سلوک عارفان (ترجمه المراقبات): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' اهل بیت' به ' اهل‌بیت') |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ملکی تبریزی، | [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع]] (نویسنده) | ||
[[راستگو، سید محمد]] (مترجم) | [[راستگو، سید محمد]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''سلوک عارفان (ترجمه المراقبات)'''تألیف میرزا جواد ملکی | '''سلوک عارفان (ترجمه المراقبات)''' تألیف [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|میرزا جواد ملکی تبریزی]]، ترجمه [[راستگو، سید محمد|سید محمد راستگو]]؛ این کتاب، ترجمۀ [[المراقبات «أعمال السنة»|المراقبات فی اعمال السنه]] تألیف عارف کامل [[ملکی تبریزی، جواد بن شفیع|میرزا جواد ملکی تبریزی]] است. موضوع آن، احوال و اعمالی است که بندگانِ صالح و مؤمنان مخلص در طول سال، آنها را پاس می‌دارند و به جا می‌آورند و با دقت و مراقبتی که در پاسداری آن احوال و انجام دادن آن اعمال به کار می‌برند، نفس خویش را هر چه پیراسته‌تر و جانٍ خویش را هر چه آراسته‌تر می‌سازند. | ||
این کتاب از دیرباز تاکنون در بین عام و خاص از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. مهم‌ترین دلایل این امتیاز را می‌توان در این موارد | این کتاب از دیرباز تاکنون در بین عام و خاص از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. مهم‌ترین دلایل این امتیاز را می‌توان در این موارد | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
#نیایش‌ها، اعمال و عباداتی راکه مؤلف آورده و انجام دادن و خواندنِ آنها را توصیه کرده است، اعمال، عبادات و نیایش‌هایی می‌باشند که از سوی گرامی‌ترین بندگانٍ خدا (پیشوایان معصوم) نقل و گزارش شده است؛ پیشوایانی که خود، راه سلوک و مراقبه را تا پایان، بهتر از هر کس دیگر پیموده‌اند و آداب و آیین آن را بیشتر از هر کس دیگر می‌شناسند و می‌دانند. | #نیایش‌ها، اعمال و عباداتی راکه مؤلف آورده و انجام دادن و خواندنِ آنها را توصیه کرده است، اعمال، عبادات و نیایش‌هایی می‌باشند که از سوی گرامی‌ترین بندگانٍ خدا (پیشوایان معصوم) نقل و گزارش شده است؛ پیشوایانی که خود، راه سلوک و مراقبه را تا پایان، بهتر از هر کس دیگر پیموده‌اند و آداب و آیین آن را بیشتر از هر کس دیگر می‌شناسند و می‌دانند. | ||
#مؤلف اثر که خود پرورش آموخته مکتب | #مؤلف اثر که خود پرورش آموخته مکتب اهل‌بیت است - سال‌های سال، راهیِ این راه و سالک این صراط بوده، در مکتب حقایق زانو زده و از | ||
محضر راهبران را‌ه‌دان نکته‌ها آموخته و نوشته‌ها انداخته و آن‌گاه حاصل این همه آموخته و آزموده را به صورت این کتاب به سالکانِ صراط عرفان پیش‌کش کرده است و چون مطالب این کتاب همه از دل برخاسته لاجرم بر دل‌ها نیز می‌نشیند. | محضر راهبران را‌ه‌دان نکته‌ها آموخته و نوشته‌ها انداخته و آن‌گاه حاصل این همه آموخته و آزموده را به صورت این کتاب به سالکانِ صراط عرفان پیش‌کش کرده است و چون مطالب این کتاب همه از دل برخاسته لاجرم بر دل‌ها نیز می‌نشیند. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
فهرست: | فهرست: | ||
مراقبات ماه شعبان: مناجات شعبانیه، اعمال این ماه، آخرین جمعه شعیان و ...؛ | مراقبات ماه شعبان: مناجات شعبانیه، اعمال این ماه، آخرین جمعه شعیان و. ..؛ | ||
