ملکی میانجی، محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'غالبا' به 'غالباً ')
    جز (جایگزینی متن - ' اهل بیت' به ' اهل‌بیت')
     
    (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR02763.jpg|بندانگشتی|ملکی میانجی، محمدباقر]]
    [[پرونده:NUR02763.jpg|بندانگشتی|ملکی میانجی، محمدباقر]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|ملکی میانجی، محمدباقر
    ! نام!! data-type="authorName" |ملکی میانجی، محمدباقر
    |-
    |-
    |نام‌های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| آیت‌الله ملکی میانجی
    | data-type="authorOtherNames" | آیت‌الله ملکی میانجی
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |عبدالعظیم
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|1284 ش
    | data-type="authorbirthDate" |1285ش برابر با 1324ق
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |روستای ترک میانه واقع در آذربایجان شرقی
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1377 ش یا 1419 ق
    | data-type="authorDeathDate" |15 خرداد 1377ش برابر با دهم صفر 1419ق
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |[[هاشم قزوینى]]
     
    [[آیت‌اللّه میرزا محمد آقازاده خراسانى]]
     
    [[میرزا مهدى غروى اصفهانى]]
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|
    | data-type="authorWritings" |[[بدائع الكلام في تفسیر آیات الأحكام]]
    |-class='articleCode'
     
    [[مناهج البیان في تفسیر القرآن]]
     
    تفسير فاتحة الکتاب
     
    [[‌نفحات من علوم القرآن]]
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE02763AUTHORCODE
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02763AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|ملکی (ابهام زدایی)}}
    '''محمدباقر ملکی میانجی''' (1285-1377ش)، فقیه، اصولی، مفسر قرآن، از مفاخر علمای آذربایجان، از پژوهشیان مسائل اعتقادى و شناختى و مباحث نظرى مکتب تفکیک بود که در محضر استادان بزرگ آن مکتب، بر این مبانى واقف شد و به آن معتقد گردید و در مجموعۀ آثار مفید و نوشته‌ها و دروس خویش، به ترویج و تثبیت آن مبانى همت گماشت. [[مناهج البیان في تفسیر القرآن]] و [[‌نفحات من علوم القرآن]] از آثار اوست.
    == ولادت ==
    ایشان در سال 1324ق برابر با 1285ش، همزمان با مرگ مظفرالدین شاه قاجار و اوج‌گیرى نهضت مشروطه، در قصبه ترک مرکز بخش کندوان از توابع ناحیۀ گرمرود شهرستان میانه به دنیا آمد.پدرش حاج عبدالعظیم از شخصیتهای خوشنام و متدین منطقه به حساب می‌آمد، ایشان در کنف تربیت چنین پدری پرورش یافت.
    == تحصیلات ==
    نخست خواندن و نوشتن را از کتب رایج آن زمان، نزد اساتید فن آموخت و خط «مبین الملک گرمرودى» - حاکم فارس - را به عنوان سرمشق براى خود انتخاب کرد و داراى خطى بسیار زیبا شد. بعد در همان روستا از محضر مرحوم آیت‌الله «سید واسع کاظمى تَرکى» (متوفاى؛ 1353ق) که از شاگردان برجسته و اعضاى جلسه استفتاى مرحوم [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] - صاحب [[كفاية الأصول|کفایة الاصول]] - بود، ادبیات عرب، منطق، اصول و فقه (قوانین و ریاض) را فراگرفت


    '''محمدباقر ملکی میانجی''' يكى از مفاخر علماى آذربايجان و از پژوهشیان مسائل اعتقادى و شناختى و مباحث نظرى مكتب تفكيك بود كه در محضر استادان بزرگ آن مكتب، بر اين مبانى واقف شد و به آن معتقد گرديد و در مجموعۀ آثار مفيد و نوشته‌ها و دروس خويش، به ترويج و تثبيت آن مبانى همت گماشت.
    وى به سال 1349ق، به مشهد مقدس آمد و سطح عالى را نزد استاد فاضل خویش آیت‌اللّه شیخ [[هاشم قزوینى]](متوفای1380ق) و دروس فلسفه و مباحث اعتقادى و معارفى را نزد عالم نحریر آیت‌اللّه شیخ [[مجتبى قزوینى]] (متوفای 1386 ق) تلمّذ کرد.


