نور الهدایة: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''نور الهداية '''، از مهم‌ترین تألیفات شیخ نجیب‌الدین رضای تبریزی (1108-1047ق)، شاعر و از مشایخ صوفیه ذهبیه، درباره اصول دین و اصطلاحات و معارف صوفیه است. | '''نور الهداية'''، از مهم‌ترین تألیفات شیخ [[نجیب‌الدین رضای تبریزی]] (1108-1047ق)، شاعر و از مشایخ صوفیه ذهبیه، درباره اصول دین و اصطلاحات و معارف صوفیه است. | ||
محقق کتاب در مقدمه، اسبابی را برای نوشتن کتاب ذکر کرده که از آن جمله است: ماندن یادگاری از او؛ شادی و قوت دل به ذکر قصه گذشتگان؛ حدیث نبوی که ذکر صالحین سبب نزول رحمت است؛ بعد از قرآن و حدیث بهترین سخن‌ها سخن علما و عرفاست<ref>ر.ک: مقدمه، ص3</ref> | محقق کتاب در مقدمه، اسبابی را برای نوشتن کتاب ذکر کرده که از آن جمله است: ماندن یادگاری از او؛ شادی و قوت دل به ذکر قصه گذشتگان؛ حدیث نبوی که ذکر صالحین سبب نزول رحمت است؛ بعد از قرآن و حدیث بهترین سخن‌ها سخن علما و عرفاست<ref>ر.ک: مقدمه، ص3</ref> | ||
کتاب، مشتمل بر مقدمه (در سبب تألیف کتاب) و هفت اصل و خاتمه است. مباحث اصول کتاب به‌ترتیب عبارت است از: | کتاب، مشتمل بر مقدمه (در سبب تألیف کتاب) و هفت اصل و خاتمه است. مباحث اصول کتاب به‌ترتیب عبارت است از: | ||
اصل اول: در بیان چگونگی آفرینش و سبب تکلیف بر انسان و معرفت اکمل موجودات و فضیلت زهد. | اصل اول: در بیان چگونگی آفرینش و سبب تکلیف بر انسان و معرفت اکمل موجودات و فضیلت زهد. | ||
اصل دوم: در بیان طبقات علم و علما و معرفت و عرفا و رد مشابه مبطل ایشان. | اصل دوم: در بیان طبقات علم و علما و معرفت و عرفا و رد مشابه مبطل ایشان. | ||
اصل سوم: در بیان عجز عارف حقیقی در معرفت ذات الله و منتهای یقین عارف. | اصل سوم: در بیان عجز عارف حقیقی در معرفت ذات الله و منتهای یقین عارف. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۷
| نور الهدایة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | م‍ی‍رزا رضای تبریزی (نويسنده) |
| ناشر | علمی (چاپخانه) |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1325ش - 1365ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | تصوف - تاریخ |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نور الهداية، از مهم‌ترین تألیفات شیخ نجیب‌الدین رضای تبریزی (1108-1047ق)، شاعر و از مشایخ صوفیه ذهبیه، درباره اصول دین و اصطلاحات و معارف صوفیه است.
محقق کتاب در مقدمه، اسبابی را برای نوشتن کتاب ذکر کرده که از آن جمله است: ماندن یادگاری از او؛ شادی و قوت دل به ذکر قصه گذشتگان؛ حدیث نبوی که ذکر صالحین سبب نزول رحمت است؛ بعد از قرآن و حدیث بهترین سخن‌ها سخن علما و عرفاست[۱]
کتاب، مشتمل بر مقدمه (در سبب تألیف کتاب) و هفت اصل و خاتمه است. مباحث اصول کتاب به‌ترتیب عبارت است از:
اصل اول: در بیان چگونگی آفرینش و سبب تکلیف بر انسان و معرفت اکمل موجودات و فضیلت زهد.
اصل دوم: در بیان طبقات علم و علما و معرفت و عرفا و رد مشابه مبطل ایشان.
اصل سوم: در بیان عجز عارف حقیقی در معرفت ذات الله و منتهای یقین عارف.
اصل چهارم: در بیان اصول دین به طریق تحقیق که بر پنج فصل توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد جسمانی و روحانی است.
اصل پنجم: در ذکر صراط مستقیم و چگونگی خلع بدن و نزول و عروج روح انسانی و بیان حقیقت معراج رسول‌الله(ص) و بیان وحدت وجود و...
اصل ششم: در بیان فرق میان مذاهب باطله و حقه و وجه تسمیه اهل صفه به صوفی و حقیقت آن و صفت ارشاد و اسناد ایشان به ائمه معصومین(ع).
اصل هفتم: در ذکر امور علمی و عملی و ذوقی و شهودی که باعث استکمال سالک است و آن مشتمل است بر بیست‌وهشت فصل به عدد حروف هجا. اصطلاحات اهل شریعت و حکما و عرفا و طبقات اهل سلوک، صفت مجذوبان سالک و سرور ایشان، تجلیات اربعه، بیان آن چیزی که لازمه قرب و وصول انسان است، بیان صفت مؤمنان بالله، فضیلت ذکر جلی و خفی، خلوت و آداب آن، احتیاج به تربیت پیر کامل، حالات صوفیان، فرق میان معجزات انبیا و کرامات اولیا، توکل و نشان صاحبان مقام صبر و رضا، شناختن روح و نفس و اصل فطرت ایشان، از جمله عناوین فصول کتاب است.
خاتمه کتاب نیز در بیان فطرت انسان و ذکر ارشاد مؤلف و عدد سلسله مشایخ و انتساب ایشان به ائمه(ع) است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.