «[[لوایح]]» اثر [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامی]] (درگذشته 793ش) و «[[لمعات (مصحح خواجوی)|لوامع]]» یا «[[لمعات (مصحح خواجوی)|لمعات]]» اثر [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدین ابراهیم عراقی]] (درگذشته 592ش) منتشر شده است. | '''رسالة تشویق السالکین''' تألیف [[مجلسی، محمدتقی|ملا محمدتقی مجلسی]] (درگذشته 1070ق) مشهور به [[مجلسی، محمدتقی|مجلسی اول]]، رسالهای فارسی در موضوع عرفان و تصوف و شرح مبانی سلوک الی الله. این اثر به انضمام دو رساله «[[لوایح]]» اثر [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمن جامی]] (درگذشته 793ش) و «[[لمعات (مصحح خواجوی)|لوامع]]» یا «[[لمعات (مصحح خواجوی)|لمعات]]» اثر [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدین ابراهیم عراقی]] (درگذشته 592ش) منتشر شده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۲
رساله تشويق السالکين | |
---|---|
پدیدآوران | مجلسی، محمدتقی (نویسنده)
جامی، عبدالرحمن (نویسنده) عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر (نویسنده) |
ناشر | نور فاطمه |
مکان نشر | ايران - تهران |
سال نشر | [--13] |
چاپ | چاپ يکم |
موضوع | تصوف - دفاعيهها و رديهها
عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 شعر فارسی - قرن 9ق. نثر فارسی - قرن 9ق. عشق (عرفان) شعر فارسی - قرن 7ق. نثر فارسی - قرن 7ق. |
زبان | فارسی- عربي |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /م3ر5 / 295/4 BP |
رسالة تشویق السالکین تألیف ملا محمدتقی مجلسی (درگذشته 1070ق) مشهور به مجلسی اول، رسالهای فارسی در موضوع عرفان و تصوف و شرح مبانی سلوک الی الله. این اثر به انضمام دو رساله «لوایح» اثر عبدالرحمن جامی (درگذشته 793ش) و «لوامع» یا «لمعات» اثر فخرالدین ابراهیم عراقی (درگذشته 592ش) منتشر شده است.
از اهم موضوعات رساله تشویق السالکین شرح مبانی معرفتی سلوک الی الله و اثبات انتساب معنوی بزرگان صوفیه به ائمه(ع) میباشد. همچنین مؤلف با ذکر شواهدی، خاستگاههای آداب و مناسب صوفیانه را مبتنی بر سیره انبیا و ائمه(ع) معرفی کرده و حقیقت تشیع را تصوف حقیقی دانسته و قائل به پیوند و یگانگی بین این دو شده است[۱]. از جمله مواردی که مجلسی در اواسط و اواخر تشویق السالکین از علامه حلی و ابن طاوس نقل کرده، بستگی و ارادت متقدمین سلسله عرفا و صوفیه از قبیل بایزید بسطامی و شیخ معروف کرخی به ائمه معصومین(ع) میباشد[۲].
رساله «لوایح» اثر عبدالرحمن جامی حاوی 33 لایحه است. در خاتمه این رساله هدف از نگارش آن ذکر شده است: «چون مقصود از این عبارت و مطلوب از این اشارت تنبیه بود بر احاطه ذات حق –سبحانه و تعالی- و سریان نور او در جمیع مراتب وجود، تا سالکان آگاه و طالبان صاحب انتباه، به شهود هیچ ذات از مشاهده جمال ذات غافل نشوند، و به ظهور هیچ صفت از مطالعه کمالات صفات او غافل نگردند».[۳].
فخرالدین عراقی در مقدمه رساله «لمعات» خود میگوید: «اما بعد: کلمهای چند در بیان مراتب عشق بر سنن سوانح به زبان وقت املا کرده میشود، تا آینه معشوق نمای هر عاشق آید». و به راستی نیز چنین است، زیرا کتاب «سوانح» احمد غزالی نخستین کتاب مستقلی است که در باب عشق و عرفان نوشته شده است. و«لمعات» عراقی نیز بر همین منوال است و بیشترین مباحث آن شرح احوال و حالات عشق است. اما در لابهلای این رساله کوچک و پر مغز و عارفانه به نکاتی برخورد میکنیم که میتوان ردپای مباحث دیگری را که عرفای پیشین هم بدان اشارتها داشتهاند، بیابیم. یکی از این مسایل مبحث «حرکت» در فلسفه یا «خلق جدید» از دیدگاه عرفا و «تبدل امثال» و یا «تجدد امثال» نزد حکماست.[۴].
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.
- طاوسی، محمدعلی؛ اسفندیار، محمود رضا؛ «تصحیح انتقادی رساله تشویق السالکین ملا محمدتقی مجلسی»، جاویدان خرد، بهار و تابستان 1391، شماره 21، ص 75 تا 108.
- کریمی موغاری، فریده؛ «تأثیر ابن عربی بر فخرالدین عراقی»، مجله: کیهان فرهنگی، دي 1376، شماره 138، ص 26 تا 28.