شرح منظومه دره عروضی معروف نودهی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURشرح منظومه دره عروضی معروف نودهیJ1.jpg | عنوان =شرح منظومۀ دُرّۀ عروضی معروف نودهی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = باباعلی قره‌داغی، نوری (نویسنده) محرابی، سید محسن (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره =...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شرح منظومۀ دُرّۀ عروضی معروف نودهی''' تألیف شیخ نوری باباعلی | '''شرح منظومۀ دُرّۀ عروضی معروف نودهی''' تألیف شیخ [[باباعلی قره‌داغی، نوری|نوری باباعلی قره‌داغی]]، ترجمه دکتر [[محرابی، سید محسن|سید محسن محرابی]]؛ این کتاب در قرن سیزدهم هجری توسط معروف نودهی سرود شد و در میانۀ قرن چهاردهم (1350 ق) توسط [[باباعلی قره‌داغی، نوری|شیخ نوری قره‌داغی]] به زبان عربی شرح شد. کتاب حاصل طبع شعر و تفسیر نویسندگانی است که توجه خاصی به ارجوزه و نیز علم عروض داشته‌اند. | ||
استفاده از شعر و کلام آهنگین یکی از شیوه‌های آموزش است. چنین روشی در گذشته در علوم مختلف و برای رده‌های سنی گوناگون انجام می‌شد. در تاریخ ادبیات آثار متعدد و ارزشمندی با موضوع منظومه‌های تعلیمی و ارجوزه وجود دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به «الفیۀ» ابن‌مالک در علم نحو، منظومۀ حاج ملاهادی سبزواری در فلسفه و منطق، نصاب الصبیان ابونصر فراهی در آموزش لغت برای نوآموزان اشاره کرد. | استفاده از شعر و کلام آهنگین یکی از شیوه‌های آموزش است. چنین روشی در گذشته در علوم مختلف و برای رده‌های سنی گوناگون انجام می‌شد. در تاریخ ادبیات آثار متعدد و ارزشمندی با موضوع منظومه‌های تعلیمی و ارجوزه وجود دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به «الفیۀ» ابن‌مالک در علم نحو، منظومۀ حاج ملاهادی سبزواری در فلسفه و منطق، نصاب الصبیان ابونصر فراهی در آموزش لغت برای نوآموزان اشاره کرد. | ||
کتاب «منظومۀ دُرّۀ عروضی» در قرن سیزدهم هجری توسط معروف نودهی سرود شد و در میانۀ قرن چهاردهم (1350 ق) توسط شیخ نوری قره‌داغی به زبان عربی شرح شد. کتاب حاصل طبع شعر و تفسیر نویسندگانی است که توجه خاصی به ارجوزه و نیز علم عروض داشته‌اند. هم معروف نودهی و هم شیخ نوری آثار متعددی در ارجوزه داشته‌اند که تعدادی از آنها عروضی هستند. توجه و تمرکز ناظم به عروض عربی است؛ به گونه‌ای که بحث را با بحور عربی چون طویل و مدید آغاز می‌کند. شاید بتوان گفت معروف نودهی در سرودن این منظومه تحت تأثیر استادش بیتوشی است که صاحب چند منظومه در بیان افعال، در بیان مثلثات افعال و اسماء، در بیان مؤنثات سماعی، مصادر، الکافی فی عروض والقوافی و .... است. | کتاب «منظومۀ دُرّۀ عروضی» در قرن سیزدهم هجری توسط معروف نودهی سرود شد و در میانۀ قرن چهاردهم (1350 ق) توسط [[باباعلی قره‌داغی، نوری|شیخ نوری قره‌داغی]] به زبان عربی شرح شد. کتاب حاصل طبع شعر و تفسیر نویسندگانی است که توجه خاصی به ارجوزه و نیز علم عروض داشته‌اند. هم معروف نودهی و هم شیخ نوری آثار متعددی در ارجوزه داشته‌اند که تعدادی از آنها عروضی هستند. توجه و تمرکز ناظم به عروض عربی است؛ به گونه‌ای که بحث را با بحور عربی چون طویل و مدید آغاز می‌کند. شاید بتوان گفت معروف نودهی در سرودن این منظومه تحت تأثیر استادش بیتوشی است که صاحب چند منظومه در بیان افعال، در بیان مثلثات افعال و اسماء، در بیان مؤنثات سماعی، مصادر، الکافی فی عروض والقوافی و .... است. | ||