    ایشان در سال 1324 ق1285/ ش، در قصبه ترك از توابع ناحيۀ گرمرود شهرستان ميانه به دنيا آمد.در همانجا از محضر عالم جليل، سيّد واسع كاظمى تركى (م 1354 ق) که خود از افاضل شاگردان [[آخوند خراسانى]] بود، ادبيات عرب، منطق، اصول (قوانين) و فقه(رياض) فرا گرفت.
    آنگاه در درس خارج زعیم حوزۀ علمیّۀ مشهد در آن روزگار، [[آیت‌اللّه میرزا محمد آقازاده خراسانى]](متوفای 1356ق) شرکت جست. همچنین بحشى از مباحث فقه و یک دورۀ اصول فقه و یک دورۀ کامل علوم و مباحث معارفى را از محضر استاد علاّمه [[میرزا مهدى غروى اصفهانى]](متوفای 1365ق) استفاده کرد و از ایشان به دریافت اجتهاد و افتا و نقل حدیث مفتخر شد.


    وى به سال 1349 ق، به مشهد مقدس آمد و سطح عالى را نزد استاد فاضل خويش آيت‌اللّه شيخ هاشم قزوينى(م 1380 ق) و دروس فلسفه و مباحث اعتقادى و معارفى را نزد عالم نحرير آيت‌اللّه شيخ مجتبى قزوينى(م 1386 ق) تلمّذ كرد.
    وى پس از گذشت سیزده سال در حوزۀ مشهد و استفاده از عالمان بزرگ آن سامان، به زادگاه خود مى‌آید و به ترویج شعائر دین و تربیت مردم و امر به معروف و نهى از منکر مى‌پردازد و پس از جنگ جهانى دوم، هنگام بروز غایلۀ آذربایجان، با آن اوضاع نابسامان، از موضع دینى و کاملا مستقل مبارزه مى‌کند و براى حفظ جان و مال مردم تلاش بسیار مى‌کند.وى شانزده سال در آنجا به اداى وظایف خویش اشتغال مى‌ورزد و از آن پس، به سال 1337ش، به حوزه علمیه قم مى‌آید و در آنجا ساکن مى‌شود و تنها در فصل تابستان و ایام ویژه مذهبى، قم را ترک مى‌کند.


    آنگاه در درس خارج زعيم حوزۀ علميّۀ مشهد در آن روزگار، آيت‌اللّه ميرزا محمد آقازاده خراسانى(م 1356 ق) شركت جست.همچنين بحشى از مباحث فقه و يك دورۀ اصول فقه و يك دورۀ كامل علوم و مباحث معارفى را از محضر استاد علاّمه ميرزا مهدى غروى اصفهانى(م 1365 ق) استفاده كرد و از ايشان به دريافت اجتهاد و افتا و نقل حديث مفتخر شد.
    ایشان هنگام ورود به شهر مقدس قم مورد تکریم و احترام رئیس حوزه و مرجع تقلید جهان تشیع، [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردی]] و دیگر مراجع و علمای اعلام قرار گرفت، و در جوار کریمه اهل‌بیت علیه‌السلام به تحقیق و تدریس خارج اصول، تفسیر، کلام و معارف تشیع پرداخت و شاگردانی فاضل، دانا و کوشا تربیت نمود.


