ابن جهیم، محمد بن على: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''ابن جُهَیم، مفیدالدین ابوعبدالله محمد بن على اسدی، حلى'''، متكلم، فقیه و اصولى شیعى در سده 7ق/13م. | '''ابن جُهَیم، مفیدالدین ابوعبدالله محمد بن على اسدی، حلى'''، متكلم، فقیه و اصولى شیعى در سده 7ق/13م. | ||
نام نیای بزرگ او را ابن طاووس به‌صورت «جهم» ضبط كرده است. از تاریخ تولد و وفات وی اطلاعى در دست نیست، لیكن از بررسى احوال مشایخ و راویان وی مى‌توان نتیجه گرفت كه معاصر و در طبقه محقق حلى (د 676ق/1277م) بوده است. | نام نیای بزرگ او را [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] به‌صورت «جهم» ضبط كرده است. از تاریخ تولد و وفات وی اطلاعى در دست نیست، لیكن از بررسى احوال مشایخ و راویان وی مى‌توان نتیجه گرفت كه معاصر و در طبقه [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] (د 676ق/1277م) بوده است. | ||
==جایگاه علمی== | ==جایگاه علمی== | ||
از آن‌چه علامه حلى درباره ملاقات خواجه نصیرالدین طوسى با محقق حلى در حله و گفت‌وگوی آن دو نقل كرده، چنین برمى‌آید كه ابن جهیم یكى از سرآمدان عصر خود در اصول عقاید و اصول فقه بوده است، افزون بر این، فقاهت وی مورد اذعان علامه حلى و ابن طاووس نیز بوده است. حر عاملى او را ادیب و شاعر نیز دانسته است. اسناد روایات مختلف، نشان مى‌دهد كه ابن جهیم از مشایخ اجازه نیز بوده و حر عاملى وی را صدوق دانسته است. | از آن‌چه [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] درباره ملاقات [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسى]] با [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] در حله و گفت‌وگوی آن دو نقل كرده، چنین برمى‌آید كه ابن جهیم یكى از سرآمدان عصر خود در اصول عقاید و اصول فقه بوده است، افزون بر این، فقاهت وی مورد اذعان [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] و [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] نیز بوده است. [[حر عاملی، محمد بن حسن|حر عاملى]] او را ادیب و شاعر نیز دانسته است. اسناد روایات مختلف، نشان مى‌دهد كه ابن جهیم از مشایخ اجازه نیز بوده و [[حر عاملی، محمد بن حسن|حر عاملى]] وی را صدوق دانسته است. | ||
==مشایخ== | ==مشایخ== | ||
از مشایخ او سید فخار بن معدّ موسوی قابل ذكر است. | از مشایخ او [[موسوی، سید فخار بن معد|سید فخار بن معدّ موسوی]] قابل ذكر است. | ||
== راویان و شاگردان == | == راویان و شاگردان == | ||
در میان راویان و شاگردان وی نیز نام كسانى چون علامه حسن بن یوسف | در میان راویان و شاگردان وی نیز نام كسانى چون [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حسن بن یوسف حلى]]، تقى‌الدین حسن بن على بن داوود حلى و [[ابن طاووس، عبدالکریم بن احمد|سید عبدالكریم بن طاووس]] به چشم مى‌خورد. از یك سند [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] برمى‌آید كه سید مجدالدین محمد بن على، پدر عمیدالدین نیز بدون واسطه از وی روایت كرده است.<ref> پاكتچى، احمد، ج3، ص285-286</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۰
| ابن جهیم، محمد بن على | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن جُهَیم، مفیدالدین ابوعبدالله محمد بن على اسدی، حلى |
| لقب | مفیدالدین |
| نام پدر | على |
| مذهب | شیعه |
| اطلاعات علمی | |
| مشایخ | سید فخار بن معدّ موسوی |
| معاصرین | محقق حلى (د 676ق/1277م) |
| شاگردان | علامه حسن بن یوسف حلى، تقى‌الدین حسن بن على بن داوود حلى و سید عبدالكریم بن طاووس |
ابن جُهَیم، مفیدالدین ابوعبدالله محمد بن على اسدی، حلى، متكلم، فقیه و اصولى شیعى در سده 7ق/13م.
نام نیای بزرگ او را ابن طاووس به‌صورت «جهم» ضبط كرده است. از تاریخ تولد و وفات وی اطلاعى در دست نیست، لیكن از بررسى احوال مشایخ و راویان وی مى‌توان نتیجه گرفت كه معاصر و در طبقه محقق حلى (د 676ق/1277م) بوده است.
جایگاه علمی
از آن‌چه علامه حلى درباره ملاقات خواجه نصیرالدین طوسى با محقق حلى در حله و گفت‌وگوی آن دو نقل كرده، چنین برمى‌آید كه ابن جهیم یكى از سرآمدان عصر خود در اصول عقاید و اصول فقه بوده است، افزون بر این، فقاهت وی مورد اذعان علامه حلى و ابن طاووس نیز بوده است. حر عاملى او را ادیب و شاعر نیز دانسته است. اسناد روایات مختلف، نشان مى‌دهد كه ابن جهیم از مشایخ اجازه نیز بوده و حر عاملى وی را صدوق دانسته است.
مشایخ
از مشایخ او سید فخار بن معدّ موسوی قابل ذكر است.
راویان و شاگردان
در میان راویان و شاگردان وی نیز نام كسانى چون علامه حسن بن یوسف حلى، تقى‌الدین حسن بن على بن داوود حلى و سید عبدالكریم بن طاووس به چشم مى‌خورد. از یك سند شهید اول برمى‌آید كه سید مجدالدین محمد بن على، پدر عمیدالدین نیز بدون واسطه از وی روایت كرده است.[۱]
پانویس
- ↑ پاكتچى، احمد، ج3، ص285-286
منابع مقاله
پاكتچى، احمد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.