کربن، هانری: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

! نام!! data-type="authorName" |کربن، هانری

|نام‌های دیگر  

| data-type="authorOtherNames" | ک‍رب‍ن‌، ه‍ان‍ری

| data-type="authorfatherName" |

| data-type="authorbirthDate" |1903 م

| data-type="authorBirthPlace" |فرانسه

| data-type="authorDeathDate" |1979 م

| data-type="authorTeachers" |[[ماسینیون، لویی|لويى ماسينيون]]

 

 

| data-type="authorWritings" |[[رسالة أصوات أجنحة جبريل للسهروردي مع شرح لها]]

 

 

|- class="articleCode"

|کد مؤلف

| data-type="authorCode" |AUTHORCODE02681AUTHORCODE

در چهاردهم آوریل 1903 در پاریس متولد شد.  

==تحصیلات==

وى از شاگردان فيلسوفان بزرگى از جمله ادموند هوسرل، ارنست كاسيرر، اميل بريه، اتين ژيلسون و [[ماسینیون، لویی|لويى ماسينيون]] بوده‌است. همچنين او نخستين مترجم آثار مارتين هايدگر به فرانسوى است.

وى بعدها، نزد [[ماسینیون، لویی|لويى ماسينيون]] رفت و نسخه‌اى از كتاب «حكمة الاشراق» [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] را از او دريافت كرد. اين كار تاثير روحى فراوانى بر كربن نهاد و او را راهى شرق نمود. نخستين مقاله‌اش در نشريه بررسى‌هاى فلسفى، درباره يكى از آثار [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] به طبع رسيد و اولين اثر مستقل او به زبان فرانسه، در خصوص سهروردى، در سال 1939م تحت عنوان «سهروردى مؤسس حكمت اشراق» چاپ شد.

كربن مدت‌ها رياست انستيتو فرانسه و ايران را عهده‌دار بود و به همت او، مشاهيرى چون [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]]، روزبهان و ملاصدرا براى جامعه علمى و فرهنگى اروپا به نام‌هايى آشنا مبدل گرديد. در جهانى كه برخورد ميان فرهنگ‌هاى گوناگون، پيوسته با شكاف‌هاى بيشتر مواجه مى‌شد، وى نمونه‌اى از تلاش فوق‌العاده براى تفاهم بود.

كربن را بايد فيلسوف و مفسر حكمت معنوى شيعه ناميد. مطالعات او در آثار عرفانى، لطف و جذبه وصف‌ناپذيرى به آثارش بخشيده است. كربن خود در اين باره مى‌گويد: پرورش من از آغاز فلسفى بود. به همين دليل، نه به معناى دقيق كلمه متخصص زبان و فرهنگ آلمانى هستم و نه مستشرق؛ فيلسوفى رهروام به هر ديارى كه راهبرم شوند. اگر چه در اين سير و سلوك از فرايبورگ، تهران و اصفهان سر درآورده‌ام؛ اما اين شهرها از نظر من، مدينه‌هاى تمثيلى‌اند؛ منازلى نمادين از راه و سفرى هميشگى و پايدار.<ref>سخنان ايراد شده در سمينار پيرامون آثار هانرى كربن، انجمن ايران شناسى فرانسه در ايران، ص18</ref>

وى مدت 25 سال به ايران آمد و با متفكرينى هچون [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]]، [[آشتیانی، سید جلال‌الدین|سيد جلال‌الدين آشتيانى]]، مهدى الهى قمشه‌اى، سيد كاظم عصار و [[نصر، سید حسین|سيد حسين نصر]] به گفتگو درباره فلسفه اسلامى، به خصوص حكمت صدرايى پرداخت.

