هاتف اصفهانی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید احمد هاتف اصفهانی''' (متوفای 1198ق)، طبیب، از شاعران بزرگ دوره افشاریه و زندیه، متخلص به هاتف، او عمر خود را در اصفهان و قم و کاشان گذراند. هاتف، تحصیلات علمی داشت؛ در شعر شاگرد مشتاق و در سایر علوم شاگرد میرزا محمدنصیر اصفهانی بود. هاتف در زبان عربی توانا بود و به این زبان اشعاری هم سرود. عمده شهرت او به‌خاطر ترجیع‌بند معروفش می‌باشد.

==شغل، شاعران هم‌دوره==

{{ب|''که گمان داشت کز تنزل دهر''|2='' کار عیسی کشد به بیطاری''<ref>ر.ک: همان، ص331</ref>}}{{پایان شعر}}

او با شاعران هم‌دوره خود؛ حاج لطف‎علی‌بیگ، متخلص به آذر و میرزا سلیمان کاشانی، متخلص به صباحی ارتباط صمیمی داشته و با آنها مشاعره می‌کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

{{ب|''من به دیاری شدم جلوه‌ده یار خویش ''|2='' آینه دادم به «کور» نغمه سرودم به «کر»''<ref>ر.ک: همان، ص332-333</ref>}}{{پایان شعر}}

عمده شهرت هاتف به‌خاطر ترجیع‌بند عرفانی اوست<ref>ر.ک: همان، ص334</ref>.

 

 

{{ب|''به آئین دعا گفتا صباحی بهر تاریخش''|2='' که یا رب منزل هاتف به گلزار جنان بادا''<ref>ر.ک: همان، ص333</ref>}}

[[دیوان هاتف اصفهانی با مقابله نسخه تصحیح وحید دستگردی و نسخ خطی و چاپی دیگر]]

 

[[شرح اشعار عربی هاتف اصفهانی]]

[[رده:شاعران]]