۱۵٬۰۹۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = | | کد مؤلف =AUTHORCODE106591AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
ابن قَضيبُ الْبان، نام 3 تن از مشاهير خاندانى در شهر حلب (سده 11ق/17م) است که عبدالقادر عبدالله بن محمد یکی از آنان به شمار میرود. | ابن قَضيبُ الْبان، نام 3 تن از مشاهير خاندانى در شهر حلب (سده 11ق/17م) است که عبدالقادر عبدالله بن محمد یکی از آنان به شمار میرود. | ||
نسب اين خاندان از طريق موسى الجَوْن، نواده حسن مثّنى، به حضرت امام على(ع) مىرسد. اينان شهرت خود را از نيای بزرگ خود ابوعبدالله حسين موصلى، معروف به قضيب البان گرفتهاند كه خود از پيروان طريقت و از اصحاب شيخ محيىالدين عبدالقادر گيلانى (د ح 560ق/1165م)، پيشوای صوفيان سلسله قادريه بود و شيخ، دختر خويش را به همسری ابوالمحاسن على فرزند قضيبالبان درآورد. بدينساننوادگان قضيبالبان به دو نسب شرافت يافتند: از طريق پدر به امام على(ع) مىپيوستند و از طريق مادر به عبدالقادر كه خود از سادات حسنى بود. اين خاندان در آغاز ساكن حماه بودند، اما در اواخر سده 10ق به حلب مهاجرت كردند. | نسب اين خاندان از طريق موسى الجَوْن، نواده حسن مثّنى، به [[امام علی علیهالسلام|حضرت امام على(ع)]] مىرسد. اينان شهرت خود را از نيای بزرگ خود ابوعبدالله حسين موصلى، معروف به قضيب البان گرفتهاند كه خود از پيروان طريقت و از اصحاب [[گیلانی، عبدالقادر|شيخ محيىالدين عبدالقادر گيلانى]] (د ح 560ق/1165م)، پيشوای صوفيان سلسله قادريه بود و شيخ، دختر خويش را به همسری ابوالمحاسن على فرزند قضيبالبان درآورد. بدينساننوادگان قضيبالبان به دو نسب شرافت يافتند: از طريق پدر به [[امام علی علیهالسلام|امام على(ع)]] مىپيوستند و از طريق مادر به عبدالقادر كه خود از سادات حسنى بود. اين خاندان در آغاز ساكن حماه بودند، اما در اواخر سده 10ق به حلب مهاجرت كردند. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==ذوق شاعری== | ==ذوق شاعری== | ||
وی ذوق شاعرانه نيز داشت و اشعار او در ديوانى سراسر به زبان صوفيانه گرد آمده بود، اما شهرت وی بيشتر مرهون قصيده تائيهای است كه در معارضه با تائيه ابن فارض سروده و ابراهيم بن منلا شرحى لطيف بر آن نوشته است. | وی ذوق شاعرانه نيز داشت و اشعار او در ديوانى سراسر به زبان صوفيانه گرد آمده بود، اما شهرت وی بيشتر مرهون قصيده تائيهای است كه در معارضه با تائيه [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] سروده و ابراهيم بن منلا شرحى لطيف بر آن نوشته است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
لسانىفشاركى، محمدعلى، | لسانىفشاركى، محمدعلى، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[المواقف الالهيه]] | |||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] |