شرح فارسی الأسفار الأربعة: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'یپ' به 'یپ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اسفار (ابهام زدایی)' به 'اسفار (ابهامزدایی)') |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| زبان = فارسی - عربی | | زبان = فارسی - عربی | ||
| کد کنگره = /ح5ش4 1083 BBR | | کد کنگره = /ح5ش4 1083 BBR | ||
| موضوع = حکمت متعاليه، فلسفه | | موضوع = حکمت متعاليه، فلسفه اسلامى - متون قدیمی تا قرن 14، صدر الدين شيرازي، محمد بن ابراهيم، الحکمه المتعاليه في الاسفار الاربعه - نقد و تفسير | ||
| ناشر = بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبليغات | | ناشر = بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبليغات اسلامى حوزه علميه قم) | ||
| مکان نشر = ايران - قم | | مکان نشر = ايران - قم | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| شابک = 978-964-09-0082-6 | | شابک = 978-964-09-0082-6 | ||
| تعداد جلد = 3 | | تعداد جلد = 3 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =14488 | ||
| کد پدیدآور = 698، 783، 876 | | کد پدیدآور = 698، 783، 876 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|اسفار (ابهامزدایی)}} | |||
'''شرح فارسی الأسفار الأربعة'''، تقریر دروس علامه حسن حسنزاده آملی در شرح کتاب «الأسفار الأربعة» صدرالدین محمد | '''شرح فارسی الأسفار الأربعة'''، تقریر دروس [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسن حسنزاده آملی]] در شرح کتاب «الأسفار الأربعة» [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالدین محمد شیرازی]]، به کوشش [[نائیجی، محمدحسین|محمدحسین نائیجی]] است. این تقریرات سه جلدی به زبان فارسی است و اصل کتاب اسفار به زبان عربی. مقرر در مقدمهاش درباره این کتاب چنین مینویسد: «این اثر که اینک پیش رو دارید، جلد اول از مجموعه شرح و تفسیر کتاب گرانسنگ اسفار، تا اواسط جلد سوم آن است که مؤسسه بوستان کتاب منتشر مینماید و با تأسف باید بگویم که به دلیل بیمارى استاد، درسهاى مزبور، ناتمام ماند»<ref>ر.ک: مقدمه مقرر، ص30</ref>. | ||
علامه حسنزاده در ابتدای مقدمه خودش بر کتاب پس از ثنای الهی مینویسد: «در خطبه کتاب، معطل نمیشویم و از مفردات آن، مثل اسم اللّه و رحمن و رحیم بحث نمیکنیم؛ زیرا در خود کتاب میآید. مقدمه کتاب را براى تصحیح کتاب و نیز براى نصایح جناب | [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسنزاده]] در ابتدای مقدمه خودش بر کتاب پس از ثنای الهی مینویسد: «در خطبه کتاب، معطل نمیشویم و از مفردات آن، مثل اسم اللّه و رحمن و رحیم بحث نمیکنیم؛ زیرا در خود کتاب میآید. مقدمه کتاب را براى تصحیح کتاب و نیز براى نصایح جناب [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند]] و اطلاع از اوضاع زمان او میخوانیم و اشارات آن را بیان مینماییم»<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص31</ref>. | ||
نویسنده، از همان مقدمه، شروع به شرح محتوای مطالب صدرای شیرازی | نویسنده، از همان مقدمه، شروع به شرح محتوای مطالب [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرای شیرازی]] میکند. شیوه او در شرح مطالب این است که بخش یا کلماتی از عبارت مصنف به زبان عربی را ذکر میکند و سپس به شرح آن مطلب به زبان فارسی میپردازد. شرحی که بر کتاب نوشته شده، از دقت و قلم روان برخوردار است. [[نائیجی، محمدحسین|محمدحسین نائیجی]]، در ابتدای مقدمهای که بر این کتاب نوشته، به تفاوت ظاهری روشهای افلاطون و [[ارسطو]] در ارائه فلسفه و رجوع واقعی هر دو به یک طریق، نبی بودن بسیاری از حکمای یونان قدیم، حکیم بودن [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] به دلیل نگارش کتاب فصوص و [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|بوعلی]] به دلیل عباراتش در اواخر عمر و [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] با استناد به عباراتش، میپردازد و نهایتا نتیجه میگیرد که: «از راه تصفیه و تزکیه و معرفت نفس میتوان به درجه حکمای حقیقی رسید»<ref>ر.ک: مقدمه مقرر، ص15-23</ref>. | ||
وی سپس از معرفت نفس و طریقه کشف و شهود بهعنوان راه رسیدن به حقایق صحبت | وی سپس از معرفت نفس و طریقه کشف و شهود بهعنوان راه رسیدن به حقایق صحبت میکند و به عبارات فراوانی از صدرا و دیگران استشهاد میکند و نتیجه میگیرد که: «صاحبان مکتب اشراق و مشاء و حکمت متعالیه بر این متفقند که رسیدن به امهات حقایق از راه فکر ممکن نیست، گرچه در ارائه مطالب و بیان برای مردم دیگر باید از راه و روش عقلی و قیاسات یقینی کمک گرفت»<ref>ر.ک: همان، ص23-27</ref>. | ||
او در اواخر مقدمهاش مینویسد: | او در اواخر مقدمهاش مینویسد: «[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]] از مشارب گوناگونى در این کتاب استفاده کرده و در صدد تلفیق آنها بوده است؛ از یک طرف حقایق کشفى را که حکما و عرفا از راه کشف به آنها رسیدهاند، در قالب حکمت میریزد و طریق اشراق و عرفان نظرى را در نظر دارد و نیز شرط میکند که هرکس میخواهد از این حکمت بهره ببرد و به وادیهاى ناشناخته آن برسد، باید از اهل کشف و شهود باشد و نیز از استشهاد به آیات و روایات معلوم میشود کسانى که میخواهند به مغز آن دست یابند، آشنایى کامل با قرآن و احادیث داشته باشند. | ||
قسم به جان خودم! که چنین ویژگیهایى در این زمان نادر است»<ref>ر.ک: همان، ص28</ref>. | قسم به جان خودم! که چنین ویژگیهایى در این زمان نادر است»<ref>ر.ک: همان، ص28</ref>. | ||
وی سپس علامه حسنزاده را از کسانی میداند که خداوند او را در این زمان به مردم هدیه کرده است و با عبارات فراوانی شخصیت او و تواناییاش در ارائه مباحث را میستاید<ref>ر.ک: همان، ص28-30</ref>. | وی سپس [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسنزاده]] را از کسانی میداند که خداوند او را در این زمان به مردم هدیه کرده است و با عبارات فراوانی شخصیت او و تواناییاش در ارائه مباحث را میستاید<ref>ر.ک: همان، ص28-30</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۶: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمههای کتاب. | |||
== وابستهها == | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[ | [[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة]] | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | |||
[[رده:فلسفه اسلامی]] | |||
[[رده:عصر تجديد حيات فلسفه اسلامی، قرن یازدهم]] | |||
[[رده:کتابهای فیلسوفان، آ–ی]] | |||
[[رده: | [[رده:صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، 979-1050ق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۸
| شرح فارسی الأسفار الأربعة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم (نويسنده)
حسن زاده آملی، حسن (شارح) نائیجی، محمدحسین (مصحح) |
| عنوانهای دیگر | شرح الحکمه المتعاليه في الاسفار الاربعه |
| ناشر | بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبليغات اسلامى حوزه علميه قم) |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1387، 1389، 1392ش |
| شابک | 978-964-09-0082-6 |
| موضوع | حکمت متعاليه، فلسفه اسلامى - متون قدیمی تا قرن 14، صدر الدين شيرازي، محمد بن ابراهيم، الحکمه المتعاليه في الاسفار الاربعه - نقد و تفسير |
| زبان | فارسی - عربی |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | /ح5ش4 1083 BBR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح فارسی الأسفار الأربعة، تقریر دروس علامه حسن حسنزاده آملی در شرح کتاب «الأسفار الأربعة» صدرالدین محمد شیرازی، به کوشش محمدحسین نائیجی است. این تقریرات سه جلدی به زبان فارسی است و اصل کتاب اسفار به زبان عربی. مقرر در مقدمهاش درباره این کتاب چنین مینویسد: «این اثر که اینک پیش رو دارید، جلد اول از مجموعه شرح و تفسیر کتاب گرانسنگ اسفار، تا اواسط جلد سوم آن است که مؤسسه بوستان کتاب منتشر مینماید و با تأسف باید بگویم که به دلیل بیمارى استاد، درسهاى مزبور، ناتمام ماند»[۱].