محمد معروف بن مصطفی نودهی در سال 1166 قمری در روستای نوده از توابع شهر باژیر در سلیمانیۀ عراق متولد شد. او برای تحصیل علم به سلیمانیه رفت و در آنجا فقه و حدیث و تفسیر را در محضر ابن‌الحاج زانوی فرا گرفت. او برای آموختن علوم ادبی از کلاس‌های عبدالله بیتوشی استفاده کرد. وی در شاخه‌های ادبیات عرب به‌ویژه بلاغت و در علوم دینی در زمینۀ تفسیر، حدیث، اخبار و قرائت به رتبۀ استادی می‌رسد. نودهی از پیروان فرقۀ قادریه و نوربخشیه در تصوف است. وی پس از اتمام تحصیل و در زمان اقامت در سلیمانیه، با شیخ علی برزنجی از مشایخ بزرگ طریقۀ قادریه آشنا می‌شود و در محضر او مراحل سیر و سلوک عرفانی را می‌گذراند و در این راه نیز به مرحلۀ کمال و پیری می‌رسد. معروف در سال 1254 قمری درگذشت و در حومۀ شهر سلیمانیۀ عراق به خاک سپرده شد. برخی از آثار او عبارت‌اند از: فرائد فی نظم العقاید، الفریده فی العقیده، قطر العارض فی علم الفرائض، زاد المعاد فی مسائل الاعتقاد، نظم آداب البحث، فتح المجید فی علم التجوید، غیث الربیع فی علم البدیع و ... . | [[محمد معروف بن مصطفی نودهی]] در سال 1166 قمری در روستای نوده از توابع شهر باژیر در سلیمانیۀ عراق متولد شد. او برای تحصیل علم به سلیمانیه رفت و در آنجا فقه و حدیث و تفسیر را در محضر ابن‌الحاج زانوی فرا گرفت. او برای آموختن علوم ادبی از کلاس‌های عبدالله بیتوشی استفاده کرد. وی در شاخه‌های ادبیات عرب به‌ویژه بلاغت و در علوم دینی در زمینۀ تفسیر، حدیث، اخبار و قرائت به رتبۀ استادی می‌رسد. نودهی از پیروان فرقۀ قادریه و نوربخشیه در تصوف است. وی پس از اتمام تحصیل و در زمان اقامت در سلیمانیه، با شیخ علی برزنجی از مشایخ بزرگ طریقۀ قادریه آشنا می‌شود و در محضر او مراحل سیر و سلوک عرفانی را می‌گذراند و در این راه نیز به مرحلۀ کمال و پیری می‌رسد. معروف در سال 1254 قمری درگذشت و در حومۀ شهر سلیمانیۀ عراق به خاک سپرده شد. برخی از آثار او عبارت‌اند از: فرائد فی نظم العقاید، الفریده فی العقیده، قطر العارض فی علم الفرائض، زاد المعاد فی مسائل الاعتقاد، نظم آداب البحث، فتح المجید فی علم التجوید، غیث الربیع فی علم البدیع و ... . | ||
اما شیخ نوری فرزند شیخ باباعلی قره‌داغی در دهۀ هشتم از قرن سیزدهم هجری در روستای تکیه از توابع ناحیۀ غره‌داغ به دنیا آمد. این روستا از مراکز معتبر علمی و دینی آن منطقه از قرن سوم هجری به بعد است. شیخ نوری سال‌ها در مدرسه‌ای که به نام پدرش شناخته می‌شد، تدریس می‌کرد. از جمله شاگردان او می‌توان به ملاعزیز جوانرویی، ملاعزیز کانی همزه‌ای و ... اشاره کرد. از جمله آثار او می‌توان به این موارد اشاره کرد: انساب السادات، شرح تشریح