۱۱۸٬۶۸۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'التذكرة (ابهام زدایی)' به 'التذكرة (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'التذكرة (ابهام زدایی)' به 'التذكرة (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|التذكرة (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|التذكرة ( | |||
'''التذكرة بأصول الفقه'''؛ اثر [[شيخ مفيد]] مى‌باشد.[[شيخ مفيد]] آراء و انديشه‌هاى اصولى [[شيخ مفيد]] را مى‌توان در اثر حاضر جستجو كرد كه به وسيله شاگردش [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح كراجكى]] خلاصه شده و این کتاب جامع‌ترين كتاب درباره مسائل اصولى است كه در آن روزگار مطرح بوده است. شايان ذكر است كه برای بررسى انديشه‌هاى اصولى شيخ مى‌توان از كتاب الذريعه [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] و عد الاصول [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بهره جست، زيرا اين دو پرورش يافته مكتب اصولى [[شيخ مفيد]] است كه احكام فقهى آنان براساس ديدگاه اصولى استادشان [[شيخ مفيد]] استنباط و استخراج شده است. البته اين امر منافاتى با نوآورى‌هاى فقهى و اصولى آن دو بزرگوار ندارد. | '''التذكرة بأصول الفقه'''؛ اثر [[شيخ مفيد]] مى‌باشد.[[شيخ مفيد]] آراء و انديشه‌هاى اصولى [[شيخ مفيد]] را مى‌توان در اثر حاضر جستجو كرد كه به وسيله شاگردش [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح كراجكى]] خلاصه شده و این کتاب جامع‌ترين كتاب درباره مسائل اصولى است كه در آن روزگار مطرح بوده است. شايان ذكر است كه برای بررسى انديشه‌هاى اصولى شيخ مى‌توان از كتاب الذريعه [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] و عد الاصول [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بهره جست، زيرا اين دو پرورش يافته مكتب اصولى [[شيخ مفيد]] است كه احكام فقهى آنان براساس ديدگاه اصولى استادشان [[شيخ مفيد]] استنباط و استخراج شده است. البته اين امر منافاتى با نوآورى‌هاى فقهى و اصولى آن دو بزرگوار ندارد. | ||
| خط ۵۳: | خط ۴۹: | ||
# قياس باطل است: چون راهبردى به سوى علم ندارد و فاقد هر گونه اماريت و دلالتى است كه مقتضى حجيّت است. | # قياس باطل است: چون راهبردى به سوى علم ندارد و فاقد هر گونه اماريت و دلالتى است كه مقتضى حجيّت است. | ||
# تأخير در بيان مجمل در صورتى كه برای مكلفين لطفى باشد، جايز است: يعنى شارع مى‌تواند، ميان خطاب مجمل و بيان آن فاصله بيندازد و بعد از گذشت زمان آن را برای مكلفين بيان كند؛ امّا در بيان عموم، شارع هنگام خطاب عام مى‌بايست بيان آن را نيز به مكلّف ابلاغ نمايد. خدا موسى را فرمان داد تا گاوى را ذبح كنند و مراد خدا اين بود كه متعلق ذبح بر وصفى ويژه باشد، بيان هم برای آن واقع شد، بلكه بيان به تأخير افتاد و هنگام سؤال بر مقتضاى مصلحت آشكار شد. | # تأخير در بيان مجمل در صورتى كه برای مكلفين لطفى باشد، جايز است: يعنى شارع مى‌تواند، ميان خطاب مجمل و بيان آن فاصله بيندازد و بعد از گذشت زمان آن را برای مكلفين بيان كند؛ امّا در بيان عموم، شارع هنگام خطاب عام مى‌بايست بيان آن را نيز به مكلّف ابلاغ نمايد. خدا موسى را فرمان داد تا گاوى را ذبح كنند و مراد خدا اين بود كه متعلق ذبح بر وصفى ويژه باشد، بيان هم برای آن واقع شد، بلكه بيان به تأخير افتاد و هنگام سؤال بر مقتضاى مصلحت آشكار شد. | ||
# در نسخ كتاب و سنّت معتقد است: كه از نظر دقت عقلى مانعى از نسخ كتاب به كتاب، سنّت به سنّت، كتاب به سنّت، و سنّت به كتاب وجود ندراد، لكن حدود حكم عقل تا جايى است كه دليلى از شارع مقدّس برخلاف آن نباشد، در صورتى كه آيه '''«ما ننسخ من آى او ننسها نأت بخير منها أو مثلها»''' دلالت مى‌كند كه ناسخ آيات قرآن فقط خداوند است، لذا سنّت قطعى نمى‌تواند ناسخ آنها باشد. | # در نسخ كتاب و سنّت معتقد است: كه از نظر دقت عقلى مانعى از نسخ كتاب به كتاب، سنّت به سنّت، كتاب به سنّت، و سنّت به كتاب وجود ندراد، لكن حدود حكم عقل تا جايى است كه دليلى از شارع مقدّس برخلاف آن نباشد، در صورتى كه آيه'''«ما ننسخ من آى او ننسها نأت بخير منها أو مثلها»''' دلالت مى‌كند كه ناسخ آيات قرآن فقط خداوند است، لذا سنّت قطعى نمى‌تواند ناسخ آنها باشد. | ||
# شيخ ضمن بيان نظريه‌اى درباره وجوب استصحاب حال، اركان استصحاب كه عبارت از يقين سابق و شك لاحق است را بيان مى‌كند: و اظهار مى‌دارد كه يقين سابق، شك لاحق را زايل كرده و حكم حال اوّلى را ثابت مى‌كند. | # شيخ ضمن بيان نظريه‌اى درباره وجوب استصحاب حال، اركان استصحاب كه عبارت از يقين سابق و شك لاحق است را بيان مى‌كند: و اظهار مى‌دارد كه يقين سابق، شك لاحق را زايل كرده و حكم حال اوّلى را ثابت مى‌كند. | ||