ابن شباط، محمد بن على: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '| کد مؤلف = AUTHORCODE' به '| کد مؤلف =AUTHORCODE') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = توزر (محل وفات)؛ | | مدفن = توزر (محل وفات)؛ | ||
| طول عمر = 63؛ | | طول عمر = 63؛ | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE00000AUTHORCODE | | کد مؤلف =AUTHORCODE00000AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
''' ابن شَبّاط، ابوعبدالله محمد بن على بن محمد''' (618 -681ق/ 1221-1282م)، اديب، شاعر، مورخ و فقيه مالکى. | |||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
خاستگاه خاندان وی تَوْزَر از شهرهای تونس بود. پدرش از توزر به قسنطينه رفت و ابن شباط در آنجا به دنيا آمد. | خاستگاه خاندان وی تَوْزَر از شهرهای تونس بود. پدرش از توزر به قسنطينه رفت و ابن شباط در آنجا به دنيا آمد. | ||
برخى زادگاه او را توزر دانسته‌اند. | برخى زادگاه او را توزر دانسته‌اند. | ||
==تحصیلات، مناصب== | ==تحصیلات، مناصب== | ||
وی 4 ساله بود که به همراه خانواده‌اش به توزر بازگشت و در آنجا به تحصيل علم پرداخت و پس از طى مدارج علمى در زمره مشاهير عصر خود در آمد و منصب قضا را در آنجا برعهده گرفت. | وی 4 ساله بود که به همراه خانواده‌اش به توزر بازگشت و در آنجا به تحصيل علم پرداخت و پس از طى مدارج علمى در زمره مشاهير عصر خود در آمد و منصب قضا را در آنجا برعهده گرفت. | ||
==تدریس، شاگردان== | ==تدریس، شاگردان== | ||
مدتى نيز در تونس به امر تدريس اشتغال داشت. از جمله شاگردان او محمد بن حيان شابطى را مى‌توان نام برد. | مدتى نيز در تونس به امر تدريس اشتغال داشت. از جمله شاگردان او محمد بن حيان شابطى را مى‌توان نام برد. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی سرانجام در توزر درگذشت. | وی سرانجام در توزر درگذشت. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از وی کتابى با نام «صله السمط وسمه المرط» در 4 جزء به جا مانده که شرحى است ادبى و تاريخى بر قصيده لاميه ابومحمد شقراطسى در سيره و زهد. چاپ انتقادی اين کتاب به کوشش احمد مختار عبادی در مادريد (1971م) انجام شده است. | |||
[[زرکلی، خیرالدین|زرکلى]] دو کتاب سمط اللال، در تاريخ و العزه اللائحه را به او نسبت داده است<ref>بيرجندی، ابوالفضل، ج4، ص64</ref>. | |||
| |||
زرکلى دو کتاب سمط اللال، در تاريخ و العزه اللائحه را به او نسبت داده | |||
| |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
بيرجندی، ابوالفضل، دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | |||
بيرجندی، ابوالفضل، | |||
| خط ۹۶: | خط ۷۷: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۴
| ابن شباط، ابوعبدالله محمد بن على بن محمد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمد بن على بن محمد؛ |
| نام‌های دیگر | ابن شباط، ابوعبدالله محمد بن على بن محمد توزری؛ |
| لقب | |
| تخلص | ابن شباط؛ |
| نسب | توزری؛ |
| نام پدر | على بن محمد؛ |
| ولادت | 618ق؛ |
| محل تولد | قسنطينه؛، تونس؛ |
| محل زندگی | تونس؛ |
| رحلت | 681ق؛ |
| مدفن | توزر (محل وفات)؛ |
| طول عمر | 63؛ |
| دین | اسلام؛ |
| مذهب | مالکى؛ |
| پیشه | اديب، شاعر، مورخ، فقيه، قاضی؛ |
| منصب | قاضی؛ |
| اطلاعات علمی | |
| درجه علمی | اديب، شاعر، مورخ، فقيه، قاضی؛ |
| مشایخ | |
| شاگردان | محمد بن حيان شابطى؛ |
| برخی آثار | 1- صله السمط وسمه المرط؛ |
ابن شَبّاط، ابوعبدالله محمد بن على بن محمد (618 -681ق/ 1221-1282م)، اديب، شاعر، مورخ و فقيه مالکى.
ولادت
خاستگاه خاندان وی تَوْزَر از شهرهای تونس بود. پدرش از توزر به قسنطينه رفت و ابن شباط در آنجا به دنيا آمد.
برخى زادگاه او را توزر دانسته‌اند.
تحصیلات، مناصب
وی 4 ساله بود که به همراه خانواده‌اش به توزر بازگشت و در آنجا به تحصيل علم پرداخت و پس از طى مدارج علمى در زمره مشاهير عصر خود در آمد و منصب قضا را در آنجا برعهده گرفت.
تدریس، شاگردان
مدتى نيز در تونس به امر تدريس اشتغال داشت. از جمله شاگردان او محمد بن حيان شابطى را مى‌توان نام برد.
وفات
وی سرانجام در توزر درگذشت.
آثار
از وی کتابى با نام «صله السمط وسمه المرط» در 4 جزء به جا مانده که شرحى است ادبى و تاريخى بر قصيده لاميه ابومحمد شقراطسى در سيره و زهد. چاپ انتقادی اين کتاب به کوشش احمد مختار عبادی در مادريد (1971م) انجام شده است.
زرکلى دو کتاب سمط اللال، در تاريخ و العزه اللائحه را به او نسبت داده است[۱].
پانویس
- ↑ بيرجندی، ابوالفضل، ج4، ص64
منابع مقاله
بيرجندی، ابوالفضل، دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.