الافلاک از شیخ بهایی، صرف و نحو عربی، دیوان شعر. شیخ نوری در سال 1375 قمری درگذشت و در کنار مقبرۀ معروف نودهی در سلیمانیه دفن شد. | اما شیخ نوری فرزند [[باباعلی قره‌داغی، نوری|شیخ باباعلی قره‌داغی]] در دهۀ هشتم از قرن سیزدهم هجری در روستای تکیه از توابع ناحیۀ غره‌داغ به دنیا آمد. این روستا از مراکز معتبر علمی و دینی آن منطقه از قرن سوم هجری به بعد است. شیخ نوری سال‌ها در مدرسه‌ای که به نام پدرش شناخته می‌شد، تدریس می‌کرد. از جمله شاگردان او می‌توان به ملاعزیز جوانرویی، ملاعزیز کانی همزه‌ای و ... اشاره کرد. از جمله آثار او می‌توان به این موارد اشاره کرد: انساب السادات، شرح تشریح الافلاک از شیخ بهایی، صرف و نحو عربی، دیوان شعر. شیخ نوری در سال 1375 قمری درگذشت و در کنار مقبرۀ معروف نودهی در سلیمانیه دفن شد. | ||
این منظومه در 113 بیت توسط معروف نودهی سروده شده است و ازآنجاکه مختصر بود، شیخ نوری آن را به عربی شرح کرد. این کتاب ترجمۀ شرح کتاب است. این کتاب ضمن بیان الفبای عروض و آموزش آن به نوآموزان، شامل مباحث تخصصی نیز می‌باشد که برای مطالعۀ محققان و مدرسان این علم نیز مفید خواهد بود. در این کتاب دربارۀ اجزای شعر و بحور عروضی سخن گفته شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/6255 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | این منظومه در 113 بیت توسط معروف نودهی سروده شده است و ازآنجاکه مختصر بود، شیخ نوری آن را به عربی شرح کرد. این کتاب ترجمۀ شرح کتاب است. این کتاب ضمن بیان الفبای عروض و آموزش آن به نوآموزان، شامل مباحث تخصصی نیز می‌باشد که برای مطالعۀ محققان و مدرسان این علم نیز مفید خواهد بود. در این کتاب دربارۀ اجزای شعر و بحور عروضی سخن گفته شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/6255 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹
| شرح منظومۀ دُرّۀ عروضی معروف نودهی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | باباعلی قره‌داغی، نوری (نویسنده) محرابی، سید محسن (مترجم) |
| ناشر | خزه |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1402 |
| شابک | 2ـ28ـ5858ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
شرح منظومۀ دُرّۀ عروضی معروف نودهی تألیف شیخ نوری باباعلی قره‌داغی، ترجمه دکتر سید محسن محرابی؛ این کتاب در قرن سیزدهم هجری توسط معروف نودهی سرود شد و در میانۀ قرن چهاردهم (1350 ق) توسط شیخ نوری قره‌داغی به زبان عربی شرح شد. کتاب حاصل طبع شعر و تفسیر نویسندگانی است که توجه خاصی به ارجوزه و نیز علم عروض داشته‌اند.
استفاده از شعر و کلام آهنگین یکی از شیوه‌های آموزش است. چنین روشی در گذشته در علوم مختلف و برای رده‌های سنی گوناگون انجام می‌شد. در تاریخ ادبیات آثار متعدد و ارزشمندی با موضوع منظومه‌های تعلیمی و ارجوزه وجود دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به «الفیۀ» ابن‌مالک در علم نحو، منظومۀ حاج ملاهادی سبزواری در فلسفه و منطق، نصاب الصبیان ابونصر فراهی در آموزش لغت برای نوآموزان اشاره کرد.
