سلامنامه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = زائری، محمدرضا (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارت سروش | مکان نشر =تهران | سال نشر =1381 | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE |...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی')
     
    (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR.....J1.jpg
    | تصویر =NURسلامنامهJ1.jpg
    | عنوان =
    | عنوان =
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =
    | زبان =
    | کد کنگره =
    | کد کنگره =‏PIR۸۰۷۶/الف۹۷،س۸
    | موضوع =
    | موضوع =نثر فارسی ‏-‏ قرن 14=مناجات
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =انتشارت سروش  
    | ناشر =انتشارت سروش  
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''سلامنامه'''، تألیف محمدرضا زائری؛ سلامنامه، مجموعه‌ای از قطعات ادبی و برداشت‌هایی از دعای عهد و زیارتِ آل یاسین است. مؤلف با نثری آهنگین و دلنشین، در فراق حضرت حجت(عج) به درگاه الهی می‌نالد و نغمه‌های انتظار خود را عاشقانه می‌سراید.
    '''سلامنامه'''، تألیف [[زائری، محمدرضا|محمدرضا زائری]]؛ سلامنامه، مجموعه‌ای از قطعات ادبی و برداشت‌هایی از دعای عهد و زیارتِ آل یاسین است. مؤلف با نثری آهنگین و دلنشین، در فراق حضرت حجت(عج) به درگاه الهی می‌نالد و نغمه‌های انتظار خود را عاشقانه می‌سراید.


    مهم‌ترین ویژگی این قطعات ادبی آن است که از منابع و مآخذ مهمی مانند دیوان حافظ، دیوان کمپانی، غزلیات سعدی، مثنوی مولوی، دیوان رضوان‌ شیرازی و مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی بهره برده که همین امر بر غنای مطالب و بارِ معنویِ نیایش‌های آن افزوده است و آدرس آنها در بخش توضیح‌های پایانی کتاب آمده است.
    مهم‌ترین ویژگی این قطعات ادبی آن است که از منابع و مآخذ مهمی مانند [[دیوان حافظ بر اساس نه نسخه کامل کهن مورخ به سال‌های 813 تا 827 هجری قمری (چاپ دوم)|دیوان حافظ]]، دیوان کمپانی، غزلیات [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[مثنوی معنوی|مثنوی مولوی]]، دیوان رضوان‌ شیرازی و [[مفاتيح الجنان|مفاتیح الجنان]] [[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]] بهره برده که همین امر بر غنای مطالب و بارِ معنویِ نیایش‌های آن افزوده است و آدرس آنها در بخش توضیح‌های پایانی کتاب آمده است.


    چاپ این‌گونه آثار، بی‌شک در جذب نسلِ جوان به سوی مسایل معنوی مؤثر است.
    چاپ این‌گونه آثار، بی‌شک در جذب نسلِ جوان به سوی مسایل معنوی مؤثر است.


    این مجموعه با نیایش ضیافت الله و خواهش بقیةالله آغاز و با قطعه ادبی درباره جمکران به پایان می‌رسد. <ref>باقریان موحد، سید رضا، ص169</ref>
    این مجموعه با نیایش ضیافت‌الله و خواهش بقیةالله آغاز و با قطعه ادبی درباره جمکران به پایان می‌رسد. <ref>باقریان موحد، سید رضا، ص169</ref>




    خط ۴۶: خط ۴۶:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات جدید(آذر) باقی زاده]]  
    [[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۶

    سلامنامه
    سلامنامه
    پدیدآورانزائری، محمدرضا (نویسنده)
    ناشرانتشارت سروش
    مکان نشرتهران
    سال نشر1381
    چاپدوم
    موضوعنثر فارسی ‏-‏ قرن 14=مناجات
    کد کنگره
    ‏PIR۸۰۷۶/الف۹۷،س۸

    سلامنامه، تألیف محمدرضا زائری؛ سلامنامه، مجموعه‌ای از قطعات ادبی و برداشت‌هایی از دعای عهد و زیارتِ آل یاسین است. مؤلف با نثری آهنگین و دلنشین، در فراق حضرت حجت(عج) به درگاه الهی می‌نالد و نغمه‌های انتظار خود را عاشقانه می‌سراید.

    مهم‌ترین ویژگی این قطعات ادبی آن است که از منابع و مآخذ مهمی مانند دیوان حافظ، دیوان کمپانی، غزلیات سعدی، مثنوی مولوی، دیوان رضوان‌ شیرازی و مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی بهره برده که همین امر بر غنای مطالب و بارِ معنویِ نیایش‌های آن افزوده است و آدرس آنها در بخش توضیح‌های پایانی کتاب آمده است.

    چاپ این‌گونه آثار، بی‌شک در جذب نسلِ جوان به سوی مسایل معنوی مؤثر است.

    این مجموعه با نیایش ضیافت‌الله و خواهش بقیةالله آغاز و با قطعه ادبی درباره جمکران به پایان می‌رسد. [۱]


    پانويس

    1. باقریان موحد، سید رضا، ص169


    منابع مقاله

    باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش

    وابسته‌ها