حسین علیه‌السلام از زبان حسین علیه‌السلام

حسین(ع) از زبان حسین(ع)
پدیدآوران	محمدیان، محمد (نویسنده)
ناشر	دفتر نشر معارف (وابسته به نهاد نمایندگی مقام رهبری در دانشگاه)
سال نشر	۱۳۹۸
چاپ	پنجم
موضوع	حسین‌ بن‌ علی‌(ع)، اما‌م‌ سوم‌، ۴ - ۶۱ ق‌,واقعه‌ کربلا، ۶۱ ق‌,عا‌شورا
کد کنگره	‏BP ۴۱/۵/م۳ح۵

حسین علیه‌السلام از زبان حسین علیه‌السلام تألیف محمد محمدیان، این کتاب شرح زندگی و زمانه امام حسین(ع) از زبان خود ایشان است. نویسنده با استناد به منابع معتبر روایی این اثر فاخر را به رشته تحریر درآورده و از بیان هرگونه مطلب غیر مستند و حتی ضعیف پرهیز کرده است.

ساختار

این کتاب در هشت فصل تمام زندگی سیدالشهداء، دوران ولادت امام حسین علیه‌السلام تا شهادت آن حضرت و پس از آن را از زبان این امام بزرگوار روایت می‌کند.

زبان کتاب، زبانی ساده و روان است و چنانچه علاقمند به شنیدن روایت‌های تاریخی نباشید، جذب متن ساده و صمیمی‌اش می‌شوید.

به ادعای مؤلف،‌ این کتاب با استناد به بیش از ۱۰۰ کتاب از منابع معتبر اهل سنت و تشیع مربوط به پیش از قرن هفتم هجری،‌تألیف شده است.

گزارش کتاب

در کتاب حسین(ع) از زبان حسین(ع)، تلاش شده است نقل‌های معتبر و مستند از سخنان امام حسین(ع) که در میان آثار روایی و تاریخی وجود دارد ارائه گردد، اما نگاه سلبی و بیان موارد قابل تأمل و یا غیرواقعی و دست گذاشتن بر موارد تحریف شده و توضیح اشتباهات و خطاهای مورخان و نویسندگان در این کتاب نیامده است.

مطالب کتاب از ابتدا تا انتها به صورت اول شخص تنظیم شده و روایت مستقیم از زبان امام حسین(ع) می باشد. همچنین ماجرای اسارت کاروان تا بازگشت به کربلا و سپس مدینه از زبان حضرت زینب (سلام الله علیها) روایت می‌شود.

لیکن با توجه به اینکه در کتب تاریخی و روایی، راوی می گوید: من حضور داشتم که چنین حادثه‌ای رخ داد و امام حسین(ع) در این حادثه چنین مطلبی را فرمود و یا چنین عکس العملی را نشان داد و یا چنین تصمیمی را گرفت، در کتاب پیش رو مقدمه بیانات حضرت با اندکی ویرایش از زبان حضرت بیان شده و لذا از ابتدا تا انتهای کتاب راوی دیگری وجود ندارد. و برای تمایز و تشخیص این دو از هم، توضیحات راوی داخل کروشه و با رنگ متفاوت تمایز یافته است تا با سخنان اصلی حضرت مخلوط نشود و خواننده بتواند سخن آن حضرت را از غیر آن بازشناسد.

بخشی از متن کتاب:

هنگام عصر دستور حرکت دادم و یارانم آماده كوچ شدند. به منادی دستور دادم همگان را برای نماز عصر فرابخواند. جلوایستادم و نماز عصررا خواندم. پس ازآن رو به سپاه حر کردم و بعد از حمد و ثنای خداوند گفتم:] مردم! من، پسر دختر رسول خدا(ص) هستم. اهل بيت پيامبر، براى حكومت بر شما سزاوارتراز مڈعیانی هستند که به ناحق، این مقام را اشغال کرده‌اند و با دشمنی و ستم در میان شما رفتار می‌کنند. خشنودی خداوند در این است که به خداوند اعتماد کنید و حق را برای اهل حق بشناسید. اگر هم از ما ناراضی هستید و حقّ ما را به رسمیت نمی‌شناسید و رأیتان برخلاف نامه‌هایی است که رسیده و نمایندگان‌تان گفته‌اند، از همین جا بازمی‌گردم.

منابع مقاله

1. متن کتاب
2. پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه (حدیث نت)