کتاب زهد: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR132289J1.jpg | عنوان = کتاب زهد | عنوان‌های دیگر = الزهد. فارسی | پدیدآورندگان | پدیدآوران = حسن بصری (نويسنده) محمد، محمد عبد الرحیم (محقق) انصاری، قاسم ( مترجم) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = 1396 9041ز5ح 289/2 BP | موضو...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[حسن بصری]] (نويسنده) | [[حسن بصری]] (نويسنده) | ||
[[محمد، محمد عبد الرحیم ]] (محقق) | [[محمد، محمد عبد الرحیم ]] (محقق) | ||
[[انصاری، قاسم]] ( مترجم) | [[انصاری، قاسم]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''کتاب زهد'''، کتابی است در شرح زندگی و احوال حسن بصری (21-110ق) و سخنان او که با ترجمه قاسم انصاری و تحقیق محمد عبدالرحیم | {{کاربردهای دیگر|زهد (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''کتاب زهد'''، کتابی است در شرح زندگی و احوال [[بصری، حسن|حسن بصری]] (21-110ق) و سخنان او که با ترجمه [[انصاری، قاسم|قاسم انصاری]] و تحقیق [[محمد، محمد عبد الرحیم|محمد عبدالرحیم محمد]]، منتشر شده است. | |||
حسن بصری یکی از تابعین شمرده می‌شود و یکی از آنان که در دوران مهم گسترش دعوت اسلامی، سهیم بودند. آنچه درخور یادآوری است این است که حسن بصری بسیاری از یاران نبی اکرم(ص) را دیده و از آنان حدیث شنیده و بهره‌مند شده است <ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص9</ref>. | [[بصری، حسن|حسن بصری]] یکی از تابعین شمرده می‌شود و یکی از آنان که در دوران مهم گسترش دعوت اسلامی، سهیم بودند. آنچه درخور یادآوری است این است که [[بصری، حسن|حسن بصری]] بسیاری از یاران نبی اکرم(ص) را دیده و از آنان حدیث شنیده و بهره‌مند شده است <ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص9</ref>. | ||
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مترجم، آغاز شده است. در مقدمه مصحح، به موضوع کتاب اشاره گردیده<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref> و در مقدمه مترجم، به شرح حال حسن | کتاب با دو مقدمه از مصحح و مترجم، آغاز شده است. در مقدمه مصحح، به موضوع کتاب اشاره گردیده<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref> و در مقدمه مترجم، به شرح حال [[بصری، حسن|حسن بصری]]، پرداخته شده است<ref>ر.ک: پیشگفتار مترجم، ص11-17</ref>. | ||
مطالب کتاب، در دو فصل، ارائه شده است: در فصل نخست، به بحث پیرامون بخش تاریخی از عصر حسن بصری پرداخته شده<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21</ref> و در فصل دوم، به گردآوری و صورت دادن و منظم کردن روایات مربوط به موضوع «زهد» حسن بصری که در کتب متعدد و مختلف، مکتوب است، پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>. | مطالب کتاب، در دو فصل، ارائه شده است: در فصل نخست، به بحث پیرامون بخش تاریخی از عصر حسن بصری پرداخته شده<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21</ref> و در فصل دوم، به گردآوری و صورت دادن و منظم کردن روایات مربوط به موضوع «زهد» [[بصری، حسن|حسن بصری]] که در کتب متعدد و مختلف، مکتوب است، پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>. | ||
در بخشی از این اثر این‌گونه آمده است: حسن بصری در دو عصر دوگانه و جدا از هم زیست؛ عصر خلفای راشدین که زندگی او بر اساس قرآن کریم و سنت شریف نبوی استوار بود و عصر بنی‌امیه که عصر فتوحات اسلامی بود و تأثیر زیادی در زندگی سیاسی و اجتماعی و فکری او گذاشت<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21</ref>. | در بخشی از این اثر این‌گونه آمده است: [[بصری، حسن|حسن بصری]] در دو عصر دوگانه و جدا از هم زیست؛ عصر خلفای راشدین که زندگی او بر اساس قرآن کریم و سنت شریف نبوی استوار بود و عصر بنی‌امیه که عصر فتوحات اسلامی بود و تأثیر زیادی در زندگی سیاسی و اجتماعی و فکری او گذاشت<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21</ref>. | ||
در بخشی دیگر از کتاب می‌خوانیم که ابوعبیده سعید بن رزین می‌گوید: | در بخشی دیگر از کتاب می‌خوانیم که [[ابوعبیده سعید بن رزین]] می‌گوید: شنیدیم [[بصری، حسن|حسن بصری]] یاران خود را موعظه می‌کرد و می‌گفت: دنیا سرای عمل است برای دنیادار نقض و خلاف دنیا و پارسایی در آن مایه سعادت است و دارنده دنیا را سود می‌رساند. هرکس با رغبت و محبت، طالب دنیا باشد، در آن بدبخت می‌شود و از بهره الهی محروم می‌ماند و دنیا او را به بلایی مبتلا می‌کند که صبر و طاقت عذاب خدا نداشته باشد. کارش ناچیز و کالایش اندک و فنای آن واجب می‌گردد. خدای بزرگ مرده‌ریگ دنیا را سرپرستی می‌کند و مردم دنیا از آن روی می‌گردانند و جایی می‌روند که ویران نشود و طول زمان، دگرگونش نکند و عمر در آن فنا نگردد و می‌میرند و لا غیر و اگر ماندن در آنجا به درازا کشد، بیرون می‌آیند و پرهیز می‌کنند<ref>ر.ک: همان، ص48</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۴: | ||
[[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]] | [[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:تصوف، سلوک (اخلاق، مقامات و احوال، مصطلحات)]] | [[رده:تصوف، سلوک (اخلاق، مقامات و احوال، مصطلحات)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1403]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۱
| کتاب زهد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسن بصری (نويسنده)
محمد، محمد عبد الرحیم (محقق) انصاری، قاسم (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | الزهد. فارسی |
| ناشر | جامى |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1396ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-176-139-3 |
| موضوع | زهد - آداب طریقت - تصوف |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1396 9041ز5ح 289/2 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کتاب زهد، کتابی است در شرح زندگی و احوال حسن بصری (21-110ق) و سخنان او که با ترجمه قاسم انصاری و تحقیق محمد عبدالرحیم محمد، منتشر شده است.
حسن بصری یکی از تابعین شمرده می‌شود و یکی از آنان که در دوران مهم گسترش دعوت اسلامی، سهیم بودند. آنچه درخور یادآوری است این است که حسن بصری بسیاری از یاران نبی اکرم(ص) را دیده و از آنان حدیث شنیده و بهره‌مند شده است [۱].
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مترجم، آغاز شده است. در مقدمه مصحح، به موضوع کتاب اشاره گردیده[۲] و در مقدمه مترجم، به شرح حال حسن بصری، پرداخته شده است[۳].
مطالب کتاب، در دو فصل، ارائه شده است: در فصل نخست، به بحث پیرامون بخش تاریخی از عصر حسن بصری پرداخته شده[۴] و در فصل دوم، به گردآوری و صورت دادن و منظم کردن روایات مربوط به موضوع «زهد» حسن بصری که در کتب متعدد و مختلف، مکتوب است، پرداخته شده است[۵].
در بخشی از این اثر این‌گونه آمده است: حسن بصری در دو عصر دوگانه و جدا از هم زیست؛ عصر خلفای راشدین که زندگی او بر اساس قرآن کریم و سنت شریف نبوی استوار بود و عصر بنی‌امیه که عصر فتوحات اسلامی بود و تأثیر زیادی در زندگی سیاسی و اجتماعی و فکری او گذاشت[۶].
در بخشی دیگر از کتاب می‌خوانیم که ابوعبیده سعید بن رزین می‌گوید: شنیدیم حسن بصری یاران خود را موعظه می‌کرد و می‌گفت: دنیا سرای عمل است برای دنیادار نقض و خلاف دنیا و پارسایی در آن مایه سعادت است و دارنده دنیا را سود می‌رساند. هرکس با رغبت و محبت، طالب دنیا باشد، در آن بدبخت می‌شود و از بهره الهی محروم می‌ماند و دنیا او را به بلایی مبتلا می‌کند که صبر و طاقت عذاب خدا نداشته باشد. کارش ناچیز و کالایش اندک و فنای آن واجب می‌گردد. خدای بزرگ مرده‌ریگ دنیا را سرپرستی می‌کند و مردم دنیا از آن روی می‌گردانند و جایی می‌روند که ویران نشود و طول زمان، دگرگونش نکند و عمر در آن فنا نگردد و می‌میرند و لا غیر و اگر ماندن در آنجا به درازا کشد، بیرون می‌آیند و پرهیز می‌کنند[۷].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.