وامبری، آرمین: تفاوت میان نسخه‌ها

به خاطر اشتیاق زایدالوصفى که به مطالعه در علم زبان‌شناسى داشت، در این وادى گام گذاشت و توانایى خویش را با تسلط کامل به چند زبان رایج و زنده دنیا به دیگران نشان داد. او با پشتکار و همت فراوان به شناخت انواع زبان‌هاى اروپایى و آسیایى و ریشه‌یابى واژگان و لغات مصطلح در آن‌ها پرداخت و به تاثیر شگرف ادبیات شرق و غرب در یکدیگر به خوبى واقف شد. در سایه همین جدیت و کنکاش، به مرحله‌اى رسید که در سن بیست سالگى چندین زبان مهم اروپایى را به خوبى در حد تدریس در دانشگاه‌ها و مراکز علمى معتبر مى‌دانست؛ اما عشق به جهان‌گردى به خاطر یافتن وجوه مشترک بین زبان مادرى و لهجه‌هاى ترک تاتار و همچنین آشنایى با بلاد و ممالک دیگر، سرنوشت او را به گونه دیگر رقم زد. او نخست چند سالى را با اقامت در قسطنطنیه و زندگى در میان خانواده‌هاى ترک به آموزش شیوه‌هاى زندگى آنان پرداخت و توانست در مدت کوتاهى چنان خود را با شرایط اجتماعى و رفتارى آنان عجین نماید که تفاوت چندانى به چشم نیاید. همین استعداد او در تغییر رفتار و گفتارش در قالب یک ترک حقیقى و به بیان واضحتر افندى بود که کلید رهایى و نجات او در سرزمینى شد که براى جهانگردان و محققینى چون او بکر و ناشناخته مى‌نمود و مسلما هول‌انگیزترین حوادث و پیشامدها را با خود به همراه داشت. او سپس تصمیم گرفت سفرى به آسیاى میانه نماید. بدین منظور از راه استانبول به خوى؛ تبریز؛ زنجان؛ قزوین و تهران آمد و پس از اقامتى طولانى با لباس مبدل درویشى به قم؛ کاشان؛ اصفهان و شیراز مسافرت نمود سپس از سیر و سیاحت در مازندران و سواحل جنوبى دریاى خزر، مشهد و هرات، به آسیاى میانه رفت و در پایان سفر خویش در سال 1864م به شرح مشاهدات ویافته‌هاى خویش در طول اقامت در آسیاى میانه پرداخت که با استقبال مستشرقین و محققین عرصه تاریخ همراه گردید.