    وى پس از گذشت سيزده سال در حوزۀ مشهد و استفاده از عالمان بزرگ آن سامان، به زادگاه خود مى‌آيد و به ترويج شعائر دين و تربيت مردم و امر به معروف و نهى از منكر مى‌پردازد و پس از جنگ جهانى دوم، هنگام بروز غايلۀ آذربايجان، با آن اوضاع نابسامان، از موضع دينى و كاملا مستقل مبارزه مى‌كند و براى حفظ جان و مال مردم تلاش بسيار مى‌كند.وى شانزده سال در آنجا به اداى وظايف خويش اشتغال مى‌ورزد و از آن پس، به سال 1337 ش، به حوزه علميه قم مى‌آيد و در آنجا ساكن مى‌شود و تنها در فصل تابستان و ايام ويژه مذهبى، قم را ترك مى‌كند.
    استاد [[حکیمی، محمدرضا|محمدرضا حکیمى]] که به شرح حال و آثار ایشان در کتاب «مکتب تفکیک» پرداخته است، از خصوصیات ایشان مبارزه با مفاسد اجتماعى از راه تقویت بنیۀ اعتقادى و ایمانى مردم، مبارزه با تعدّیها و زورگویى‌هاى قلدران و خانها، توجه به کرامت انسانى و حرمت افراد و تواضع با مردم، توجه به مشکلات مسلمانان و اخبار کشورهاى اسلامى، تعبّد فوق‌العاده به احکام دینى و عمل به عبادات و مداومت بر خواندن دعاها و به خصوص صحیفه سجادیه و رعایت سادگى در مخارج زندگى و احتیاط در برداشت از وجوه شرعیه و تأکید بر زهد و ساده زیستى ایشان مى‌داند.


    استاد محمدرضا حكيمى كه به شرح حال و آثار ايشان در كتاب «مكتب تفكيك» پرداخته است، از خصوصيات ايشان مبارزه با مفاسد اجتماعى از راه تقويت بنيۀ اعتقادى و ايمانى مردم، مبارزه با تعدّيها و زورگويى‌هاى قلدران و خانها، توجه به كرامت انسانى و حرمت افراد و تواضع با مردم، توجه به مشكلات مسلمانان و اخبار كشورهاى اسلامى، تعبّد فوق العاده به احكام دينى و عمل به عبادات و مداومت بر خواندن دعاها و به خصوص صحيفه سجاديه و رعايت سادگى در مخارج زندگى و احتياط در برداشت از وجوه شرعيه و تأكيد بر زهد و ساده زيستى ايشان مى‌داند.
    وی به نظم در امور و پژوهش در موضوعات علمی علاقه‌ای شدید داشت و آن را به همه چیز ترجیح می‌داد. او تا سال ۱۳۷۱ش با اینکه ۸۸ سال سن داشت، روزی دوازده ساعت کار و تحقیق علمی می‌کرد.
    ==وفات==
    سرانجام این قرآن پژوه و مفسر حوزوی در شب جمعه پانزدهم خرداد 1377ش برابر با دهم صفر 1419ق وفات فرمودند. و پس از تشییع در قبرستان شيخان در جوار حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها، به خاک سپرده شد.


    ==آثار علمى==
    ==آثار علمى==


    از مرحوم آیت‌اللّه ملکى، آثار علمى فراوانى بر جاى مانده است:


    از مرحوم آيت‌اللّه ملكى، آثار علمى فراوانى بر جاى مانده است:
    # بدایع الکلام فى تفسیر آیات الاحکام(طهارت و صلات) در یک مجلد.چاپ بیروت،1400 ق؛ چاپ قم،1402 ق.
     