وى وقتى آوازه عرفان و فلسفه [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] را شنيد، شيفته عظمت علمى، كمالات معنوى و فضايل اين حكيم وارسته گرديد. از اين رو وقتى كه به منظور شناخت تشيع، سالى چند ماه از پاريس به ايران مى‌آمد و در اين سرزمين به پژوهش در مورد مذهب شيعه مى‌پرداخت، توسط برخى از اساتيد دانشگاه، از محضر [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] تقاضا نمود كه به وى كمك كند. آن فيلسوف عالى مقام كه از فعالیت‌های علمى و اشتياق معنوى اين محقق با خبر بود، خواسته‌اش را اجابت كرد و با وجود كهن سالى و ضعف مزاج، هر دو هفته يك بار از قم به تهران مى‌آمد تا در جلسه‌اى علمى به سؤالات كربن پاسخ دهد و معارف و حقايق گران‌بهاى تشيع را در اختيار او و عده‌اى از استادان دانشگاه قرار دهد و بدين وسيله شناخت صحيح شيعه، براى جهان غرب، توسط هانرى كربن هموار گرديد.

در محفلى كه حلقه اصحاب تاويل نام داشت، ديدار منظم اين دو شخصيت صورت مى‌گرفت. با وجود مشكل زبانى به وسيله ترجمه، ارتباط و گفت و گو ميان آن دو بزرگوار برقرار مى‌شد. كربن مصاحبه‌هاى متعددى طى سال‌هاى 1337 و 1338ش با [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] درباره عقايد، تعاليم و تاريخ تشيع به عمل آورد.

كربن عقيده داشت كه راه يافتن به عالم معنويت شيعى، كارى سهل و آسان نمى‌باشد؛ زيرا تشيع حرم معرفت باطنى اسلام است و از ويژگى‌هاى آن احساس شرمى وافر در قبال مسائل دينى، متانت و وزانتى است كه وقتى مخاطب يقين حاصل كرده باشد، بند از نقاب مى‌گشايد.

ارض ملكوت از ايران مزدايى تا ايران شيعى: كالبد انسان در روز رستاخيز، الشيعه الاثنا عشريه، المشاعر، المقدمات من كتاب نص النصوص فى شرح فصوص الحكم، تاريخ فلسفه اسلامى، جامع الأسرار و منبع الأنوار، رساله فى اعتقاد الحكماء، روابط حكمت اشراق و فلسفه ايران باستان، روابط حكمت اشراق و فلسفه ايران باستان، عبهر العاشقين، شرح شطحيات شامل گفتارهاى شورانگيز و رمزى صوفيان، اسلام ايرانى، فلسفه ايرانى و فلسفه تطبيقى، كتاب جامع الحكمتين، مجموعه مصنفات [[سهروردی، یحیی بن حبش|شيخ اشراق]] و...

==منابع مقاله==

 

 

 

[[مجموعه مصنفات شیخ اشراق]]  

 

 

 

[[سفر و پیام آور: ایران و فلسفه]]  

[[آیین جوانمردی]]  

[[رسایل جوانمردان]]  

[[الشیعه الاثنا عشریه]]

[[عبهر العاشقین]]  

[[شرح شطحیات]]  

[[الخيال الخلاق في تصوف ابن عربي]]

[[مجموعه رسائل مشهور به کتاب الانسان الکامل]]  

[[رسالة في اعتقاد الحکماء]]  

[[مقدمه بر المشاعر صدرالمتألهین شیرازی (ملاصدرا)]]

[[تاریخ فلسفه اسلامی (هانری کربن)]]

[[المشاعر]]  

[[روابط حکمت اشراق و فلسفه ایران باستان]]

[[عن الاسلام فی ایران مشاهد روحیه و فلسفیه]]

[[مقالات هانری کربن (مجموعه‌ای از مقالات به زبان فارسی)]]

[[مکاتبات هانری کربن و ولاديمير ايوانف (1326 - 1345 / 1966 - 1947)]]

[[انسان نورانی در تصوف ايرانی]]

[[منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران: از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر]]  

[[تخیل خلاق در عرفان ابن عربی]]

[[المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم]]  

[[جامع الأسرار و منبع الأنوار]]  

[[انسان نورانی در تصوف ایرانی]]

[[فلسفه اسلامی در ایران؛ قرن 17 و 18 میلادی]]

[[ابن سینا و دور اندیشی شهودی او]]

[[چشم‌اندازهای معنوی و فلسفی اسلام ایرانی]]