۱۱۸٬۷۳۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'استناد نهجالبلاغه (ابهام زدایی)' به 'استناد نهجالبلاغه (ابهامزدایی)') |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| مکان نشر =تهران - ایران | | مکان نشر =تهران - ایران | ||
| سال نشر = 1393 ق | | سال نشر = 1393 ق | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03410AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03410AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =2 | | چاپ =2 | ||
خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|استناد نهجالبلاغه (ابهامزدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|استناد نهجالبلاغه ( | |||
'''ترجمه استناد نهجالبلاغه'''، برگردان عربى اثر گرانمايه [[عرشی، امتیاز علیخان|امتياز عليخان عرشى]]، محقق و کتابشناس نامدار هندى است که به وسيله [[عطاردی قوچانی، عزیزالله|عزيرالله عطاردى]] انجام شده است. نویسنده در این کتاب استنادات و مدارک نهجالبلاغه را مورد بررسى قرار داده است. این اثر در عين حجم اندکش، کتابى بسيار سودمند و باارزش است که به عنوان یک کتاب مرجع، مورد استفاده تأليفات پس از آن، قرار گرفته است. | '''ترجمه استناد نهجالبلاغه'''، برگردان عربى اثر گرانمايه [[عرشی، امتیاز علیخان|امتياز عليخان عرشى]]، محقق و کتابشناس نامدار هندى است که به وسيله [[عطاردی قوچانی، عزیزالله|عزيرالله عطاردى]] انجام شده است. نویسنده در این کتاب استنادات و مدارک نهجالبلاغه را مورد بررسى قرار داده است. این اثر در عين حجم اندکش، کتابى بسيار سودمند و باارزش است که به عنوان یک کتاب مرجع، مورد استفاده تأليفات پس از آن، قرار گرفته است. | ||
خط ۴۲: | خط ۳۷: | ||
پژوهشگران عرصه نهجالبلاغه کوششهاى عالمانه و ارجمندى را در پاسخ این پرسش به انجام رساندهاند، آنان مصادر نهجالبلاغه را پيش از [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و پس از آن استخراج کرده و نشان دادهاند. از جمله این آثار، کتاب حاضر است. نویسنده در این اثر نخست در چگونگى جمعآورى نهجالبلاغه و اثبات استناد کلمات نهجالبلاغه به [[امام على(ع)|حضرت امیر]] مباحثى را مطرح مىکند و از پارهاى شبهات، که نهجالبلاغه را به ديگران منسوب مىکند، پاسخ مىگوید. پس از آن مدارک نهجالبلاغه را از منابع شيعى و سنى که پيش از سيدرضى نگارش شده، معرفى مىکند. | پژوهشگران عرصه نهجالبلاغه کوششهاى عالمانه و ارجمندى را در پاسخ این پرسش به انجام رساندهاند، آنان مصادر نهجالبلاغه را پيش از [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و پس از آن استخراج کرده و نشان دادهاند. از جمله این آثار، کتاب حاضر است. نویسنده در این اثر نخست در چگونگى جمعآورى نهجالبلاغه و اثبات استناد کلمات نهجالبلاغه به [[امام على(ع)|حضرت امیر]] مباحثى را مطرح مىکند و از پارهاى شبهات، که نهجالبلاغه را به ديگران منسوب مىکند، پاسخ مىگوید. پس از آن مدارک نهجالبلاغه را از منابع شيعى و سنى که پيش از سيدرضى نگارش شده، معرفى مىکند. | ||
نویسنده در ابتداى مطالبش به منابع مختلف استناد کرده و شبهه عدم صدور نهجالبلاغه از [[امام على(ع)]] را سخنى گزاف مىداند؛ به عنوان مثال: ابن ابىالحديد در شرح خطبه «شقشقية» به روايت از استادش ابوالخير مصدق بن شبيب واسطى (605ق/ 1208م) چنين گوید: «اين خطبه [شقشقيه] را بر ابومحمد عبداللّه بن احمد معروف به | نویسنده در ابتداى مطالبش به منابع مختلف استناد کرده و شبهه عدم صدور نهجالبلاغه از [[امام على(ع)]] را سخنى گزاف مىداند؛ به عنوان مثال: ابن ابىالحديد در شرح خطبه «شقشقية» به روايت از استادش ابوالخير مصدق بن شبيب واسطى (605ق/ 1208م) چنين گوید: «اين خطبه [شقشقيه] را بر ابومحمد عبداللّه بن احمد معروف به ابن الخشاب خواندم... و به او گفتم: آيا تو بر این گمان هستى که این خطبه ساختگى است و از آن على(ع) نيست، ابن الخشاب گفت: به خدا نه، من بر این باورم که این کلام از على(ع) مىباشد، هم چنان که در صداقت و راستى تو يقين دارم. واسطى گفت: که به ابن الخشاب گفتم: گروهى بر این زعم هستند که این خطبه از پرداختههاى رضى رحمهاللّه تعالى باشد، ابن الخشاب گفت: کلام رضى و غير رضى را کى توانايى چنين دم روحانى و اسلوب باشد ما بر رسائل رضى آگاهيم و سبک و روش نگارش او را در نظم و نثر سنجيدهايم و این کلام در مقايسه با آن کلام در هيچ مورد قابل خلط و تشابه نيست». | ||
ابن ابىالحديد در جاى ديگر گوید: «گروهى از پيروان هوى و هوس بر این گمانند که بخش عمده «نهجالبلاغه» ساخته و پرداخته جمعى از سخندانان شيعى مىباشد و کلامى نو است و چه بسا بخشى از آن را از ساختهها و تراوشات خامه [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و ديگران دانستهاند. اما این گروه، مردم متعصبى هستند که عصبيت چشم دل آنان را نابينا گردانيده و از راه استوار و طريق مستقيم منحرف گشتهاند و از روى کجروى و قلت معرفت و عدم آشنايى به سخن سنجى به بيراهه رفتهاند». | ابن ابىالحديد در جاى ديگر گوید: «گروهى از پيروان هوى و هوس بر این گمانند که بخش عمده «نهجالبلاغه» ساخته و پرداخته جمعى از سخندانان شيعى مىباشد و کلامى نو است و چه بسا بخشى از آن را از ساختهها و تراوشات خامه [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و ديگران دانستهاند. اما این گروه، مردم متعصبى هستند که عصبيت چشم دل آنان را نابينا گردانيده و از راه استوار و طريق مستقيم منحرف گشتهاند و از روى کجروى و قلت معرفت و عدم آشنايى به سخن سنجى به بيراهه رفتهاند». |