۱۰۶٬۱۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==نام و نشان== | ==نام و نشان== | ||
* حادِره، لقب قُطْبَة بن اَوس است. از تاریخ تولد و مرگ و زندگى او اطلاع چندانى در دست نیست. بنا به نقل [[سزگین]]، حادره تا اوایل قرن اول هجرى می‌زیسته است. وى به قبیله غطفان، از قبایل کوفى، منتسب است. در برخى منابع، نام او قطبة بن مِحْصَن ذکر شده است. به او «حُوَیدَرَه» (تصغیر حادره) نیز گفته‌اند. | * حادِره، لقب قُطْبَة بن اَوس است. از تاریخ تولد و مرگ و زندگى او اطلاع چندانى در دست نیست. بنا به نقل [[سزگین، فؤاد|سزگین]]، حادره تا اوایل قرن اول هجرى می‌زیسته است. وى به قبیله غطفان، از قبایل کوفى، منتسب است. در برخى منابع، نام او قطبة بن مِحْصَن ذکر شده است. به او «حُوَیدَرَه» (تصغیر حادره) نیز گفته‌اند. | ||
==منزلت ادبی== | ==منزلت ادبی== | ||
* اهمیت حادره در اشعار باقی‌مانده از او، به روایت ابوسعید سُکرى (متوفى 275) و ابوعبداللّه محمد بن عباس یزیدى (متوفى 310)، است که تا قبل از اواخر قرن سوم جمع‌آورى شده است. [[ابن سلام جمحى]]، با ذکر چهار بیت از اشعار حادره، او را در طبقه نهم شاعران بزرگ جاهلى آورده است. [[ابوالفرج اصفهانى]]، چند بیتى از هجویات حادره و همچنین ابیاتى را که به‌مناسبت جنگ بنی‌عامر و یوم الکفافه (از جنگ‌هاى دوران جاهلى) سروده، آورده است. | * اهمیت حادره در اشعار باقی‌مانده از او، به روایت ابوسعید سُکرى (متوفى 275) و ابوعبداللّه محمد بن عباس یزیدى (متوفى 310)، است که تا قبل از اواخر قرن سوم جمع‌آورى شده است. [[جمحی، محمد بن سلام|ابن سلام جمحى]]، با ذکر چهار بیت از اشعار حادره، او را در طبقه نهم شاعران بزرگ جاهلى آورده است. [[ابوالفرج اصفهانى]]، چند بیتى از هجویات حادره و همچنین ابیاتى را که به‌مناسبت جنگ بنی‌عامر و یوم الکفافه (از جنگ‌هاى دوران جاهلى) سروده، آورده است. | ||
* سروده‌هاى حادره از چنان اهمیتى برخوردار بود که [[حسّان بن ثابت]] (متوفى 54) آن را در جمع می‌خواند و [[مُفَضَّل ضَبّى]] (متوفى 168) قصیده‌اى از او را در | * سروده‌هاى حادره از چنان اهمیتى برخوردار بود که [[حسان بن ثابت|حسّان بن ثابت]] (متوفى 54) آن را در جمع می‌خواند و [[مفضل ضبی، مفضل بن محمد|مُفَضَّل ضَبّى]] (متوفى 168) قصیده‌اى از او را در مُفَضَّلِیات خود آورده است. این قصیده با نسیب و تغزل شروع شده و همچون قصاید عرب جاهلى به بیان مفاخره و شرح جنگ‌هاى قبیله‌اى پرداخته و هم‌پیمانى آنها را متذکر شده است و شاعر، همانند اسلاف خود، شراب و ناقه و سفرهاى سخت بیابانى را به تصویر کشیده که در نوع خود بی‌نظیر است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||