عرايس الجواهر و نفايس الأطايب: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR10810J1.jpg|بندانگشتی|عرایس الجواهر و نفایس الأطایب]]

|-

! نام کتاب!! data-type='bookName'|عرایس الجواهر و نفایس الأطایب

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|عرایس الجواهر و نفایس الأطایب (جواهرشناسی، کاشی گری و عطرها)

|-

|data-type='authors'|[[کاشانی، عبدالله بن علی]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|فارسی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏QE‎‏ ‎‏392‎‏ ‎‏/‎‏ک‎‏2‎‏ع‎‏4‎‏

|موضوع  

|data-type='subject'|سنگهای قیمتی - متون قدیمی تا قرن 14

|ناشر  

|data-type='publisher'|المعی

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|تهران - ایران

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1386 هـ.ش  

 

 

 

== ساختار: ==

 

 

در ابتدا ديباچه‌اى از ايرج افشار و سپس مقدمه‌اى در احوال مؤلف و كتاب او ذكر شده است. در ادامه خطبه كتاب و آن‌گاه مطالب كتاب در دو بخش ارائه شده است: قسمت اول در معرفت جواهر حجرى معدنى، شامل سه مقاله، كه مقاله اول در پنج باب، مقاله دوم در 37 باب و مقاله سوم، شامل يك مقدمه و 8 باب است. قسمت دوم در معرفت عطرها و اطايب، شامل دو مقاله، مقاله اول در سه باب، باب اول در چهار فصل و باب دوم نيز چهار فصل مى‌باشد. مقاله دوم شامل 15 باب مى‌باشد. خاتمه‌اى نيز بر كتاب ذكر شده كه درباره صنعت كاشى‌گرى است.

 

 

پس از ارائه شرح حال مؤلف و تبحر او، قسمت اول كتاب آشكارا صورت منقول و منحول كتاب تنسوخ‌نامه خواجه نصيرالدين طوسى است. ايرج افشار مصحح كتاب، براى نشان دادن مطالب و كيفيت سرقت ادبى مولف، قسمت‌هايى از دو كتاب را به انضمام جدول فهارس آن دو در ضمائم كتاب آورده و نحوه اقتباس مولف را نشان داده است. مؤلف در اين روش ناپسند چندان دليرى و بى‌پروايى داشته است كه حتى از خواجه نصيرالدين طوسى نامى نبرده است.

عباس اقبال آشتيانى در اين زمينه مقاله‌اى نوشت و در آن به اثبات رسانيد كه (عرايس الجواهر) اثرى اصيل نبوده و كتاب از منبع ديگرى نقل و تحرير شده است.چندى پس از انتشار اين اثر، ايرج افشار تحقيقى دقيق نمود كه در مجله يغما درج گرديد. در اين نوشتار وى ناگزير به تغيير رأى شد و نوشت: در آن موقع به مخيّله‌ام خطور نمى‌كرد كه كتاب تنسوخ‌نامه ايلخانى با بعضى تغييرات جزيى از كتاب ديگر نقل شده باشد و روزى خواهد رسيد كه تصنيفى از سال 592ق به دست خواهد آمد و معلوم خواهد شد كه تنسوخ‌نامه كتاب اصيلى نيست. به قرائنى دست يافتم كه دلالت دارد بر اين‌كه مبناى كار كاشانى به عكس آنچه در مقدمه عرايس نوشته‌ام تنسوخ‌نامه نيست و او مستقيماً (جواهرنامه) اثر نظامى را مورد استفاده قرار داده بود؛ زيرا مطالبى در عرايس به نقل از جواهرنامه نظامى آمده است كه در تنسوخ‌نامه نيست.

قسمت اول كتاب در مقاله اول پيرامون جواهرى است كه از جمله حجريات هستند و از معادن و انواع آن، خاصيت و منفعت و مضرت، و شبه آن به طريق صناعت، قيمت و جلا دادن و آن‌چه مناسب آن باشد بحث مى‌كند. از جمله سنگهايى كه در اين باب از آنها سخن به ميان آمده، ياقوت، زمزد، فيروزه، بيجاده، الماس و مرواريد است.

مقاله سوم در شرح فلزات هفتگانه و خاصيت و منفعت و تعريف هر يك، در هفت باب است كه شامل مقدمه و خاتمه نيز مى‌باشد. در مقدمه از اصول فلزات هفتگانه و طريق ساخت آنان سخن مى‌گويد. اين فلزات شامل زر، نقره، نحاس، رصاص، اسرب، حديد و خارصينى مى‌باشد.

== وضعيت كتاب: ==

 

 

فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است. در پايان كتاب نيز شش فهرست به همراه غلطنامه اى ذكر گرديده است: فهارس اجسام و حيوانات و نباتات‌و مفردات، تاريخى، جغرافيايى،اصطلاحات و لغات نادر، رنگها و پيشه‌ها. در بخش ضمائم نيز 30 عكس از تصاوير محرابها و كتيبه‌هاى مساجد و اماكن ايران و مطالب ديگرى آمده است. اختلاف نسخ نيز در پاورقى كتاب آمده است.

 

 

 

1- مقدمه و متن كتاب.

2- زبدة التواريخ جمال الدين عبدلله كاشانى و دستنويس تفليس، دالوند، حميد رضا، مجله آيينه ميراث، شماره21