مراقبات ماه رمضان: انواع روزه، شکوه و والاییِ دعاهای معصومین، آداب وایین قرآن و دعا، آداب دعا، دعا چیست و چگونه باید باشد؟ تضرع و گریه، نکته‌ای در ادبِ دعا، شب قدر، از خدا غافل نماندن، توسل؛ | مراقبات ماه رمضان: انواع روزه، شکوه و والاییِ دعاهای معصومین، آداب وایین قرآن و دعا، آداب دعا، دعا چیست و چگونه باید باشد؟ تضرع و گریه، نکته‌ای در ادبِ دعا، شب قدر، از خدا غافل نماندن، توسل؛ | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[المراقبات «أعمال السنة»]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۱۵
| سلوک عارفان (ترجمه المراقبات) | |
|---|---|
J1.jpg) | |
| پدیدآوران | ملکی تبریزی، جواد بن شفیع (نویسنده) راستگو، سید محمد (مترجم) |
| ناشر | نشر سایه |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1375 |
| چاپ | سوم |
| موضوع | اعمال حسنه، دعاها |
| کد کنگره | BP ۲۶۶/م۷س۸ |
سلوک عارفان (ترجمه المراقبات) تألیف میرزا جواد ملکی تبریزی، ترجمه سید محمد راستگو؛ این کتاب، ترجمۀ المراقبات فی اعمال السنه تألیف عارف کامل میرزا جواد ملکی تبریزی است. موضوع آن، احوال و اعمالی است که بندگانِ صالح و مؤمنان مخلص در طول سال، آنها را پاس می‌دارند و به جا می‌آورند و با دقت و مراقبتی که در پاسداری آن احوال و انجام دادن آن اعمال به کار می‌برند، نفس خویش را هر چه پیراسته‌تر و جانٍ خویش را هر چه آراسته‌تر می‌سازند.
این کتاب از دیرباز تاکنون در بین عام و خاص از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. مهم‌ترین دلایل این امتیاز را می‌توان در این موارد دانست:
- نیایش‌ها، اعمال و عباداتی راکه مؤلف آورده و انجام دادن و خواندنِ آنها را توصیه کرده است، اعمال، عبادات و نیایش‌هایی می‌باشند که از سوی گرامی‌ترین بندگانٍ خدا (پیشوایان معصوم) نقل و گزارش شده است؛ پیشوایانی که خود، راه سلوک و مراقبه را تا پایان، بهتر از هر کس دیگر پیموده‌اند و آداب و آیین آن را بیشتر از هر کس دیگر می‌شناسند و می‌دانند.
- مؤلف اثر که خود پرورش آموخته مکتب اهل‌بیت است - سال‌های سال، راهیِ این راه و سالک این صراط بوده، در مکتب حقایق زانو زده و از
محضر راهبران را‌ه‌دان نکته‌ها آموخته و نوشته‌ها انداخته و آن‌گاه حاصل این همه آموخته و آزموده را به صورت این کتاب به سالکانِ صراط عرفان پیش‌کش کرده است و چون مطالب این کتاب همه از دل برخاسته لاجرم بر دل‌ها نیز می‌نشیند.
مؤلف در مقدمه آورده است:
«به خویش می‌گویم و بجاست که هر بنده عابدی به هنگام دعا و مناجات، این گفت و گو را با خویش داشته باشد: ای بنده بی‌چاره که عمر را به بطالت و تباهی می‌گذرانی! بدان که تو راهیِ سفر به وطنِ اصلیِ خویش هستی و روزهای عمر تو به منزله منزل‌های سفر تو هستند و....» (ص 11)
موضوع اصلی تحقیق،اگرچه دعا و نيایش نیست. اما در سراسر کتاب، دعاها و نیایش‌های ماه‌ها و روزهای سال به نقل از ائمه دين آمده و ضمنِ مباحثٍ مربوط به مراقبات و اعمال ماه مبارک رمضان، نکته‌هایی مهم درباره آداب و آیین دعا آمده است که می‌تواند از آن به عنوان رساله‌ای مستقل در حصوص دعا و مناجات یاد کرد.
در پایان نیز، نيایش‌نامه‌ای از مؤلف و مترجم آمده است.
فهرست:
مراقبات ماه شعبان: مناجات شعبانیه، اعمال این ماه، آخرین جمعه شعیان و. ..؛
مراقبات ماه رمضان: انواع روزه، شکوه و والاییِ دعاهای معصومین، آداب وایین قرآن و دعا، آداب دعا، دعا چیست و چگونه باید باشد؟ تضرع و گریه، نکته‌ای در ادبِ دعا، شب قدر، از خدا غافل نماندن، توسل؛
مراقبات ماه ذی حجه: نماز شب‌های دهه نخست، شبِ عرفه، آداب زیارت، عید غدیر و....[۱]
پانويس
- ↑ باقریان موحد، سید رضا، ص169-171
منابع مقاله
باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش