اخلاق اسلامی (سادات): تفاوت میان نسخه‌ها

[[سادات، محمد علی]] (نويسنده)

سازمان مطالعه و تدوين کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، مرکز تحقيق و توسعه علوم انسانی

| تعداد جلد =1

| کتابخانۀ دیجیتال نور =20916

'''اخلاق اسلامى''' تأليف [[سادات، محمد علی|محمد على سادات]]، کتابى در موضوع اخلاق مى‌باشد كه به زبان فارسى نوشته شده است.

هدف از تدوين کتاب، سازندگى اخلاقى و معنوى دانشجويان مى‌باشد.

 

 

نويسنده سعى كرده است تا به جاى دادن اطلاعات اخلاقى، نوعى بينش اخلاقى ارائه شود.

در ابتدا، مفهوم تربيت بررسى شده است. نويسنده تربيت را فراهم آوردن زمينه براى پرورش استعدادهاى درونى هر موجود و به ظهور و فعليت رسانيدن امكانات بالقوه موجود در درون او رادانسته است.

وى ضمن شرح رابطه بين اخلاق و تربيت، اخلاق را مجموعه ملكات نفسانى و صفات و خصائص روحى دانسته و معتقد است كه اخلاق در اين معنا، يكى از ثمرات تربيت و بلكه مهمترين ثمره آن مى‌باشد.

برخى از مطالب اين فصل عبارت است از: تعليم، تربيت و اخلاق؛ ضرورت فراگيرى علم اخلاق؛ اهميت اخلاق در مراكز علمى و دانشگاهى؛ برداشت نادرست از علم اخلاق؛ حساس بودن تربيت اخلاقى؛ اهميت سازندگى فردى در اسلام.

فصل دوم پيرامون كمال انسان است. مؤلف، در شروع اين فصل، كمال حقيقى و كمال نهايى انسان را بيان نموده است.

به باور نويسنده، كمال انسان، يك امر واقعى و يك صفت وجودى است كه انسان در صورت طى مراحل لازم، در واقع و در حقيقت، واجد آن صفت و مرتبه مى‌شود.

به نظر وى در ضمينه شناخت كمال نهايى انسان از كمالات غير نهايى او، ترديدى نيست كه كمال نهايى انسان، مربوط به روح او بوده و جنبه جسمانى ندارد؛ بنابراين كمال نهايى انسان، مقوله‌اى نيست كه بتوان از راه تجربه آن را شناخت.

نويسنده عقل را به تنهايى و بدون كمك وحى، قادر به شناخت اين امر نمى‌داند. و بيان مى‌كند كه براى شناخت كمال حقيقى و نهايى انسان، بايد گوش به نداى وحى داد و با خالق هستى مرتبط شد.

براى روشن شدن اين مطلب، مباحث ديگرى پيرامون مفهوم تقرب به خدا، مراتب قرب به خدا، بندگى خدا، مراتب بندگى و انگيزه‌هاى عبادت توضيح داده شده است.

فصل سوم، پيرامون انس با خداست. يكى از مطالب اين فصل، در مورد «مفهوم ذكر» مى‌باشد. نويسنده معتقد است ذكر گاهى در برابر غفلت و گاهى در برابر نسيان به كار مى‌رود؛ غفلت، به معناى توجه نداشتن به علم و نسيان، به معناى زائل شدن معنى از ذهن است.

به اعتقاد وى، ذكر، عبارت است از حضور معنى در نفس و براى اين حضور، مراتبى وجود دارد ولذا خداوند در قرآن مى‌فرمايد: '''«فاذكروا الله كذكركم آبائكم او اشد ذكرا»'''.

در اين فصل، هم‌چنين پيرامون تفكر و تذكر، موانع ذكر و آثار ياد خدا، مطالبى بيان شده است.

عنوان فصل چهارم «اسارت در خود» است. در مقدمه اين فصل، به اين نكته اشاره شده كه انسان، به اعتبارى داراى دو گونه «خود» است كه يكى خود حقيقى و ملكوتى اوست و ديگر «خود» پندارى و خيالى كه از آن، تعبير به ناخود شده است. نويسنده در اين زمينه، احاديثى را نقل كرده است.

فصل پنجم در مورد عواطف انسانى و محبت بوده و مؤلف ضمن بررسى ابعاد گوناگون اين مسأله، مصاديق مختلف آن و نتايج مثبت محبت را توضيح داده است.

از جمله مباحث اين فصل، ارزش محبت در تعاليم اسلامى است. نويسنده در مورد ايجاد الفت بين مومنين و پيدايش پيوند قلبى بر اساس مهر و محبت، احاديث فراوانى از اهل‌بيت(ع) ذكر نموده است.

مطالب و مباحث فصل ششم، شبيه به فصل چهارم است و عنوان آن «خودشناسى اسلامى» مى‌باشد. برخى از مطالب مهم اين فصل، عبارت است از:

موانع خودشناسى؛ روش عملى براى خويشتن‌شناسى اخلاقى؛ انواع صفات و استعدادها؛ روش مبارزه با صفات منفى.

آخرين فصل، پيرامون آثار معاصى و نقش توبه بوده و مؤلف، پس از بيان ابعاد مختلف گناه، آثار مخرب گناهان را براى انسان ذكر كرده است. همچنين در اين بخش، پيرامون توبه و حقيقت و شرايط آن، مباحثى ذكر شده است.

==منابع==

مقدمه و متن کتاب.