بهرام صادقی: تاریخ شفاهی داستان‌نویسان ایرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بی‌شک پس از [[صادق هدایت]]، [[بهرام صادقی]] (1315 ـ 1363) یکی از نویسندگان تأثیرگذار تاریخ ادبیات داستانی ایران است. منتقدان و نویسندگان بزرگ او را پایه‌گذار داستان مدرن می‌خوانند؛ اما به دلایل زیادی در دهه‌های گذشته کمتر از نقش او سخن به میان آمده است. صادقی نخستین شعر خود را در هفت‌سالگی سرود و در شانزده‌سالگی چاپ‌شدۀ آن را دید. داستان‌های این نویسنده در زمانی که سن‌وسال چندانی نداشت، در دهۀ سی خورشیدی در مجلۀ «سخن» [[خانلری، پرویز|پرویز ناتل خانلری]] و در ادامه در مجلاتی همچون کیهان هفته، کتاب هفته، جنگ ادبی اصفهان، صدف، فردوسی، جهان نو و ... چاپ می‌شد. بازتاب آثار نویسندۀ جوان، آن هم تا سن بیست‌وپنج سالگی که به استناد آنچه امروز موجود است (به گواه [[خانلری، پرویز|پرویز ناتل خانلری]]، [[سیدحسینی، رضا|رضا سیدحسینی]]، [[ابوالحسن نجفی]] و ...) از او به عنوان نابغۀ داستان‌نویسی در حال ظهور یاد شده است و تأثیرگذاری او تا حدی است که او را پایه‌گذار داستان «شک» دانسته که بر نویسندگان پس از خود نیز تأثیرگذار بوده است.

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]