سخنگوی وجدان ایرانی: دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۱۰: خط ۱۰:
    | زبان =
    | زبان =
    | کد کنگره =‏
    | کد کنگره =‏
    | موضوع =
    | موضوع =اسلامي ندوشن,، محمدعلي‎,، ۱۳۰۴ - ۱۴۰۱., -- مقاله‌ها و خطابه‌ها,aqcf,نويسندگان ايراني, -- سرگذشتنامه
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =یزدا  
    | ناشر =یزدا  
    خط ۵۳: خط ۵۳:
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات(شهریور) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات(شهریور) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1403]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۸

    سخنگوی وجدان ایرانی: دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
    سخنگوی وجدان ایرانی: دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن
    پدیدآورانجمعی از نویسندگان (نویسنده) مسرت، حسین (نویسنده)
    ناشریزدا
    مکان نشرتهران
    سال نشر1400
    شابک1ـ917ـ165ـ600ـ978
    موضوعاسلامي ندوشن,، محمدعلي‎,، ۱۳۰۴ - ۱۴۰۱., -- مقاله‌ها و خطابه‌ها,aqcf,نويسندگان ايراني, -- سرگذشتنامه
    کد کنگره

    سخنگوی وجدان ایرانی: دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن تألیف گروهی از نویسندگان به کوشش حسین مسرت، این کتاب هم‌زمان با برگزاری همایش دوروزۀ «دیدار دوستانه با دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن» در اردیبهشت 1384 در شهرهای یزد و ندوشن فراهم گشته و اکنون چاپ شده است. عنوان کتاب برگرفته از کتاب «چهار سخنگوی وجدان ایرانی» اثر دکتر اسلامی ندوشن است. بخش نخست دربرگیرندۀ چکیدۀ سخنرانی‌هاست که متن کامل آن در کتاب دیگری با عنوان «رهاورد دیدار» منتشر شده است.

    گزارش کتاب

    دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن نامی است آشنا برای تمام کسانی که به نوعی با مطالعه و کتاب در زمینۀ فرهنگ و ادبیات سروکار دارند. نثر زیبا، روان و سادۀ ایشان به‌گونه‌ای است که خواننده نه‌تنها از خواندن آن خسته نمی‌شود، بلکه جداشدن از آن کتاب را سخت می‌بیند. زندگی ایشان، چه به لحاظ فردی و چه زندگی اجتماعی و دورانی که ایشان در آن زیسته‌اند، قابل مطالعه و بررسی است.

    ایشان در سال 1304 در «ندوشن» از توابع یزد متولد شد. بخشی از دوران تحصیل متوسطه را در ندوشن و یزد و بخش دیگر آن را در تهران سپری کرد. شروع خلاقیت ادبی او با سرودن شعر همراه بود و با نام محمدعلی اسلامی، بعدها که به مجلۀ «سخن» و «یغما» پیوست، پسوند «ندوشن» که برگرفته از نام زادگاهش بود، در کنار نام پیشین او ظاهر شد و چون نام مکان مشهوری نبود، به صورت‌های «نَدوشن» و کمتر «نُدُوشن» تلفظ شد.

    این استاد بزرگ از همان دهۀ سی به اصحاب قلم پیوسته و در زمینۀ ادبیات نیز کمتر عرصه‌ای است که محل عرضه ذوق و تحقیق او واقع نشده باشد: نقد حماسه‌ها، ادبیات تطبیقی، ادبیات جهانی، فن نقد و نمونه‌های روشن آن، مقولۀ زبان و زبان‌شناسی، ترجمه، فن نگارش، مولوی‌پژوهی، حافظ شناسی، تحقیق در شاهنامه، جامعه‌شناسی، ادبیات و شرح بخش‌هایی از متون منظوم فارسی و روزنامه‌نگاری و شعر تا مرز خلاقیت، همه و همه حوزه‌هایی هستند که رشد و تعای کنونی خود را وامدار پیشکسوتانی چون دکتر اسلامی ندوشن می‌دانند. شاید جذاب‌ترین جلوۀ کار او که محور و مدار مضامینی رفته بر قلمش نیز محسوب می‌شود، پرداختن به ایران و دل‌مشغولی‌های پیوسته به آن است.

    اسلامی ندوشن در آثار نقد ادبی خود، افزون بر تحلیل اجتماعی، محتوایی و ساختاری، به موشکافی و شناسایی روح و روان شخصیت‌ها، شاعران و نویسندگان و آثارشان هم توجه می‌کند. اینگونه دقت‌ها را بر پرداختن به الفاظ و کلمات صرف ترجیح می‌هد و حق هم این است. او از باورها و بینش‌ها سخن می‌گوید و پندارها و کردارها را مورد بررسی قرار می‌دهد. اما طرفه اینجاست که در هنگام تحلیل و نقد آثار، از مبالغه و غلو دربارۀ آنها دوری می‌کند، هر اثر و هر صاحب اثری را در جای خود و با کلماتی خاص و حساب‌شده مورد سنجش قرار می‌دهد. گذشته از این، او در همۀ احوال، حس و دریافت خود را با بیانی شاعرانه در هم می‌آمیزد؛ بی‌آنکه مانند بعضی نویسندگان، محتوای اصلی را فروگذارد و در دام شاعرانه‌نویسی و انشاءپردازی بیفتد.

    این کتاب هم‌زمان با برگزاری همایش دوروزۀ «دیدار دوستانه با دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن» در اردیبهشت 1384 در شهرهای یزد و ندوشن فراهم گشته و اکنون چاپ شده است. عنوان کتاب برگرفته از کتاب «چهار سخنگوی وجدان ایرانی» اثر دکتر اسلامی ندوشن است. بخش نخست دربرگیرندۀ چکیدۀ سخنرانی‌هاست که متن کامل آن در کتاب دیگری با عنوان «رهاورد دیدار» منتشر شده است.

    در دیباچۀ کتاب چند نوشتار و سه شعر پیشکش به استاد آورده شده است. بخش نخست کتاب چکیدۀ مقالات سخنرانان در سیزده نوشتار آمده است. در این نوشتارها، نویسندگان به جنبه‌های مختلف آثار اسلامی ندوشن پرداخته‌اند. در بخش دوم نیز ضمن چهارده گفتار به آثار و زندگی اسلامی ندوشن پرداخته شده است.[۱]


    پانويس


    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها