التیسیر في التفسیر: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[نسفی، عمر بن محمد]] (نويسنده) | [[نسفی، عمر بن محمد]] (نويسنده) | ||
[[حبوش، ماهر ادیب ]] (محقق) | [[حبوش، ماهر ادیب]] (محقق) | ||
[[مغربی، فادی ]] (محقق) | [[مغربی، فادی]] (محقق) | ||
[[فارس، جمال عبدالرحیم ]] (محقق) | [[فارس، جمال عبدالرحیم]] (محقق) | ||
[[عجلوني، ساریة فایز]] (محقق) | [[عجلوني، ساریة فایز]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
[[نسفی، عمر بن محمد|نسفی]] در این تفسیر، به ضرورتی که در بخش‌هایی از تفسیر احساس می‌کرده، عباراتی به زبان فارسی- گاه در حد یک یا چند کلمه و گاه طولانی‌تر و چندین سطر، آورده است که به چند نمونه از آن، اشاره می‌شود: | [[نسفی، عمر بن محمد|نسفی]] در این تفسیر، به ضرورتی که در بخش‌هایی از تفسیر احساس می‌کرده، عباراتی به زبان فارسی- گاه در حد یک یا چند کلمه و گاه طولانی‌تر و چندین سطر، آورده است که به چند نمونه از آن، اشاره می‌شود: | ||
«و | «و بالفارسیة: تفسير روشن‌کردن روى سخن است و تأويل پیداکردن معنى سخن است... و بالفارسیة: تفسير مر گشايش را و تأويل مر نمايش را.» و فارْسِيَّة: مىاندخسم و پناه مىخواهم و نگاهداشت مىخواهم و امان مىخواهم و يارى مىخواهم و فرياد می‌خواهم<ref>نویدی ملاطی، علی، ص119-120</ref>. | ||
این تفسیر در دوران عثمانیان در عراق، ترکیه و شام از شهرت خاصی برخوردار بود، طوری که سه تفسیر مهم نوشته شده در زمان عثمانیان، یعنی تفسیر [[ابن کمال پاشا، احمد بن سلیمان|ابن کمال پاشا]]، [[تفسیر روح البيان|تفسیر روح البیان]]، و [[روح المعاني في تفسير القرآن العظيم و السبع المثاني|تفسیر روح المعانی]]، از این اثر به‌عنوان تفسیر مرجع استفاده کرده‌اند. در میان تفاسیر فارسی، [[چرخی، یعقوب بن عثمان|مولانا یعقوب چرخی غزنوی]] [[تفسیر یعقوب چرخی|تفسیر مختصر]] خود را با استفاده از سه منبع، یعنی «التیسیر فی التفسیر» [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]]، «[[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|الکشاف]]» [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]]، و [[تفسیر کواشی]]، نگاشته است. گذشته از آن، ادیب و عالم مشهور دوره تیموریان، [[کاشفی، حسین|مولانا کمال‌الدین حسین واعظ کاشفی]] در «[[جواهر التفسیر]]» و تفسیر مختصرش بنام «[[تفسیر حسینی (مواهب علّيه)|مواهب علیه]]» (مشهور به [[تفسیر حسینی (مواهب علّيه)|تفسیر حسینی]])، پس از «[[التفسير الكبير (فخر رازی)|تفسیر کبیر]]» [[فخر رازی، محمد بن عمر|امام فخرالدین رازی]]، بیش‌ترین نقل‌قول و یادآوری را از «التیسیر» امام [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]] دارد<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>. | این تفسیر در دوران عثمانیان در عراق، ترکیه و شام از شهرت خاصی برخوردار بود، طوری که سه تفسیر مهم نوشته شده در زمان عثمانیان، یعنی تفسیر [[ابن کمال پاشا، احمد بن سلیمان|ابن کمال پاشا]]، [[تفسیر روح البيان|تفسیر روح البیان]]، و [[روح المعاني في تفسير القرآن العظيم و السبع المثاني|تفسیر روح المعانی]]، از این اثر به‌عنوان تفسیر مرجع استفاده کرده‌اند. در میان تفاسیر فارسی، [[چرخی، یعقوب بن عثمان|مولانا یعقوب چرخی غزنوی]] [[تفسیر یعقوب چرخی|تفسیر مختصر]] خود را با استفاده از سه منبع، یعنی «التیسیر فی التفسیر» [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]]، «[[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|الکشاف]]» [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]]، و [[تفسیر کواشی]]، نگاشته است. گذشته از آن، ادیب و عالم مشهور دوره تیموریان، [[کاشفی، حسین|مولانا کمال‌الدین حسین واعظ کاشفی]] در «[[جواهر التفسیر]]» و تفسیر مختصرش بنام «[[تفسیر حسینی (مواهب علّيه)|مواهب علیه]]» (مشهور به [[تفسیر حسینی (مواهب علّيه)|تفسیر حسینی]])، پس از «[[التفسير الكبير (فخر رازی)|تفسیر کبیر]]» [[فخر رازی، محمد بن عمر|امام فخرالدین رازی]]، بیش‌ترین نقل‌قول و یادآوری را از «التیسیر» امام [[نسفی، عمر بن محمد|نجم‌الدین نسفی]] دارد<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۹
| التیسیر في التفسیر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نسفی، عمر بن محمد (نويسنده)
حبوش، ماهر ادیب (محقق) مغربی، فادی (محقق) فارس، جمال عبدالرحیم (محقق) عجلوني، ساریة فایز (محقق) |
| سال نشر | 1440ق - 2019م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 9786052279311 |
| موضوع | تفاسیر اهل سنت - قرن 6ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 15 |
| کد کنگره | 9ت5ن 94/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
التیسیر في التفسیر اثر ابوحفص نجم‌الدین عمر بن محمد بن احمد نسفی حنفی (461- 537ق)، فقیه و متکلم مشهور جهان اسلام، از جمله معدود تفاسیر حنفی موجود به شمار می‌رود که با تحقیق ماهر ادیب حبوش منتشر شده است.
در این اثر، امام نسفی تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر ادبی، تفسیر مأثور و روایی، تفسیر به رأی و تفسیر عرفانی را به زیبایی باهم جمع کرده و در لابه‌لای تفسیر عربی خود، جملات و متون فارسی را به کثرت نقل نموده است[۱].
نسفی در این تفسیر، به ضرورتی که در بخش‌هایی از تفسیر احساس می‌کرده، عباراتی به زبان فارسی- گاه در حد یک یا چند کلمه و گاه طولانی‌تر و چندین سطر، آورده است که به چند نمونه از آن، اشاره می‌شود: «و بالفارسیة: تفسير روشن‌کردن روى سخن است و تأويل پیداکردن معنى سخن است... و بالفارسیة: تفسير مر گشايش را و تأويل مر نمايش را.» و فارْسِيَّة: مىاندخسم و پناه مىخواهم و نگاهداشت مىخواهم و امان مىخواهم و يارى مىخواهم و فرياد می‌خواهم[۲].
این تفسیر در دوران عثمانیان در عراق، ترکیه و شام از شهرت خاصی برخوردار بود، طوری که سه تفسیر مهم نوشته شده در زمان عثمانیان، یعنی تفسیر ابن کمال پاشا، تفسیر روح البیان، و تفسیر روح المعانی، از این اثر به‌عنوان تفسیر مرجع استفاده کرده‌اند. در میان تفاسیر فارسی، مولانا یعقوب چرخی غزنوی تفسیر مختصر خود را با استفاده از سه منبع، یعنی «التیسیر فی التفسیر» نجم‌الدین نسفی، «الکشاف» زمخشری، و تفسیر کواشی، نگاشته است. گذشته از آن، ادیب و عالم مشهور دوره تیموریان، مولانا کمال‌الدین حسین واعظ کاشفی در «جواهر التفسیر» و تفسیر مختصرش بنام «مواهب علیه» (مشهور به تفسیر حسینی)، پس از «تفسیر کبیر» امام فخرالدین رازی، بیش‌ترین نقل‌قول و یادآوری را از «التیسیر» امام نجم‌الدین نسفی دارد[۳].
وی در این تفسیر دو هدف را برآورده کرده است، یکی بالابردن ایمان و تقوی به نقل موعظه‌ها، حکمت‍‌ها، و عبارت‌های علما و زاهدان. دوم بالابردن دانش قرآنی در زمینه لغت، اعراب، لغت، تفسیر، تأویل، روایات و اقوال مختلف [۴].
محقق در بخشی از مقدمه به بحث از منابع تفسیر و روش نسفی نسبت به تفسیر قرآن به قرآن، استفاده از روایات، لغت، نحو، فقه، اسرائیلیات و نقد وی از دیدگاه‌های دیگران پرداخته است [۵].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- نویدی ملاطی، علی، «منقولات فارسی کتاب التیسیر فی التفسیر»، نامه فرهنگستان زمستان 1394- شماره 58.
- بی‌نام، «ترجمه مختصر فارسی از «التیسیر فی التفسیر»»، بینات، دوشنبه 18 اردیبهشت 1402