حسینی مدنی، محمدکبریت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== [[' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} [[') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' زين ال' به ' زين‌ال') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
از كودكى به فراگيرى دانش علاقه فراوان داشت. قرآن كريم را حفظ كرد و سپس به تعليم صرف و نحو و معانى را نزد عبدالملک عصامی و عبدالرحمن بن عيسی مرشدی و ... آموخت و ریاضیات و حکمت و تصوف را نزد عبدالله بن ولی حضرمی فرا گرفت و ديگر علوم را در محضر اكابر زمانش آموخت. | از كودكى به فراگيرى دانش علاقه فراوان داشت. قرآن كريم را حفظ كرد و سپس به تعليم صرف و نحو و معانى را نزد عبدالملک عصامی و عبدالرحمن بن عيسی مرشدی و ... آموخت و ریاضیات و حکمت و تصوف را نزد عبدالله بن ولی حضرمی فرا گرفت و ديگر علوم را در محضر اكابر زمانش آموخت. | ||
او در سال 1039ق، به آسیای صغیر و دمشق مسافرت نمود و از ايوب بن احمد خلوتی علم آموخت، سپس قاهره رفت و ملازم با محمد بن | او در سال 1039ق، به آسیای صغیر و دمشق مسافرت نمود و از ايوب بن احمد خلوتی علم آموخت، سپس قاهره رفت و ملازم با محمد بن زين‌العابدین البكری گردید، و مقدار بیشتری درباره طریقت خلوتیه آموخت، در سفر به روم از اسكندريه ديدن نموده و مناره عجيبش را توصيف كرده است. او همچنين از قسطنطنيه و مناطق ديگر گزارش داده است. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸
| نام | حسینی مدنی، محمد کبریت |
|---|---|
| نامهای دیگر | مدنی، سید محمد کبریت
محمد کبریت |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 1012 |
| محل تولد | مدینه |
| رحلت | 20 رمضان سال 1070ق |
| اساتید | عبدالملک عصامی
عبدالرحمن بن عيسی مرشدی عبدالله بن ولی حضرمی |
| برخی آثار | الجواهر الثمینة فی محاسن المدینة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00529AUTHORCODE |
سيد محمد بن عبدالله حسینی مدنى (1012-1070ق)، مشهور به محمد كبريت، مورخ، اديب، شاعر و فقيه، صوفی، از علماى حجازی در قرن یازده هجری
ولادت
او از نوادگان شرف‌الدين بن يحيى حسينى مولوى که به امام حسین ع نسب می‌برد، در سال 1012ق، در مدينه متولد گرديد.
تحصیلات
از كودكى به فراگيرى دانش علاقه فراوان داشت. قرآن كريم را حفظ كرد و سپس به تعليم صرف و نحو و معانى را نزد عبدالملک عصامی و عبدالرحمن بن عيسی مرشدی و ... آموخت و ریاضیات و حکمت و تصوف را نزد عبدالله بن ولی حضرمی فرا گرفت و ديگر علوم را در محضر اكابر زمانش آموخت.
او در سال 1039ق، به آسیای صغیر و دمشق مسافرت نمود و از ايوب بن احمد خلوتی علم آموخت، سپس قاهره رفت و ملازم با محمد بن زين‌العابدین البكری گردید، و مقدار بیشتری درباره طریقت خلوتیه آموخت، در سفر به روم از اسكندريه ديدن نموده و مناره عجيبش را توصيف كرده است. او همچنين از قسطنطنيه و مناطق ديگر گزارش داده است.
وفات
وى سرانجام در 20 رمضان سال 1070ق در 58 سالگی در مدینه از دنیا رفت و در قبرستان بقيع مدفون گشت.
آثار
- الجواهر الثمينة في محاسن المدينة؛
- رحلة الشتاء و الصيف؛
- حاطب ليل؛
- نصر من الله و فتح قريب؛
- الزنبيل؛
- العقود الفاخرة في أخبار الدنيا و الآخرة؛
- بسط المقال في القيل و القال.