نور الهدایة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR107518J1.jpg | عنوان = نور الهدایة | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = م‍ی‍رزا رض‍ای‌ ت‍ب‍ری‍زی‌، (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع =تصوف - تاریخ |ناشر | ناشر = علمی (چاپخانه) | مکان ن...» ایجاد کرد)
    (بدون تفاوت)

    نسخهٔ ‏۲۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۹

    نور الهدایة
    نور الهدایة
    پدیدآورانم‍ی‍رزا رض‍ای‌ ت‍ب‍ری‍زی‌، (نويسنده)
    ناشرعلمی (چاپخانه)
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1325ش - 1365ق
    چاپ1
    موضوعتصوف - تاریخ
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    نور الهداية ، از مهم‌ترین تألیفات شیخ نجیب‌الدین رضای تبریزی (1108-1047ق)، شاعر و از مشایخ صوفیه ذهبیه، درباره اصول دین و اصطلاحات و معارف صوفیه است.

    محقق کتاب در مقدمه، اسبابی را برای نوشتن کتاب ذکر کرده که از آن جمله است: ماندن یادگاری از او؛ شادی و قوت دل به ذکر قصه گذشتگان؛ حدیث نبوی که ذکر صالحین سبب نزول رحمت است؛ بعد از قرآن و حدیث بهترین سخن‌ها سخن علما و عرفاست[۱]

    کتاب، مشتمل بر مقدمه (در سبب تألیف کتاب) و هفت اصل و خاتمه است. مباحث اصول کتاب به‌ترتیب عبارت است از: اصل اول: در بیان چگونگی آفرینش و سبب تکلیف بر انسان و معرفت اکمل موجودات و فضیلت زهد.

    اصل دوم: در بیان طبقات علم و علما و معرفت و عرفا و رد مشابه مبطل ایشان. اصل سوم: در بیان عجز عارف حقیقی در معرفت ذات الله و منتهای یقین عارف.

    اصل چهارم: در بیان اصول دین به ‌طریق تحقیق که بر پنج فصل توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد جسمانی و روحانی است.

    اصل پنجم: در ذکر صراط مستقیم و چگونگی خلع بدن و نزول و عروج روح انسانی و بیان حقیقت معراج رسول‌الله(ص) و بیان وحدت وجود و...

    اصل ششم: در بیان فرق میان مذاهب باطله و حقه و وجه تسمیه اهل صفه به صوفی و حقیقت آن و صفت ارشاد و اسناد ایشان به ائمه معصومین(ع).

    اصل هفتم: در ذکر امور علمی و عملی و ذوقی و شهودی که باعث استکمال سالک است و آن مشتمل است بر بیست‌وهشت فصل به عدد حروف هجا. اصطلاحات اهل شریعت و حکما و عرفا و طبقات اهل سلوک، صفت مجذوبان سالک و سرور ایشان، تجلیات اربعه، بیان آن چیزی که لازمه قرب و وصول انسان است، بیان صفت مؤمنان بالله، فضیلت ذکر جلی و خفی، خلوت و آداب آن، احتیاج به تربیت پیر کامل، حالات صوفیان، فرق میان معجزات انبیا و کرامات اولیا، توکل و نشان صاحبان مقام صبر و رضا، شناختن روح و نفس و اصل فطرت ایشان، از جمله عناوین فصول کتاب است.

    خاتمه کتاب نیز در بیان فطرت انسان و ذکر ارشاد مؤلف و عدد سلسله مشایخ و انتساب ایشان به ائمه(ع) است[۲].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص3
    2. ر.ک: همان، ص11-13

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.



    وابسته‌ها