مباهله در مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
''' مباهله در مدینه'''، تألیف [[ماسینیون، لویی|لویی ماسینیون]] (1883-1962م) اسلام‌شناس معروف اروپایی و ترجمه [[افتخارزاده، محمود|محمودرضا | ''' مباهله در مدینه'''، تألیف [[ماسینیون، لویی|لویی ماسینیون]] (1883-1962م) اسلام‌شناس معروف اروپایی و ترجمه [[افتخارزاده، محمود|محمودرضا افتخارزاده]] است که به چگونگی انجام مباهله در میان مسلمانان و ریشه قرآنی و نیز شرایط و نتایج تاریخی که منجر به مباهله میان پیامبر اسلام و مسیحیان نجران شد، می‌پردازد. همچنین از ابعاد و راز و رمز مذهبی آن سخن می‌گوید. | ||
مترجم در مقدمه کتاب به سرنوشت سیاسی تشیع در تاریخ از آغاز تا پایان سده هفتم هجری پرداخته است. | مترجم در مقدمه کتاب به سرنوشت سیاسی تشیع در تاریخ از آغاز تا پایان سده هفتم هجری پرداخته است. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
اصولا در جوامع انسانی از آغاز رسم بر این بوده که برای اثبات یک حقیقت و تأکید بر آن، سوگند یاد شود یا مباهله گردد، یا دلیل یقین‌آوری ارائه شود و یا عملا نمودی از آن حقیقت آشکار گردد. | اصولا در جوامع انسانی از آغاز رسم بر این بوده که برای اثبات یک حقیقت و تأکید بر آن، سوگند یاد شود یا مباهله گردد، یا دلیل یقین‌آوری ارائه شود و یا عملا نمودی از آن حقیقت آشکار گردد. | ||
در نزد قوم سام از دوره | در نزد قوم سام از دوره تمدن بابل به بعد، تنها وسیله رایج و بین‌المللی برای اثبات حقیقت، سوگند تطهری (=پاکدامنی) در مقابل سوگند وعد (=عهد و پیمان) معمول بوده است. سوگند پاکدامنی عبارت بود از نفرینی مشروط که فرد متهم، علیه خویش بر زبان می‌آورد و مقاد آن، این بود که اگر خلاف حقیقت گفته یا کرده باشد، خداوند او را مکافات کند<ref>متن کتاب، ص65-66</ref>. | ||
نویسند می‌گوید: | نویسند می‌گوید: | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر اول: مسیحیت)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1392ش. | #متن کتاب | ||
#ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر اول: مسیحیت)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1392ش. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۴
| مباهله در مدینه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ماسینیون، لویی (نويسنده) افتخارزاده، محمود (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | اسلام و مسیحیت |
| ناشر | رسالت قلم |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1378ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-5952-52-2 |
| موضوع | اسلام و مسیحیت - مباهله - اسلام - تاریخ - از آغاز تا 41ق. - محمد(ص)، پیامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - مسیحیت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م2م2 227/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مباهله در مدینه، تألیف لویی ماسینیون (1883-1962م) اسلام‌شناس معروف اروپایی و ترجمه محمودرضا افتخارزاده است که به چگونگی انجام مباهله در میان مسلمانان و ریشه قرآنی و نیز شرایط و نتایج تاریخی که منجر به مباهله میان پیامبر اسلام و مسیحیان نجران شد، می‌پردازد. همچنین از ابعاد و راز و رمز مذهبی آن سخن می‌گوید.
مترجم در مقدمه کتاب به سرنوشت سیاسی تشیع در تاریخ از آغاز تا پایان سده هفتم هجری پرداخته است.
پیشینه تاریخی مباهله، معنای لغوی مباهله، نص قرآنی مباهله، اسناد روایی مباهله، خلاصه گزارش مباهله، نقش اقتصادی نجران، راز و رمز مذهبی مباهله، تحلیل کتاب مباهله، تحلیل فصل ویژه مباهله در متون فرقه نصیریه و منابع روایی تاریخی مباهله عناوین مطالب کتاب را تشکیل می‌دهد[۱].
اصولا در جوامع انسانی از آغاز رسم بر این بوده که برای اثبات یک حقیقت و تأکید بر آن، سوگند یاد شود یا مباهله گردد، یا دلیل یقین‌آوری ارائه شود و یا عملا نمودی از آن حقیقت آشکار گردد.
در نزد قوم سام از دوره تمدن بابل به بعد، تنها وسیله رایج و بین‌المللی برای اثبات حقیقت، سوگند تطهری (=پاکدامنی) در مقابل سوگند وعد (=عهد و پیمان) معمول بوده است. سوگند پاکدامنی عبارت بود از نفرینی مشروط که فرد متهم، علیه خویش بر زبان می‌آورد و مقاد آن، این بود که اگر خلاف حقیقت گفته یا کرده باشد، خداوند او را مکافات کند[۲].
نویسند می‌گوید:
اسامی چهارده نفر اشراف هیئت سیاسی نجران عینا در تاریخ ثبت شده است. این اسامی عینا به ابن اسحاق رسیده و او در «سیره» آورده است. در میان این اسامی افراد شناخته شده عبارتند از: قیس بن حصین بن قینان ذی الغصه حارثی، یزید بن عبدالمدان حارثی و پسرانش و...[۳].
نویسنده به نقل از دو مفسر؛ ضحاک و منذر عبدی می‌گوید که هیئت‌های مسیحی با قبائل یهودی مدینه به گفتگو پرداختند و پس از تبادل نظر به نبوت پیامبر اسلام اعتراف و اقرار کردند که وی پیام آوری راستگو است و از انجام مباهله صرف‌نظر نمودند[۴].
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب
- ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر اول: مسیحیت)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1392ش.