علامه حسنزاده در ابتدای مقدمه خودش بر کتاب پس از ثنای الهی مینویسد: «در خطبه کتاب، معطل نمیشویم و از مفردات آن، مثل اسم اللّه و رحمن و رحیم بحث نمیکنیم؛ زیرا در خود کتاب میآید. مقدمه کتاب را براى تصحیح کتاب و نیز براى نصایح جناب آخوند و اطلاع از اوضاع زمان او میخوانیم و اشارات آن را بیان مینماییم»[۲].
نویسنده، از همان مقدمه، شروع به شرح محتوای مطالب صدرای شیرازی میکند. شیوه او در شرح مطالب این است که بخش یا کلماتی از عبارت مصنف به زبان عربی را ذکر میکند و سپس به شرح آن مطلب به زبان فارسی میپردازد. شرحی که بر کتاب نوشته شده، از دقت و قلم روان برخوردار است. محمدحسین نائیجی، در ابتدای مقدمهای که بر این کتاب نوشته، به تفاوت ظاهری روشهای افلاطون و ارسطو در ارائه فلسفه و رجوع واقعی هر دو به یک طریق، نبی بودن بسیاری از حکمای یونان قدیم، حکیم بودن فارابی به دلیل نگارش کتاب فصوص و بوعلی به دلیل عباراتش در اواخر عمر و ملاصدرا با استناد به عباراتش، میپردازد و نهایتا نتیجه میگیرد که: «از راه تصفیه و تزکیه و معرفت نفس میتوان به درجه حکمای حقیقی رسید»[۳].
وی سپس از معرفت نفس و طریقه کشف و شهود بهعنوان راه رسیدن به حقایق صحبت میکند و به عبارات فراوانی از صدرا و دیگران استشهاد میکند و نتیجه میگیرد که: «صاحبان مکتب اشراق و مشاء و حکمت متعالیه بر این متفقند که رسیدن به امهات حقایق از راه فکر ممکن نیست، گرچه در ارائه مطالب و بیان برای مردم دیگر باید از راه و روش عقلی و قیاسات یقینی کمک گرفت»[۴].
او در اواخر مقدمهاش مینویسد: «صدرالمتألهین از مشارب گوناگونى در این کتاب استفاده کرده و در صدد تلفیق آنها بوده است؛ از یک طرف حقایق کشفى را که حکما و عرفا از راه کشف به آنها رسیدهاند، در قالب حکمت میریزد و طریق اشراق و عرفان نظرى را در نظر دارد و نیز شرط میکند که هرکس میخواهد از این حکمت بهره ببرد و به وادیهاى ناشناخته آن برسد، باید از اهل کشف و شهود باشد و نیز از استشهاد به آیات و روایات معلوم میشود کسانى که میخواهند به مغز آن دست یابند، آشنایى کامل با قرآن و احادیث داشته باشند. قسم به جان خودم! که چنین ویژگیهایى در این زمان نادر است»[۵].
وی سپس علامه حسنزاده را از کسانی میداند که خداوند او را در این زمان به مردم هدیه کرده است و با عبارات فراوانی شخصیت او و تواناییاش در ارائه مباحث را میستاید[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمههای کتاب.