اهری، عبدالقادر بن حمزه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'> بندانگشتی|اهري، عبد القادر بن حمزه {| class="wikitable ab...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00731.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:NUR00731.jpg|بندانگشتی|اهری، عبدالقادر بن حمزه]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |اهری، عبدالقادر بن حمزه | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" |قطب‌الدين ابوالفضائل عبدالقادر بن حمزه بن ياقوت الاهري | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |حمزه | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | قرن هفتم | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |اهر | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" | / 657ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |امام فخر رازی، | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[الأقطاب القطبية]] | ||
|- class="articleCode" | |||
|-class= | |کد مؤلف | ||
|کد | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00731AUTHORCODE | ||
|data-type= | |||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''عبدالقادر اهری''' از حکمای قرن هفتم است که یک اثر از او با نام «[[الأقطاب القطبية]]» یا «البلغة في الحكمة» که متنی فلسفی مبتنی بر آرای [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ اشراق]] یا لااقل تأثیرپذیرفته از آرای اوست برجای مانده است.<ref>ر.ک: اسدی، حسن، ص53</ref>. | |||
==پانویس == | نام کامل او «عبدالقادر بن حمزه بن یاقوت اهری» است. اطلاعات ما درباره او منحصر است به آنچه ابن فوطی در مجمع الآداب فی معجم الألقاب ذکر کرده است. ابن فوطی، عبدالقادر اهری را چنین معرفی می‌کند: [اهری] از حکمای صوفی متأله بود، در جوانی در جستجوی تجرید و تحصیل سفر کرد و به خراسان و فارس رفت و [نیز] در هرات نزد امام فخر رازی درس خواند و در ایام مستنصر بالله وارد بغداد شد<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>. | ||
پس‌ازاینکه از سفر طولانی‌اش برگشت، بهاءالدین کلیبری از او دعوت کرد و مدرسه‌ای نیکو برای او آماده ساخت و فرزندانش را در آن مدرسه برای تحصیل به اهری سپرد و معاش او را تأمین کرد، اهری مدتی در آنجا بود سپس به اهر برگشت و به تدریس پرداخت و جماعتی از طالبان علم از محضر او استفاده کردند. وفات او در اواخر سال 657ق بوده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | |||
==پانویس== | |||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
اسدی، حسن، «عبدالقادر اهری و شیخ اشراق»، پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)، فصلنامه اشراق، بهار و تابستان 1386، شماره 4 و 5، صفحه 51 تا 62 | [[:noormags:488015|اسدی، حسن، «عبدالقادر اهری و شیخ اشراق»، پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)، فصلنامه اشراق، بهار و تابستان 1386، شماره 4 و 5، صفحه 51 تا 62]]. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[الأقطاب القطبية]] | |||
[[البلغة في الحكمة]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۳۰
| نام | اهری، عبدالقادر بن حمزه |
|---|---|
| نامهای دیگر | قطب‌الدين ابوالفضائل عبدالقادر بن حمزه بن ياقوت الاهري |
| نام پدر | حمزه |
| متولد | قرن هفتم |
| محل تولد | اهر |
| رحلت | / 657ق |
| اساتید | امام فخر رازی، |
| برخی آثار | الأقطاب القطبية |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00731AUTHORCODE |
عبدالقادر اهری از حکمای قرن هفتم است که یک اثر از او با نام «الأقطاب القطبية» یا «البلغة في الحكمة» که متنی فلسفی مبتنی بر آرای شیخ اشراق یا لااقل تأثیرپذیرفته از آرای اوست برجای مانده است.[۱].
نام کامل او «عبدالقادر بن حمزه بن یاقوت اهری» است. اطلاعات ما درباره او منحصر است به آنچه ابن فوطی در مجمع الآداب فی معجم الألقاب ذکر کرده است. ابن فوطی، عبدالقادر اهری را چنین معرفی می‌کند: [اهری] از حکمای صوفی متأله بود، در جوانی در جستجوی تجرید و تحصیل سفر کرد و به خراسان و فارس رفت و [نیز] در هرات نزد امام فخر رازی درس خواند و در ایام مستنصر بالله وارد بغداد شد[۲].
پس‌ازاینکه از سفر طولانی‌اش برگشت، بهاءالدین کلیبری از او دعوت کرد و مدرسه‌ای نیکو برای او آماده ساخت و فرزندانش را در آن مدرسه برای تحصیل به اهری سپرد و معاش او را تأمین کرد، اهری مدتی در آنجا بود سپس به اهر برگشت و به تدریس پرداخت و جماعتی از طالبان علم از محضر او استفاده کردند. وفات او در اواخر سال 657ق بوده است.[۳].