نشأت، سید محمدصادق: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'قابوس نامه' به 'قابوس‌نامه'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'قابوس نامه' به 'قابوس‌نامه')
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۲: خط ۱۲:
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
| data-type="authorfatherName" |سید محمد مهدی حسینی
| data-type="authorfatherName" |سید محمدمهدی حسینی
|-
|-
|متولد  
|متولد  
خط ۲۴: خط ۲۴:
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |
| data-type="authorTeachers" |شیخ غلام نحوی
 
شیخ عبدالرحمن کویتی
 
شیخ احمد اصفهانی
 
شیخ مهدی حکمی
 
سید محمدمهدی حسینی
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |[[كتاب النصيحة المعروف باسم قابوس نامه]]
| data-type="authorWritings" |[[كتاب النصيحة المعروف باسم قابوس‌نامه]]
|- class="articleCode"
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
خط ۳۴: خط ۴۲:
</div>
</div>


'''محمدصادق نشأت''' (1275-1346یا 1347ش)، نویسنده، مترجم و مدرس،  استاد زبان و ادبیات عربی در دانشکدۀ معقول و منقول و مدرسۀ عالی سپهسالار 
'''سید محمدصادق نشأت''' (1275-1346یا 1347ش)، نویسنده، مترجم و مدرس،  استاد زبان و ادبیات عربی در دانشکدۀ معقول و منقول و مدرسۀ عالی سپهسالار 


== ولادت ==
== ولادت ==
در سال 1275ش در کربلا متولد شد. اسمش در اصل محمدصادق حسینی بود، تا این که بعد از اقامتش در مصر نام صادق نشأت را بر خود برگزید، و بعد از این که در تهران مستقر شد لقب میرداماد را نیز بر خود افزود، زیرا نسبش به [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|میرداماد]] مرتبط است.  
در سال 1275ش در کربلا متولد شد. اسمش در اصل محمدصادق حسینی بود، تا این که بعد از اقامتش در مصر نام صادق نشأت را بر خود برگزید، و بعد از این که در تهران مستقر شد لقب میرداماد را نیز بر خود افزود، زیرا نسبش به [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] مرتبط است.  


== تحصیلات ==
== تحصیلات ==
وى ابتدا منطق، فلسفه، اصول، حديث، تفسير، زبان و ادبيات فارسى و عربى را آموخت و پس از آن، زبان‌هاى تركى عثمانى و انگليسى را فراگرفت. در بيست و چهارسالگى وارد وزارت فرهنگ شد و چندين سال از طرف اين وزارت سرپرستى مدارس ايران را در عراق به عهده داشت. وى پس از بازگشت به ايران، در آموزشگاه‌هاى تهران، دانشكده معقول و منقول و مدرسه عالى سپهسالار به تدريس زبان عربى، تاريخ و جغرافياى ايران و كشورهاى اسلامى پرداخت.  در ۱۳۳۰ش، به دعوت دانشگاه قاهره به تدریس زبان و ادبیات فارسی در آن دانشگاه و «دانشکدۀ عین شمس» پرداخت. سپس تا ۱۳۴۴ش، رایزن فرهنگی ایران در مصر بود.
وى ابتدا ادبیات عربی و فارسی را نزد شیخ غلام نحوی و شیخ عبدالرحمن کویتی و شیخ احمد اصفهانی آموخت و فقه و اصول را نزد شیخ مهدی کرمانشاهی و شیخ محمد سعید فارسی و شیخ مخمد علی قمی و شیخ عبدالکریم یزدی آموخت و حکمت و اخلاق را نزد شیخ مهدی حکمی معروف به علاقبند و شیخ محمد علی قمی آموخت. تفسیر و حدیث و تاریخ را نزد پدرش سید محمدمهدی حسینی معروف به مهندس آموخت<ref>[http://shiaonlinelibrary.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/3634_%D9%85%D8%B3%D8%AA%D8%AF%D8%B1%D9%83%D8%A7%D8%AA-%D8%A3%D8%B9%D9%8A%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%8A%D8%B9%D8%A9-%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%85%D9%8A%D9%86-%D8%AC-%D9%A1/%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%81%D8%AD%D8%A9_210 مستدركات أعيان الشيعة، حسن امین، ج۱، ص211] </ref> و پس از آن، زبان‌هاى تركى عثمانى و انگليسى را فراگرفت. در بيست و چهارسالگى وارد وزارت فرهنگ شد و چندين سال از طرف اين وزارت سرپرستى مدارس ايران را در عراق به عهده داشت. وى پس از بازگشت به ايران، در آموزشگاه‌هاى تهران، دانشكده معقول و منقول و مدرسه عالى سپهسالار به تدريس زبان عربى، تاريخ و جغرافياى ايران و كشورهاى اسلامى پرداخت.  در ۱۳۳۰ش، به دعوت دانشگاه قاهره به تدریس زبان و ادبیات فارسی در آن دانشگاه و «دانشکدۀ عین شمس» پرداخت. سپس تا ۱۳۴۴ش، رایزن فرهنگی ایران در مصر بود.


نشأت در مدت پانزده ساله سرپرستى و تدريس خود، چندين كتاب از فارسى به عربى ترجمه كرد. همچنین مقالات زیادی از او در نشریه‌هایی مانند ''حبل‌المتین''، ''شفق سرخ'' و ''طوفان'' به‌چاپ رسیده است. او همچنين مدتى استاد دانشگاه تهران بود و در دانشكده الهيات و معارف اسلامى تدريس نمود.  
نشأت در مدت پانزده ساله سرپرستى و تدريس خود، چندين كتاب از فارسى به عربى ترجمه كرد. همچنین مقالات زیادی از او در نشریه‌هایی مانند ''حبل‌المتین''، ''شفق سرخ'' و ''طوفان'' به‌چاپ رسیده است. او همچنين مدتى استاد دانشگاه تهران بود و در دانشكده الهيات و معارف اسلامى تدريس نمود.  
خط ۵۸: خط ۶۶:
# العلم الجديد (ترجمه به فارسى و عربى).
# العلم الجديد (ترجمه به فارسى و عربى).


==پانویس ==
<references />
==منابع مقاله==
مستدركات أعيان الشيعة، حسن امین، ج1، ص 211


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
[[كتاب النصيحة المعروف باسم قابوس نامه]]
{{وابسته‌ها}}
 
[[كتاب النصيحة المعروف باسم قابوس‌نامه]]


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:تیر (99)]]