۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'تذكرة الشعراء (ابهام زدایی)' به 'تذكرة الشعراء (ابهام‌زدایی)'
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'تذكرة الشعراء (ابهام زدایی)' به 'تذكرة الشعراء (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[براون، ادوارد گرانویل]] (مصحح) | [[براون، ادوارد گرانویل]] (مصحح) | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = /د9ت4 3543 PIR | | کد کنگره = /د9ت4 3543 PIR | ||
| موضوع = شاعران ايرانی- | | موضوع = شاعران ايرانی- سرگذشت‌نامه | ||
شعر فارسی- مجموعه‌ها | شعر فارسی- مجموعه‌ها | ||
| ناشر =ايران - تهران : اساطير | | ناشر =ايران - تهران: اساطير | ||
هلند - ليدن : مطبعة بريل / داراي آفست ناشر مي باشد | هلند - ليدن: مطبعة بريل / داراي آفست ناشر مي باشد | ||
| مکان نشر = ايران - تهران : اساطير | | مکان نشر = ايران - تهران: اساطير | ||
هلند - ليدن : مطبعة بريل / داراي آفست ناشر مي باشد | هلند - ليدن: مطبعة بريل / داراي آفست ناشر مي باشد | ||
| سال نشر = 1382ش | | سال نشر = 1382ش | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|تذكرة الشعراء ( | {{کاربردهای دیگر|تذكرة الشعراء (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''تذكرة الشعراء'''، اثر [[سمرقندی، دولتشاه|دولتشاه بن علاءالدوله بختیشاه سمرقندی]]، کتابی است در شرح احوال شاعران به فارسی، که بنا بر تصریح مؤلف در خاتمه آن در 892ق، پایان یافته و در مقدمه به [[امیر علی‌شیر نوائی]] (متوفی 906ق) تقدیم شده است. وی سبب تألیف تذکره شاعران را فقدان کتابی درباره این موضوع ذکر کرده است. این اثر مرجع بسیاری از تذکره‌نویسان بوده و به سبب اهمیتی که در ذکر احوال شاعران داشته به اهتمام و تصحیح [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد برون]] به زیور طبع آراسته شده است. | '''تذكرة الشعراء'''، اثر [[سمرقندی، دولتشاه|دولتشاه بن علاءالدوله بختیشاه سمرقندی]]، کتابی است در شرح احوال شاعران به فارسی، که بنا بر تصریح مؤلف در خاتمه آن در 892ق، پایان یافته و در مقدمه به [[امیر علی‌شیر نوائی]] (متوفی 906ق) تقدیم شده است. وی سبب تألیف تذکره شاعران را فقدان کتابی درباره این موضوع ذکر کرده است. این اثر مرجع بسیاری از تذکره‌نویسان بوده و به سبب اهمیتی که در ذکر احوال شاعران داشته به اهتمام و تصحیح [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد برون]] به زیور طبع آراسته شده است. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
تذكرة الشعراء [[سمرقندی، دولتشاه|سمرقندی]] اولین کتابی نیست که بدین سبک نوشته شده، بلکه همان گونه که مصحح نوشته پیش از آن آثار دیگری نیز تألیف شده است: «... به خیال خودش شخص اول بوده که حالات و مقامات شعرای ایران را نوشته؛ یعنی که بر کتابهای ابوطاهر خاتونی و عوفی که چند صد سال قبل از او از این قبیل تألیف‌ها ساخته بودند، مطلع نبود...»<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه ز</ref>. | تذكرة الشعراء [[سمرقندی، دولتشاه|سمرقندی]] اولین کتابی نیست که بدین سبک نوشته شده، بلکه همان گونه که مصحح نوشته پیش از آن آثار دیگری نیز تألیف شده است: «... به خیال خودش شخص اول بوده که حالات و مقامات شعرای ایران را نوشته؛ یعنی که بر کتابهای ابوطاهر خاتونی و عوفی که چند صد سال قبل از او از این قبیل تألیف‌ها ساخته بودند، مطلع نبود...»<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه ز</ref>. | ||
سمرقندی جهل و نادانی را سبب هلاکت و علم و حکمت و معرفت به پروردگار را موجب رسیدن به اعلی علیین مراتب انسانی دانسته است: «اعلی علیین مراتب انسانی، علم و حکمت است که: '''لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ''' ﴿التين: 4﴾، از آن عبارت است و اسفل سافلین آدمی جهل و حماقت است که: '''ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ''' ﴿التين: 5﴾، به آن اشارت است؛ پس از فحوای این کلام کریم مقرر شد که از حضیض حقارت مهالک به اوج مراتب ملائک جز به اوصاف انسانی و معرفت یزدانی نتوان رسید: | سمرقندی جهل و نادانی را سبب هلاکت و علم و حکمت و معرفت به پروردگار را موجب رسیدن به اعلی علیین مراتب انسانی دانسته است: «اعلی علیین مراتب انسانی، علم و حکمت است که:'''لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ''' ﴿التين: 4﴾، از آن عبارت است و اسفل سافلین آدمی جهل و حماقت است که:'''ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ''' ﴿التين: 5﴾، به آن اشارت است؛ پس از فحوای این کلام کریم مقرر شد که از حضیض حقارت مهالک به اوج مراتب ملائک جز به اوصاف انسانی و معرفت یزدانی نتوان رسید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||