فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

'''محمّد بن مرتضى فیض کاشانی''' (۱۰۰۷-۱۰۹۱ق)، مشهور به ملامحسن فیض کاشانى، حکیم، محدث، مفسر، عارف، شاعر و یکى از اکابر علما و فقهای اخباری دوره صفویه در قرن یازدهم هجری و از شاگردان برجسته [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرای شیرازی]] و معاصر با شاه عباس دوم بوده است. «[[تفسير الصافي]]»، از آثار معروف ایشان است.

بنابر آنچه نقل شده مرحوم فیض نزدیک به دویست جلد کتاب ارزشمند در علوم و فنون مختلف تألیف کرده است. برخى از تألیفات این مرد بزرگ عبارتند از: [[تفسير الصافي|تفسیر صافى]]، [[الوافي]]، [[الشافي في العقائد و الأخلاق و الأحكام|الشافي]]، النوادر، [[المحجة البيضاء في تهذيب الإحياء|المحجة البيضاء]]، [[مفاتيح الشرائع (تحقیق رجایی)|مفاتيح الشرائع،]] [[أصول المعارف]]، [[علم اليقين في أصول‌الدين|علم اليقين]]، حقّ اليقين، [[عين اليقين]]، ضياء القلب، الفت‌نامه، زاد السالك، [[شوق مهدی(عج)|شوق المهدي]] و [[كلیات علامه ملا محمد محسن فیض کاشانی (دیوان فیض کاشانی)|دیوان قصائد]]

[[علم الیقین في أصول الدین]]  

[[نوادر الأخبار فیما یتعلق بأصول الدین]]  

[[الوافي]]  

[[فهرست‌های خودنوشت فیض کاشانی؛ به انضمام پژوهشی در کتاب شناسی و نسخه شناسی آثار او]]