الفروق اللغویة: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'الفروق (ابهام زدایی)' به 'الفروق (ابهام‌زدایی)') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|الفروق ( | {{کاربردهای دیگر|الفروق (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''الفروق اللغویة''' یا الفروق فی اللغة اثر [[عسکری، حسن بن عبدالله|ابوهلال عسکری]] که در آن به فرق میان کلمات مترادف پرداخته است. | '''الفروق اللغویة''' یا الفروق فی اللغة اثر [[عسکری، حسن بن عبدالله|ابوهلال عسکری]] که در آن به فرق میان کلمات مترادف پرداخته است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۲
| الفروق اللغویة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عسکری، حسن بن عبدالله (نويسنده) سلیم، محمد ابراهیم (محقق) |
| سال نشر | 1998م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 977-5829-05-4 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ع5ف4 6190 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الفروق اللغویة یا الفروق فی اللغة اثر ابوهلال عسکری که در آن به فرق میان کلمات مترادف پرداخته است.
پیشینیان بسیاری از واژگان قرآن را با واژگان دیگری معنا و تفسیر می‌کردند که این می‌تواند بر وجود ترادف در نظر آنان دلالت کند. اما از حدود قرن سوم در میان برخی از علمای لغت، تلقی دیگری پدید آمد، مبنی بر اینکه هر واژه‌ای برای معنایی خاص وضع شده است و از این‌رو هیچ دو واژه‌ای مترادف نیستند. ابوهلال نیز قایل به این نظر بوده و «الفروق اللغویه» را نگاشته است که در آن به فرق بین کلمات مترادف پرداخته است.[۱] ابوهلال در این کتاب معتقد است نمی‌توان واژگان مترادف در ادبیات عرب و قرآن را به جای هم به کار برد.[۲]
این کتاب حاوی 30 باب است و در آن باور ابوهلال بر این است که اختلاف عبارات و اسماء موجب اختلاف معانی می‌گردد. ابوهلال، به اثبات این نظر پرداخته است؛ او شواهدی را مبنی بر اینکه اختلاف عبارات در هر زبانی موجب اختلاف معانی می‌گردد، ذکر نموده است؛ سپس متعرض هشت موردی که فرق میان معانی مختلف، به وسلیه آن‌ها مشخص می‌گردد، شده است.[۳]
شیوه ابوهلال بر بیان مطالب بر طریقه میانه و بدون اطاله و تقصیر است. او در بیان کلمات و لغات، به مواردی غریبی که استعمال آن در میان مردم، متداول نیست، نپرداخته است.[۴]
حوزه مباحث ابوهلال در بررسی لغات مترادف در این کتاب سه حوزه، لغات قرآن کریم، الفاظ جاری در میان محاورات مردم و الفاظ متداول میان فقها و متکلمین است.[۵]
فهرست محتوا در پایان کتاب درج شده است.