الباب الحادي عشر: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR01088J1.jpg|بندانگشتی|الباب الحادي عشر]]

|+ |

! نام کتاب!! data-type='bookName'|الباب الحادي عشر

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|الباب الحادی عشر. شرح

|-

|data-type='authors'|[[علامه حلی، حسن بن یوسف]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏210‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏8‎‏ ‎‏ب‎‏2027‎‏ ‎‏1370‎‏ب

|موضوع  

|data-type='subject'|علامه حلی، حسن بن یوسف، 648 - 726ق. الباب الحادی عشر - نقد و تفسیر

|ناشر  

|data-type='publisher'|آستان قدس رضوی، موسسه چاپ و انتشارات

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|مشهد مقدس - ایران

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1370 هـ.ش  

'''الباب الحادى عشر مع شرحيه النافع يوم الحشر و مفتاح الباب'''، متن كتاب معروف «باب حادى عشر»، تأليف [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، به همراه دو شرح مهم «النافع يوم الحشر»، نوشته فاضل مقداد و «مفتاح الباب»، تأليف ابوالفتح بن مخدوم حسينى است.

== ساختار ==

 

 

كتاب با ليستى از كتب انتشارات مؤسسه مطالعات اسلامى دانشگاه مك‌گيل شعبه تهران و مقدمه ارزشمندى به قلم [[محقق، مهدی|مهدى محقق]] آغاز شده است. پس از آن تصحيح اغلاط كتاب با عنوان صوابنامه، متن باب حادى عشر و دو شرح مذكور آمده است.

[[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] در اين اثر، از اصول دين آنچه را به اجماع علما بر هر مسلمانى واجب است، چنين برمى‌شمارد: شناخت خدا و صفات ثبوتيه و سلبيه او و آنچه بر او صحيح و از او ممتنع است، و شناخت نبوت و امامت و معاد. وى اين باب را در هفت فصل قرار داده است: 1- در اثبات واجب الوجود؛ 2- در صفات ثبوتيه او كه عبارت است از قدرت و اختيار، علم، حيات، اراده و كراهت، ادراك، قديم و ازلى وباقى وابدى بودن او، تكلم، صدق؛ 3- در صفات سلبيه او كه عبارت است از مركب نبودن، جسم و عرض و جوهر نبودن، لذت و الم نداشتن، متحد به چيزى نشدن، محل حوادث نبودن، رؤيت بصرى نداشتن، شريك نداشتن، از معانى و احوال به دور بودن؛ 4- در عدل كه اختيار بشر و استحاله قبح بر خداوند و لطف او را به اثبات مى‌رساند؛ 5- در نبوت كه پس از تعريف واژه «نبى» به اثبات نبوّت پيامبر اسلام(ص) و وجوب عصمت او و اينكه او فاضل‌ترين مردمان بوده و از دنائت پدران و ناپاكى مادران و رذائل خُلقى و عيوب خَلقى بركنار است، مى‌پردازد؛ 6- در امامت (رياست عامه در امور دنيا و دين براى يك شخص به عنوان نيابت از پيغمبر) كه آن را عقلاً واجب مى‌داند و بيان مى‌كند كه امام بايد معصوم و منصوصٌ‌عليه و فاضل‌ترين مردمان باشد. سپس از راه‌هاى عقلى و نقلى به ذكر امامت بلافصل [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]]  پس از پيغمبر(ص) مى‌پردازد؛ 7- در معاد كه آن را از طريق عقلى ثابت مى‌كند و سپس آياتى را كه بر آن دلالت دارد شرح مى‌دهد؛ در اين فصل مسئله ثواب و عقاب و توبه و امر به معروف و نهى ازمنكر بيان شده است.

كاربر محترم مى‌تواند، ساير مطالب تكميلى را در كتاب‌شناسى «الباب الحادى عشر» مشاهده نمايد.