    # تفسیر فاتحة الکتاب، قم، دارالقرآن الکریم،1413 ق.
    # بدايع الكلام فى تفسير آيات الاحكام(طهارت و صلات) در يك مجلد.چاپ بيروت،1400 ق؛ چاپ قم،1402 ق.
    # مناهج البیان فى تفسیر القرآن، تفسیر چهار جزء اوّل قرآن و تفسیر جزء 29 و 30 در 6 مجلد که تا کنون 5 مجلد آن منتشر شده است.(1414 ق-1418 ق) و جلد ششم یعنى از آغاز آیۀ 92 سورۀ آل عمران تا آخر جزء(آیۀ 24 سورۀ نساء) زیر چاپ است.این مجموعه توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، سازمان چاپ و انتشارات، نشر یافته است.
    # تفسير فاتحة الكتاب، قم، دارالقرآن الكريم،1413 ق.
    # توحید الامامیه، با تنظیم محمد بیابانى اسکویى، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى،1415 ق1373/ ش.
    # مناهج البيان فى تفسير القرآن، تفسير چهار جزء اوّل قرآن و تفسير جزء 29 و 30 در 6 مجلد كه تا كنون 5 مجلد آن منتشر شده است.(1414 ق-1418 ق) و جلد ششم يعنى از آغاز آيۀ 92 سورۀ آل عمران تا آخر جزء(آيۀ 24 سورۀ نساء) زير چاپ است.اين مجموعه توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، سازمان چاپ و انتشارات، نشر يافته است.
    # نگاهى به علوم قرآن، ترجمۀ على نقى خدایارى، به اهتمام على ملکى میانجى، قم، نشر خرم.این اثر ترجمۀ مقدمه تفسیر و تقریر برخى دروس ایشان در جمع طلاّب است.
    # توحيد الاماميه، با تنظيم محمد بيابانى اسكويى، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى،1415 ق1373/ ش.
    # نگاهى به علوم قرآن، ترجمۀ على نقى خدايارى، به اهتمام على ملكى ميانجى، قم، نشر خرم.اين اثر ترجمۀ مقدمه تفسير و تقرير برخى دروس ايشان در جمع طلاّب است.
    # الرشاد فى العماد.
    # الرشاد فى العماد.
    # دورۀ كامل درس اصول آقا ميرزا مهدى اصفهانى.
    # دورۀ کامل درس اصول آقا میرزا مهدى اصفهانى.
    # رساله‌اى در حبط و تكفير.
    # رساله‌اى در حبط و تکفیر.
    # رساله‌اى دربارۀ خمس.
    # رساله‌اى دربارۀ خمس.
    # رساله‌اى دربارۀ احكام ميّت.
    # رساله‌اى دربارۀ احکام میّت.


    و ديگر آثار چاپ نشده مؤلف در احكام صلات، نكاح، طلاق و مواريث.
    و دیگر آثار چاپ نشده مؤلف در احکام صلاة، نکاح، طلاق و مواریث.


    ==اخلاق و سجايا ==
    ==منابع مقاله==
    #[[:noormags:469699| اباذری، عبدالرحیم؛ «به مناسبت اولین سالگرد ارتحال حضرت آیت‌الله ملکی میانجی: آیت‌الله حاج شیخ محمد باقر ملکی میانجی: مفسر قرآن و استاد معارف اهل‌بیت(ع)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، فرهنگ کوثر خرداد 1378 - شماره 27 (‎6 صفحه -از 58 تا 63)]].
    #[[:noormags:1993|قهرمانی، افضل؛ «زندگی‌نامه آیت‌الله  ملکی میانجی(1419 ـ 1324 هجری قمری)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، سفینه زمستان 1382 - شماره 1 ISC (‎22 صفحه -از 73 تا 94)]].




    يكى از مواردى كه تربيت و انسانيت و اخلاق انسانى بروز مى‌كند، در مقام بحث و گفت و گو و نقد ديدگاه مخالفان است.مقامى كه انسان با آراى ديگران روبرو مى‌شود و خود نيز نظريۀ ديگرى عرضه مى‌دارد.اينجاست كه سجاياى اخلاقى اهميت و نقش خود را ايفا مى‌كند.مرحوم ملكى از كسانى بود كه در نوشته‌هاى خود با رعايت ادب و احترام سخنان كسانى را كه از نظر فكرى مخالف خود مى‌ديد نقل مى‌كرد و گاه از آنان با بزرگى و احترام ياد مى‌كرد و مقام علمى و شخصيت آنان را از ياد نمى‌برد.
    ==وابسته‌ها==
     
    {{وابسته‌ها}}
    روش او چنين است كه غالباً  كلام قايل را نقل مى‌كند و سپس اشكال علمى آن را بيان مى‌دارد.او همواره سعى دارد ديدگاه تفكيكى خود را در مقابل عقايد فلاسفه و مفسّران به نام عقل‌گرا ارايه دهد، در جاى جاى تفسير اين شيوه را با رعايت ادب و احترام و بدون بكار بردن كلمات ركيك و حمله و تكفير ادامه مى‌دهد.يكى از شاگردان درس تفسير ايشان نقل مى‌كرد كه در جلسه‌اى سخن از يكى از مفسران بزرگ و عالى مقام معاصر شد و بحث علمى دربارۀ ديدگاه وى مطرح شد، يكى از شاگردان از روى بى ادبى و تعصب، سخن زشتى بر زبان راند و كلامى حاكى از تكفير بيان كرد.مرحوم ملكى بلافاصله و با حسّاسيت عكس العمل نشان داد و تصريح كرد:آنچه بيان مى‌شود، به عنوان طرح نظريه و انتقاد علمى است نه موضعگيرى، لذا من اجازه نمى‌دهم چنين برخوردى انجام گيرد و اگر شما قرار است در جلسه بحث من شركت كنيد بايد رعايت ادب و احترام بزرگان را داشته باشيد.
     
    بحث و مناظره و طرح عقايد، مايۀ رشد و تكامل و روشن شدن واقعيات است اما اگر به صورت نادرست و همراه با تعصب و خارج از ادب علمی‌باشد، نه تنها حقيقت روشن نمى‌شود، بلكه موجب موضعگيرى كوركورانه خواهد شد و هر گروه و دسته‌اى كه گمان كند، همه حقايق پيش او است و ديگران باطل و منحرف هستند، آنكه به خود اجازه مى‌دهد كه ديگران را با تهمت و كوچك كردن از صحنه خارج كند و چون عقايد او را نمى‌پسندد، هر لفظ و كلامى در توصيف آنها بگويد، هرگز شمه‌اى از ادب علمى را در نيافته است.
    ==وفات==
    سر انجام این قرآن پژوه و مفسر حوزوی در نيمۀ خرداد ماه 1377 وفات فرمودند.


    ==وابسته‌ها==
    [[بدائع الكلام في تفسیر آیات الأحكام]]  
    [[بدائع الكلام في تفسیر آیات الأحكام]]  


    خط ۸۴: خط ۱۰۰:


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:قرآن‌پژوهان]]
    [[رده:مفسران شیعه]]
    [[رده:شهریور(1400)]]
    [[رده:درگذشتگان 1377]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۲۲

    ملکی میانجی، محمدباقر
    نام ملکی میانجی، محمدباقر
    نام‌های دیگر آیت‌الله ملکی میانجی
    نام پدر عبدالعظیم
    متولد 1285ش برابر با 1324ق
    محل تولد روستای ترک میانه واقع در آذربایجان شرقی
    رحلت 15 خرداد 1377ش برابر با دهم صفر 1419ق
    اساتید هاشم قزوینى

    آیت‌اللّه میرزا محمد آقازاده خراسانى

    میرزا مهدى غروى اصفهانى

    برخی آثار بدائع الكلام في تفسیر آیات الأحكام

    مناهج البیان في تفسیر القرآن

    تفسير فاتحة الکتاب

    ‌نفحات من علوم القرآن

    کد مؤلف AUTHORCODE02763AUTHORCODE

    محمدباقر ملکی میانجی (1285-1377ش)، فقیه، اصولی، مفسر قرآن، از مفاخر علمای آذربایجان، از پژوهشیان مسائل اعتقادى و شناختى و مباحث نظرى مکتب تفکیک بود که در محضر استادان بزرگ آن مکتب، بر این مبانى واقف شد و به آن معتقد گردید و در مجموعۀ آثار مفید و نوشته‌ها و دروس خویش، به ترویج و تثبیت آن مبانى همت گماشت. مناهج البیان في تفسیر القرآن و ‌نفحات من علوم القرآن از آثار اوست.

    ولادت

    ایشان در سال 1324ق برابر با 1285ش، همزمان با مرگ مظفرالدین شاه قاجار و اوج‌گیرى نهضت مشروطه، در قصبه ترک مرکز بخش کندوان از توابع ناحیۀ گرمرود شهرستان میانه به دنیا آمد.پدرش حاج عبدالعظیم از شخصیتهای خوشنام و متدین منطقه به حساب می‌آمد، ایشان در کنف تربیت چنین پدری پرورش یافت.

    تحصیلات

    نخست خواندن و نوشتن را از کتب رایج آن زمان، نزد اساتید فن آموخت و خط «مبین الملک گرمرودى» - حاکم فارس - را به عنوان سرمشق براى خود انتخاب کرد و داراى خطى بسیار زیبا شد. بعد در همان روستا از محضر مرحوم آیت‌الله «سید واسع کاظمى تَرکى» (متوفاى؛ 1353ق) که از شاگردان برجسته و اعضاى جلسه استفتاى مرحوم آخوند خراسانى - صاحب کفایة الاصول - بود، ادبیات عرب، منطق، اصول و فقه (قوانین و ریاض) را فراگرفت

    وى به سال 1349ق، به مشهد مقدس آمد و سطح عالى را نزد استاد فاضل خویش آیت‌اللّه شیخ هاشم قزوینى(متوفای1380ق) و دروس فلسفه و مباحث اعتقادى و معارفى را نزد عالم نحریر آیت‌اللّه شیخ مجتبى قزوینى (متوفای 1386 ق) تلمّذ کرد.

    آنگاه در درس خارج زعیم حوزۀ علمیّۀ مشهد در آن روزگار، آیت‌اللّه میرزا محمد آقازاده خراسانى(متوفای 1356ق) شرکت جست. همچنین بحشى از مباحث فقه و یک دورۀ اصول فقه و یک دورۀ کامل علوم و مباحث معارفى را از محضر استاد علاّمه میرزا مهدى غروى اصفهانى(متوفای 1365ق) استفاده کرد و از ایشان به دریافت اجتهاد و افتا و نقل حدیث مفتخر شد.

    وى پس از گذشت سیزده سال در حوزۀ مشهد و استفاده از عالمان بزرگ آن سامان، به زادگاه خود مى‌آید و به ترویج شعائر دین و تربیت مردم و امر به معروف و نهى از منکر مى‌پردازد و پس از جنگ جهانى دوم، هنگام بروز غایلۀ آذربایجان، با آن اوضاع نابسامان، از موضع دینى و کاملا مستقل مبارزه مى‌کند و براى حفظ جان و مال مردم تلاش بسیار مى‌کند.وى شانزده سال در آنجا به اداى وظایف خویش اشتغال مى‌ورزد و از آن پس، به سال 1337ش، به حوزه علمیه قم مى‌آید و در آنجا ساکن مى‌شود و تنها در فصل تابستان و ایام ویژه مذهبى، قم را ترک مى‌کند.

    ایشان هنگام ورود به شهر مقدس قم مورد تکریم و احترام رئیس حوزه و مرجع تقلید جهان تشیع، آیت‌الله بروجردی و دیگر مراجع و علمای اعلام قرار گرفت، و در جوار کریمه اهل‌بیت علیه‌السلام به تحقیق و تدریس خارج اصول، تفسیر، کلام و معارف تشیع پرداخت و شاگردانی فاضل، دانا و کوشا تربیت نمود.