کتاب «منظومۀ دُرّۀ عروضی» در قرن سیزدهم هجری توسط معروف نودهی سرود شد و در میانۀ قرن چهاردهم (1350 ق) توسط شیخ نوری قره‌داغی به زبان عربی شرح شد. کتاب حاصل طبع شعر و تفسیر نویسندگانی است که توجه خاصی به ارجوزه و نیز علم عروض داشته‌اند. هم معروف نودهی و هم شیخ نوری آثار متعددی در ارجوزه داشته‌اند که تعدادی از آنها عروضی هستند. توجه و تمرکز ناظم به عروض عربی است؛ به گونه‌ای که بحث را با بحور عربی چون طویل و مدید آغاز می‌کند. شاید بتوان گفت معروف نودهی در سرودن این منظومه تحت تأثیر استادش بیتوشی است که صاحب چند منظومه در بیان افعال، در بیان مثلثات افعال و اسماء، در بیان مؤنثات سماعی، مصادر، الکافی فی عروض والقوافی و .... است.
محمد معروف بن مصطفی نودهی در سال 1166 قمری در روستای نوده از توابع شهر باژیر در سلیمانیۀ عراق متولد شد. او برای تحصیل علم به سلیمانیه رفت و در آنجا فقه و حدیث و تفسیر را در محضر ابن‌الحاج زانوی فرا گرفت. او برای آموختن علوم ادبی از کلاس‌های عبدالله بیتوشی استفاده کرد. وی در شاخه‌های ادبیات عرب به‌ویژه بلاغت و در علوم دینی در زمینۀ تفسیر، حدیث، اخبار و قرائت به رتبۀ استادی می‌رسد. نودهی از پیروان فرقۀ قادریه و نوربخشیه در تصوف است. وی پس از اتمام تحصیل و در زمان اقامت در سلیمانیه، با شیخ علی برزنجی از مشایخ بزرگ طریقۀ قادریه آشنا می‌شود و در محضر او مراحل سیر و سلوک عرفانی را می‌گذراند و در این راه نیز به مرحلۀ کمال و پیری می‌رسد. معروف در سال 1254 قمری درگذشت و در حومۀ شهر سلیمانیۀ عراق به خاک سپرده شد. برخی از آثار او عبارت‌اند از: فرائد فی نظم العقاید، الفریده فی العقیده، قطر العارض فی علم الفرائض، زاد المعاد فی مسائل الاعتقاد، نظم آداب البحث، فتح المجید فی علم التجوید، غیث الربیع فی علم البدیع و ... .
اما شیخ نوری فرزند شیخ باباعلی قره‌داغی در دهۀ هشتم از قرن سیزدهم هجری در روستای تکیه از توابع ناحیۀ غره‌داغ به دنیا آمد. این روستا از مراکز معتبر علمی و دینی آن منطقه از قرن سوم هجری به بعد است. شیخ نوری سال‌ها در مدرسه‌ای که به نام پدرش شناخته می‌شد، تدریس می‌کرد. از جمله شاگردان او می‌توان به ملاعزیز جوانرویی، ملاعزیز کانی همزه‌ای و ... اشاره کرد. از جمله آثار او می‌توان به این موارد اشاره کرد: انساب السادات، شرح تشریح الافلاک از شیخ بهایی، صرف و نحو عربی، دیوان شعر. شیخ نوری در سال 1375 قمری درگذشت و در کنار مقبرۀ معروف نودهی در سلیمانیه دفن شد.
این منظومه در 113 بیت توسط معروف نودهی سروده شده است و ازآنجاکه مختصر بود، شیخ نوری آن را به عربی شرح کرد. این کتاب ترجمۀ شرح کتاب است. این کتاب ضمن بیان الفبای عروض و آموزش آن به نوآموزان، شامل مباحث تخصصی نیز می‌باشد که برای مطالعۀ محققان و مدرسان این علم نیز مفید خواهد بود. در این کتاب دربارۀ اجزای شعر و بحور عروضی سخن گفته شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات