المصابيح الساطعة الأنوار: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR119672J1.jpg | عنوان = المصابيح الساطعة الأنوار | عنوان‌های دیگر = تفسیر أهل‌ البیت‌ علیهم‌ السلام | پدیدآورندگان | پدیدآوران = شرفی‌، عبدالله‌ بن‌ احمد (نويسنده) هاشمی، محمد قاسم عبدالله (محقق) وجیه، عبدالس...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱۰: خط ۱۰:
    [[هاشمی، صلاح بن محمد ]] ( ناظر)
    [[هاشمی، صلاح بن محمد ]] ( ناظر)
    [[رسی، قاسم بن ابراهیم ]] ( نويسنده)
    [[رسی، قاسم بن ابراهیم ]] ( نويسنده)
    [[ابن قاسم غزی، محمد بن قاسم ]] ( نويسنده)
    [[ابن‌ قاسم‌ غزی، محمد بن قاسم]] ( نويسنده)
    [[هادی الی الحق، یحیی بن حسین]] ( نويسنده)
    [[هادی الی الحق، یحیی بن حسین]] ( نويسنده)
    |زبان
    |زبان

    نسخهٔ ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۹

    المصابيح الساطعة الأنوار
    المصابيح الساطعة الأنوار
    پدیدآورانشرفی‌، عبدالله‌ بن‌ احمد (نويسنده)

    هاشمی، محمد قاسم عبدالله (محقق) وجیه، عبدالسلام بن عباس ( محقق) هاشمی، صلاح بن محمد ( ناظر) رسی، قاسم بن ابراهیم ( نويسنده) ابن‌ قاسم‌ غزی، محمد بن قاسم ( نويسنده)

    هادی الی الحق، یحیی بن حسین ( نويسنده)
    عنوان‌های دیگرتفسیر أهل‌ البیت‌ علیهم‌ السلام
    ناشرمکتبة التراث الإسلامي
    مکان نشریمن - صعده
    سال نشر1433ق - 2012م
    چاپ3
    موضوعتفاسير زيديه -- قرن 3ق
    زبانعربی
    تعداد جلد4
    کد کنگره
    6م4ش 99/7 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    المصابيح الساطعة الأنوار تفسير أهل‌البيت(ع)، مجموعه‌ای است از تفاسیر زیدی از قرن اول تا سوم هجری، نوشته زید بن علی بن الحسین(ع) (75 یا 78 یا 80-122ق)، قاسم بن ابراهیم (196-246ق)، محمد بن قاسم (متوفی 284ق) و الهادي‌إلی‌الحق یحیی بن حسن (245- 298ق) و... که با اشراف عبدالله بن احمد بن ابراهیم شرقی (1062ق) و تحقیق محمد قاسم هاشمی و عبدالسلام عباس وجیه، منتشر شده است.

    این تفسیر، ازآنجاکه مجموعه‌ای از تفاسیر زیدی از قرن اول تا سوم است، دارای مؤلفان سه‌گانه، بلکه چهارگانه است و از سویی این تفسیر موسوعه‌ای از آثار قرآنی اهل‌بیت(ع) در مدرسه زیدیه است که در مجموعه‌ای گردآوری شده و به‌صورت ترتیبی آیات در کنار هم قرار گرفته است[۱].

    این مجموعه تفسیری، از امامان معروف زیدیه به حساب می‌آید و قداست خاص دارد که افزون بر افراد یادشده، افراد دیگری در نگارش آن نقش دارند؛ مانند ابوالفتح دیلمی (متوفی ۴۵۰ق) و حسین بن قاسم عیانی (۳۷۶-404ق) که حوزه گسترده‌ای از قرن دوم تا تفاسیر قرن پنجم را شامل می‌شود و توسط علامه شرفی، یعنی در قرن یازدهم گردآوری شده و پنج جلد آن از سوره فاتحه آغاز و تا سوره روم شامل می‌شود؛ البته با ترتیب خاصی که از آخر قرآن شروع و به سمت اول قرآن، تفسیر ادامه می‌یابد و البته در اصل هفت جلد است و اگر با این شیوه ادامه پیدا کند، شاید به ۱۲ جلد برسد[۲].

    نکته قابل توجه اینکه در تفسیر قاسم بن ابراهیم، برخلاف تفاسیر دیگر، به‌جز سوره حمد، بر مبنای آخر به اول است؛ یعنی از سوره الناس و فلق و اخلاص و شمس و الضحی ادامه می‌یابد[۳].

    روش تفسیری مفسران، بر اساس تفسیر قرآن به قرآن و قرآن به سنت و قرآن با اتکای لغت عرب و واژه‌شناسی و عقل و گرایش‌های عقلانی و برهانی و استدلالی است، تا آنجا که محقق کتاب، این گرایش مفسران را ممتاز از دیگر تفاسیر آن دوره می‌داند؛ به‌ویژه در عصری که به تعقل توجه نمی‌شده و باعث انحراف در عقاید و ابتلای به عقایدی همچون تجسیم، تشبیه، جبر و امور دیگر گشته است[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص597
    2. ر.ک: همان، ص601
    3. ر.ک: همان
    4. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    ایازی، سید محمدعلی، «شناخت‌نامه تفاسیر»، تهران، نشر علم، چاپ اول، 1393.

    وابسته‌ها