    استاد محمدرضا حکیمى که به شرح حال و آثار ایشان در کتاب «مکتب تفکیک» پرداخته است، از خصوصیات ایشان مبارزه با مفاسد اجتماعى از راه تقویت بنیۀ اعتقادى و ایمانى مردم، مبارزه با تعدّیها و زورگویى‌هاى قلدران و خانها، توجه به کرامت انسانى و حرمت افراد و تواضع با مردم، توجه به مشکلات مسلمانان و اخبار کشورهاى اسلامى، تعبّد فوق‌العاده به احکام دینى و عمل به عبادات و مداومت بر خواندن دعاها و به خصوص صحیفه سجادیه و رعایت سادگى در مخارج زندگى و احتیاط در برداشت از وجوه شرعیه و تأکید بر زهد و ساده زیستى ایشان مى‌داند.

    وی به نظم در امور و پژوهش در موضوعات علمی علاقه‌ای شدید داشت و آن را به همه چیز ترجیح می‌داد. او تا سال ۱۳۷۱ش با اینکه ۸۸ سال سن داشت، روزی دوازده ساعت کار و تحقیق علمی می‌کرد.

    وفات

    سرانجام این قرآن پژوه و مفسر حوزوی در شب جمعه پانزدهم خرداد 1377ش برابر با دهم صفر 1419ق وفات فرمودند. و پس از تشییع در قبرستان شيخان در جوار حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها، به خاک سپرده شد.

    آثار علمى

    از مرحوم آیت‌اللّه ملکى، آثار علمى فراوانى بر جاى مانده است:

    1. بدایع الکلام فى تفسیر آیات الاحکام(طهارت و صلات) در یک مجلد.چاپ بیروت،1400 ق؛ چاپ قم،1402 ق.
    2. تفسیر فاتحة الکتاب، قم، دارالقرآن الکریم،1413 ق.
    3. مناهج البیان فى تفسیر القرآن، تفسیر چهار جزء اوّل قرآن و تفسیر جزء 29 و 30 در 6 مجلد که تا کنون 5 مجلد آن منتشر شده است.(1414 ق-1418 ق) و جلد ششم یعنى از آغاز آیۀ 92 سورۀ آل عمران تا آخر جزء(آیۀ 24 سورۀ نساء) زیر چاپ است.این مجموعه توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، سازمان چاپ و انتشارات، نشر یافته است.
    4. توحید الامامیه، با تنظیم محمد بیابانى اسکویى، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى،1415 ق1373/ ش.
    5. نگاهى به علوم قرآن، ترجمۀ على نقى خدایارى، به اهتمام على ملکى میانجى، قم، نشر خرم.این اثر ترجمۀ مقدمه تفسیر و تقریر برخى دروس ایشان در جمع طلاّب است.
    6. الرشاد فى العماد.
    7. دورۀ کامل درس اصول آقا میرزا مهدى اصفهانى.
    8. رساله‌اى در حبط و تکفیر.
    9. رساله‌اى دربارۀ خمس.
    10. رساله‌اى دربارۀ احکام میّت.

    و دیگر آثار چاپ نشده مؤلف در احکام صلاة، نکاح، طلاق و مواریث.

    منابع مقاله

    1. اباذری، عبدالرحیم؛ «به مناسبت اولین سالگرد ارتحال حضرت آیت‌الله ملکی میانجی: آیت‌الله حاج شیخ محمد باقر ملکی میانجی: مفسر قرآن و استاد معارف اهل‌بیت(ع)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، فرهنگ کوثر خرداد 1378 - شماره 27 (‎6 صفحه -از 58 تا 63).
    2. قهرمانی، افضل؛ «زندگی‌نامه آیت‌الله ملکی میانجی(1419 ـ 1324 هجری قمری)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، سفینه زمستان 1382 - شماره 1 ISC (‎22 صفحه -از 73 تا 94).


    وابسته‌ها