دیوان شاپور تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = /د9 / 6319 PIR | | کد کنگره = /د9 / 6319 PIR | ||
| موضوع = شعر | | موضوع = شعر فارسی- قرن 11ق. | ||
شاپور تهراني، ارجاسب بن خواجگي، قرن 11ق. - | شاپور تهراني، ارجاسب بن خواجگي، قرن 11ق. - سرگذشت‌نامه | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی | | ناشر = کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| شابک = 964-6690-09-2 | | شابک = 964-6690-09-2 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28366 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 18203، 18202 | | کد پدیدآور = 18203، 18202 | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۷
| دیوان شاپور تهرانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شاپور تهرانی، ارجاسب بن خواجگی (نویسنده) کاردگر، یحیی (مصحح) |
| ناشر | کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1382ش |
| چاپ | یکم |
| شابک | 964-6690-09-2 |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 11ق. شاپور تهراني، ارجاسب بن خواجگي، قرن 11ق. - سرگذشت‌نامه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 6319 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان شاپور تهرانی، مجموعه اشعار خواجه شرف‌الدین شاپور (ارجاسب) تهرانی رازی، متخلص به فریبی یا شاپور (درگذشته 925ق) است. این کتاب با تصحیح و تحقیق یحیی کاردگر منتشر شده است.
تخلص شاعر در اوایل جوانی فریبی بوده است. به نظر می‌رسد که شاعر پس از اختیار تخلص «شاپور» اشعاری را که با تخلص «فریبی» سروده، تغییر داده است. در دیوان حاضر تمامی اشعار دارای تخلص شاپور است و تنها سه غزل تخلص فریبی دارد. در یک غزل نیز بنا به ضرورت وزن، تخلص شاهپور آمده است[۱].
اشعار شاپور در دیوان حاضر عبارتند از: غزلیات (484 غزل)، قصاید (17 قصیده)، مثنوی خسرو و شیرین (235 بیت)، ترجیع‌بند (208 بیت)، رباعیات (109رباعی) و در مجموع 4309 بیت[۲].
تجلیل از قناعت و ستایش مناعت طبع و استغنا از مضامین رایج شعر اوست و همین مضامین است که به شعر او رنگ عرفانی می‌دهد. در دنیای اخلاقی شاعر، پایبندی به عهد و وفا، راستی و صفا، یک‌دلی و پرهیز از ریا جایگاه ویژه‌ای دارد. او معتقد است که تواضع و فروتنی، نردبان ترقی انسان است:
| خاک ره باش که سردفتر خاصان گردی | خضر شد هرکه چو پل برگذر عام افتاد[۳] |
پایبندی به موازین اخلاقی در تمام اشعار شاپور به چشم می‌خورد و تنها در قصیده «سه» و برخی از رباعیات از اصول اخلاقی عدول می‌کند و این چند شعر که یقیناً مربوط به ایام جوانی شاعر است، در مقابل کل دیوان او ناچیز است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه مصحح و متن کتاب