المودة في القربی: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR130257J1.jpg | عنوان = المودة في القربی | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = همدانی، علی بن شهاب الدین (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = 8م8هـ 36/5 BP | موضوع =خاندان نبوت - فضایل |ناشر | ناشر = | مکان ن...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''المودة في القربی'''، اثر سید علی شهاب‌الدین همدانی (714-786ق)، کتابی است ارزشمند و مفید در بیان مناقب اهل‌بیت(ع). | '''المودة في القربی'''، اثر [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|سید علی شهاب‌الدین همدانی]] (714-786ق)، کتابی است ارزشمند و مفید در بیان مناقب اهل‌بیت(ع). | ||
در موضوع مورد بحث اثر حاضر، تألیفات بسیار زیادی نوشته شده است و پیش و پس از همدانی نیز افرادی تحت همین نام، در همین موضوع، آثاری را به رشته تحریر درآورده‌اند. نصر بن عامر بن وهب ابوالحسن سنجاری شیخ ابوعبدالله حسین بن عبیدالله غضائری (متوفی 411)، از جمله افرادی است که پیش از همدانی کتابی با همین نام نوشته و سید خلف مشعشعی (متوفی 1074ق) نیز پس از او، اقدام به چنین کاری کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص1301-1302</ref>. | در موضوع مورد بحث اثر حاضر، تألیفات بسیار زیادی نوشته شده است و پیش و پس از همدانی نیز افرادی تحت همین نام، در همین موضوع، آثاری را به رشته تحریر درآورده‌اند. نصر بن عامر بن وهب ابوالحسن سنجاری شیخ [[غضائری، حسین بن عبیدالله|ابوعبدالله حسین بن عبیدالله غضائری]] (متوفی 411)، از جمله افرادی است که پیش از [[همدانی، سید علی بن شهاب‌الدین|همدانی]] کتابی با همین نام نوشته و [[سید خلف مشعشعی]] (متوفی 1074ق) نیز پس از او، اقدام به چنین کاری کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص1301-1302</ref>. | ||
این کتاب، در آسیا و میان بلاد عرب، از شهرت فراوانی برخودار می‌باشد؛ به‌گونه‌ای که شروح فراوانی بر آن نوشته و به چند زبان، ترجمه شده است که از جمله آنها، شرح سید ابوالقاسم بن حسین رضوی قمی لاهوری تحت عنوان «البشری بالحسنی»، است. | این کتاب، در آسیا و میان بلاد عرب، از شهرت فراوانی برخودار می‌باشد؛ به‌گونه‌ای که شروح فراوانی بر آن نوشته و به چند زبان، ترجمه شده است که از جمله آنها، شرح [[سید ابوالقاسم بن حسین رضوی قمی لاهوری]] تحت عنوان «البشری بالحسنی»، است. | ||
ترجمه فارسی آن توسط موسی بن علی بن ابوالقاسم بن عیسی با نام | |||
ترجمه فارسی آن توسط موسی بن علی بن ابوالقاسم بن عیسی با نام «[[مفاتيح المحبة]]» و ترجمه اردوی آن تحت عنوان «معالم العزة» توسط مولانا محمدشریف است<ref>ر.ک: همان، ص1302</ref>. | |||
کتاب با مقدمه‌ای از ناشر آغاز شده که در آن، ضمن معرفی مختصر و کوتاه کتاب، به معرفی مؤلف، پرداخته شده و مطالب، در چهارده فصل، تنظیم شده است. | کتاب با مقدمه‌ای از ناشر آغاز شده که در آن، ضمن معرفی مختصر و کوتاه کتاب، به معرفی مؤلف، پرداخته شده و مطالب، در چهارده فصل، تنظیم شده است. | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۰۴
| المودة في القربی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | همدانی، علی بن شهاب الدین (نويسنده) |
| سال نشر | 1990م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | خاندان نبوت - فضایل |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 8م8هـ 36/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المودة في القربی، اثر سید علی شهاب‌الدین همدانی (714-786ق)، کتابی است ارزشمند و مفید در بیان مناقب اهل‌بیت(ع).
در موضوع مورد بحث اثر حاضر، تألیفات بسیار زیادی نوشته شده است و پیش و پس از همدانی نیز افرادی تحت همین نام، در همین موضوع، آثاری را به رشته تحریر درآورده‌اند. نصر بن عامر بن وهب ابوالحسن سنجاری شیخ ابوعبدالله حسین بن عبیدالله غضائری (متوفی 411)، از جمله افرادی است که پیش از همدانی کتابی با همین نام نوشته و سید خلف مشعشعی (متوفی 1074ق) نیز پس از او، اقدام به چنین کاری کرده است[۱].
این کتاب، در آسیا و میان بلاد عرب، از شهرت فراوانی برخودار می‌باشد؛ به‌گونه‌ای که شروح فراوانی بر آن نوشته و به چند زبان، ترجمه شده است که از جمله آنها، شرح سید ابوالقاسم بن حسین رضوی قمی لاهوری تحت عنوان «البشری بالحسنی»، است.
ترجمه فارسی آن توسط موسی بن علی بن ابوالقاسم بن عیسی با نام «مفاتيح المحبة» و ترجمه اردوی آن تحت عنوان «معالم العزة» توسط مولانا محمدشریف است[۲].
کتاب با مقدمه‌ای از ناشر آغاز شده که در آن، ضمن معرفی مختصر و کوتاه کتاب، به معرفی مؤلف، پرداخته شده و مطالب، در چهارده فصل، تنظیم شده است.
در فصل نخست، به بیان فضایل پیامبر(ص) پرداخته شده است. از جمله این فضایل، فضیلتی است که توسط مطلب بن ابی‌وداعه، از پیامبر(ص) نقل شده است که فرمودند: «أنا محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب؛ إن الله خلق الخلق فجعلني في خيرهم، ثم جعلهم قبائل فجعلني في خيرهم، ثم جعلهم بيوتا فجعلني في خيرهم؛ فأنا خيركم بيتا و خيركم قبيلا و خيركم نسبا» (من محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب هستم. خداوند مخلوقات را آفرید و مرا در بهترین آنها قرار داد، سپس آنها را قبیله‌هایی قرار داد و مرا در بهترین آنها قرار داد، سپس آنها را در خانه‌هایی قرار داد و مرا در بهترین آنها قرار داد؛ پس من بهترین شما هستم از لحاظ خانواده و بهترین شما در قبیله و بهترین شما از نظر نسب هستم). در روایت دیگری که از ابوموسی اشعری از آن حضرت نقل گردیده، چنین آمده است: «أنا أحمد و أنا محمد و الحاشر و أنا العاقب و أنا منتقی و نبي الرحمة» (من محمد و احمد، حاشر، عاقب، منتقی و پیامبر رحمت هستم)[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.